Το μήνυμά του στο Facebook

Μία φορά έχω παντρέψει ανθρώπους στη ζωή μου και η κουμπαριά είναι αυτή που βλέπετε εδώ. Γιάννης Πάριος - Ελευθερία Αρβανιτάκη. Φυσικά κουμπαριά τηλεοπτική. Ήταν το 1989 που με τον Κώστα Αυγέρη ετοιμάζαμε για τη σειρά Οι παλιοί μας φίλοι, το αφιέρωμα στο στιχουργό Χαράλαμπο Βασιλειάδη ή Τσάντα.

Πολλά τα ωραία του τραγούδια κι ανάμεσά τους, σε μουσική Γιάννη Παπαϊωάννου, εκείνο που έλεγε «Κόφ'το γαζί μην το τραβούμε, σβήσε το φως να κοιμηθούμε». Η Σωτηρία Μπέλλου και ο Στελλάκης Περπινιάδης το είχαν πρωτοτραγουδήσει το 1948, αργότερα το ηχογράφησε και η Πόλυ Πάνου.

Ως δηλωμένος εχθρός του γάμου, πάντα αυτό το τραγούδι το ξεχώριζα. Και είπα να το βάλουμε στην εκπομπή, όχι όμως ως ένα απλό τραγούδι αλλά ως σχόλιο για την υποκρισία και το ψέμα ενός θεσμού, που τις νομικές του δεσμεύσεις και συνέπειες τις είχα διδαχθεί στο Πανεπιστήμιο στο μάθημα του Οικογενειακού Δικαίου, παράλληλα με τα παραδείγματα που μού έδινε η ίδια η ζωή.

Φαντάστηκα λοιπόν το σενάριο της εκπομπής να προχωράει έτσι: η Αρλέτα, που μόλις έχει πει ένα δικό της ανέκδοτο τραγούδι για τον Τσάντα βλέπει στην απέναντι πολυκατοικία ένα ζευγάρι να τσακώνεται άγρια πίσω απ'τη μπαλκονόπορτα.

Ο Κώστας Αυγέρης και η Κατερίνα Κατωτάκη το υποδύονται. Και να που πριν καλά-καλά τελειώσει ο καυγάς τους, εμείς μεταφερόμαστε στον Εθνικό Κήπο, όπου έχει στηθεί ένα γαμήλιο μεσημεριανό τραπέζι με φίλους και συγγενείς και με το ερωτευμένο νιόπαντρο ζευγάρι να ξεκινά τον έγγαμο βίο τραγουδώντας: «Μού'χεις ζαλίσει το κεφάλι, πάψε τη γκρίνια τη μεγάλη, σαν ξημερώσει θα τα πούμε, σβήσε το φως να κοιμηθούμε».

Με πολύ χιούμορ και εντελώς ακομπλεξάριστοι, η Ελευθερία και ο Γιάννης ντύθηκαν νύφη και γαμπρός για τη σκηνή και πριν αρχίσει το γύρισμα, βγάλαμε και τη σχετική αναμνηστική φωτογραφία. Το τραγούδι το κρατάμε για προσεχή ανάρτηση.