Πώς κατηγορήθηκες για τον θάνατο της δεύτερής σου γυναίκας;
«Μεσολάβησαν πολλά τότε. Τώρα πια, τα βλέπω λίγο σαν ταινία. Με κατηγόρησαν για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονία εκ προθέσεως. Ουσιαστικά η Λίλυ πέθανε στην Ολλανδία από αναρρόφηση στον ύπνο της, την ώρα που εγώ ήμουν στην Ελλάδα. Οι γονείς της κατηγόρησαν εμένα και την πλήρωσαν τελικά όλοι όσοι έκαναν παρέα τότε μαζί της. Είχαν στήσει ολόκληρη ιστορία και με παρουσίαζαν ως εγκέφαλο της σπείρας. Για αυτή την ιστορία έκατσα έξι μήνες στις φυλακές Κορυδαλλού και τραβιόμουν συνολικά δέκα χρόνια. Όταν βγήκε το τελικό απαλλακτικό βούλευμα και έκλεισε η υπόθεση, την άλλη μέρα μπήκε στη διδακτέα ύλη της Νομικής».
Πώς ήταν η ζωή σου στη φυλακή;
«Έχω κάνει δύο φορές φυλακή στη ζωή μου. Μια στον Κορυδαλλό και την πρώτη φορά στις φυλακές Αβέρωφ γιατί μαζί με μία παρέα είχαμε φέρει, το 1967, 250.000 δόσεις LSD στην Ελλάδα! Προς ιδίαν χρήση πάντα. Στη φυλακή κλείνει μια πόρτα πίσω σου που δεν έχει χερούλι. Η πραγματική τιμωρία είναι σε καταδικάζουν σε χρόνο. Είναι μέσα χιλιάδες άνθρωποι που έχουν ελεύθερο χρόνο και δεν έχουν τι να τον κάνουν. Η φυλακή δεν είναι ησυχία. Η φυλακή είναι σαν μελίσσι, το οποίο σβουρίζει στο κεφάλι σου, 24ώρες το 24ωρο, από ανθρώπινες κραυγές, βρισιές, κλάματα, κουδούνια που χτυπάνε, κλειδιά που γυρίζουν, κρότους που ακούγονται. Σκέψου ότι βρίσκεσαι μέσα σε ένα κελί 2 επί 3 με άλλους ανθρώπους και μία χέστρα στη μέση. Η φυλακή δεν έχει να σου δώσει τίποτα ανακουφιστικό. Εμένα με κράτησε το θηριώδες του χαρακτήρα μου. Κρατούμενοι και υπάλληλοι είναι όλοι αγρίμια.».
Έχεις καθαρίσει πλέον από τα ναρκωτικά;
«Εγώ είμαι καθαρός πολλά χρόνια τώρα. Το 2008 μπήκα στον ΟΚΑΝΑ για απεξάρτηση. Έχω κάνει και μόνος μου off, αλλά μετά από επτά μήνες ξανακύλησα. Δεν είμαι από αυτούς που πάνε σαν σχολιαρούδια και λένε στη ψυχολόγο, «κυρία, κυρία έκανα μία αταξία». Πάντως, από το 2008, είμαι τελείως καθαρός από τα ναρκωτικά».
Πηγή - συνέντευξη: Down Town
