Διαβάστε τι ακριβώς απάντησε για το δύσκολο κομμάτι της ζωής της:

- Οι δικοί σου άνθρωποι εδώ δεν σου έλειψαν σε τέτοιο βαθμό ώστε να μείνεις;

«Μου έλειψαν πάρα πολύ, οι συγγενείς μου, οι δικοί μου άνθρωποι, η βιολογική μου οικογένεια, όπως και 2-3 φίλοι αγαπημένοι. Ο πατέρας μου, γιατί η μητέρα δεν ζει, την έχω «χάσει» πριν από χρόνια, πέθανε πολύ νέα. Ο πατέρας μου είναι στη Θεσσαλονίκη, την ιδιαίτερη πατρίδα μου και η αδελφή μου βρίσκεται στην Αθήνα, στη Γλυφάδα. Το δύσκολο κομμάτι της ζωής μου ήταν όταν «έχασα» ξαφνικά τη μητέρα μου, σε ηλικία 46 ετών.»

Διαβάστε τι ακριβώς συνέβη:

- Τι συνέβη;

«Είχε ανεύρυσμα στο κεφάλι και δεν το γνωρίζαμε. Έτυχε να είμαστε οι δυο μας στο σπίτι κι έπεσε δίπλα μου, έκανε ρήξη το ανεύρυσμα... Κρατήθηκε στη ζωή 5 – 6 ημέρες με μηχανική υποστήριξη. Τώρα θα ήταν 63 χρονών, αν ζούσε, «έφυγε» το 1999. Όμορφη γυναίκα... Ήταν η μεγαλύτερη απώλεια για μένα, γιατί ήμασταν πολύ δεμένες. Η μάνα μου ήταν ο μεγάλος έρωτας μου. Ευτυχώς, μετά έγινε ο γιος ο Χριστόφορος. Άλλαξε η κοσμοθεωρία μου, αλλά έχω μεγάλη πίστη στον θεό κι αυτό με σώζει πάντα. Έχω βιώσει ένα θαύμα.»

- Ποιο ήταν αυτό;

«Στις αρχές της σχέσης μας με τον πατέρα του Χριστόφορου είχαμε ένα αυτοκινητιστικό κι εγώ χτύπησα πολύ σοβαρά τότε και σώθηκα, ήταν ένα από τα θαύματαπου έχω βιώσει στη ζωή μου. Έταξα στον Άγιο Χριστόφορο, που είναι ο προστάτης των οδηγών, να δώσω το όνομα του στο παιδί μου, αν είναι αγόρι. Έξι χρόνια μετά ήρθε στη ζωή μου ο γιός μου, το 2000 και δεν ξέχασα ποτέ το τάμα μου. Μάλιστα όταν στο υπερηχογράφημα δεν φαινόταν το φύλο του μωρού μέχρι τον τελευταίο μήνα, έλεγα ότι είναι αγόρι, ήμουν τόσο σίγουρη. Όταν τον είχα στην κοιλιά μου, μιλούσα σε αγόρι. Η πίστη μου είναι το πιο δυνατό μου σημείο.»