Η Ελλάδα χθες το βράδυ έφυγε από την Ευρώπη, αν και παρέμεινε.

Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανετράπη από την κυβέρνηση, μετά από το πραξικόπημα που σχεδίασαν ο Σόιμπλε και η Μέρκελ συνεπικουρούντων των Ντράγκι, Ντάισεμπλουμ και του εγχώριου συστήματος.

Διότι όταν εσύ παλέυεις για μία καλύτερη συμφωνία και ο Θεοδωράκης εδώ υπογράφει την όποια συμφωνία του φέρεις, όταν ο Μεϊμαράκης ζητά από τον Πρωθυπουργό να σταματήσει τους τακτικισμούς και να υπογράψει και όταν η Γεννηματά ουρλιάζει υπέγραψε γρήγορα, όταν στην Ελλάδα υπάρχουν πολιτικοί έτοιμοι να υπογράψουν τα πάντα, γιατί οι Ευρωπαίοι να βάλουν φρένο στις απαιτήσεις.;

Στο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών δεν μπήκε όριο ως προς τα που φτάνουμε.

Όταν το όριο σου είναι ένας Θεοδωράκης έτοιμος στο καινούργιο του κοστούμι, φωνάζοντας αξιοποιειστε με (!), εδώ ο καλός, εδώ ο χρήσιμος, τι ελπίζεις;

Η χώρα βρισκόταν βαριά τραυματισμένη σωριασμένη στους δρόμους της ιστορίας, ψυχοραγώντας. Έπρεπε να μεταφερθεί προσεκτικά για να μην πεθάνει στον δρόμο.

Δεν νύσταξε ο Πρωθυπουργός και συμφώνησε με όλα αυτά τα απαράδεκτα. Οι εκβιασμοί δεν είχαν τέλος.

Αύριο σου κατάσχουμε τα πάντα από τις τράπεζες. Είδε το τέλος της χώρας και την επαναφορά των νταβατζήδων στο τιμόνι.

Πήρε χρόνο λοιπόν συμφωνόντας.

Να μετρήσει και να μετρηθεί.

Να οδηγήσει την χώρα, όχι με οδηγό άναρθρες κραυγές, συνήθεις μέσα στον πανικό, αλλά με ήρεμη και ψύχραιμη πλοήγηση.

Οι ξένοι σχεδίασαν σωστά.

Όσο πιο σκληρά θα ήταν τα μέτρα, τόσο πιο αδύνατο θα γινότανε το να ψηφιστούν από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Για αυτό φωνάζανε οι Μνημονιακοί, εμείς θα τα ψηφίσουμε όλα!

Για να γίνονται όλο πιο δύσκολα τα μέτρα να τα ψηφιστούν από τους Αριστερούς.

Οι νταβατζήδες είναι εδώ.

Δεν είναι αλήθεια ότι χάθηκε χρόνος.

Αυτά ζητάγανε από την αρχή. Και κάθε φορά που πηγαίνανε να συμφωνήσουν, ζητάγανε κι άλλα.

Η αλήθεια όμως είναι ότι ξαφνιαστήκαμε από το αδίστακτο πρόσωπο της σημερινής Γερμανίας.

Θύμιζε έντονα το παλιό της πρόσωπο.

Οι Έλληνες που παρακολουθούσανε όλο το βράδυ τα μαρτύρια της ταπείνωσης, είχαν πάρει μέσα τους την απόφαση.

Να πάνε στο διάολο όλοι και όλα!

Ζητούσαν από τον Τσίπρα να τα βρόντηξει κάτω και να γυρίσει πίσω.

Χθες το βράδυ οι Έλληνες ήταν έτοιμοι να ξαναπάρουν την γη στα χέρια τους.

Όμως ένας Πρωθυπουργός δεν πράττει εν θερμώ.

Συμφώνησε να παραμείνει η χώρα του στην Ευρώπη, ξέροντας κατα βάθος, ότι η σχέση με την Ευρώπη έσπασε.

Οι Έλληνες χθες αποφάσισαν ότι θα ζήσουν ανεξάρτητοι.

Στην Ευρώπη λέμε ΝΑΙ, στην Γερμανόπη λέμε ΠΟΤΕ!

Και ενώ δεν έχουν αμφιβολία οι Έλληνες για την ποιότητα και το σθένος του Πρωθυπουργού, εν τούτοις δεν θέλουν άλλον έναν δεμένο με μνημόνια.

Οι ξένοι θέλουν λιτότητα, μας θέλουν σκλάβους, μας θέλουν αποικία χρέους. Ξεκάθαρο.

Έχουν εδώ το “υπηρετικό” τους προσωπικό. Τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τον ΠΟΤΑΜΙ.

Αυτοί θα ψηφίσουν τα μέτρα.

Αλλά είναι άλλο να ψηφίσουν τα μέτρα με Τσίπρα Πρωθυπουργό.

Επειδή δεν είχαν την πλειοψηφία, για αυτό διαίρεσαν το ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να έρθουν αυτοί πάλι ως σωτήρες.

Το τρίτο αυτό μνημόνιο είναι εξίσου επαχθές, με δύο δικλείδες ασφαλείας, που σε άλλη ιστορική περίοδο θα μπορούσαν να ανοίξουν κάποιες προοπτικές.

Όμως ο λαός είναι κουρασμένος, εξαντλημένος από την λιτότητα, δεν θέλει να συνεχίσει να ζει σε αυτή την απέραντη ασφυξία.

Κάποια από τα μέτρα μπορεί να τα αντιμετωπίσει, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να σηκώσει όλον αυτό τον ορυμαγδό.

Εν πάσει περιπτώση!!!!, από το ΟΧΙ στα μνημόνια, δεν μπορείς να έρθεις να ψηφίσεις το τρίτο και μακρύτερο.

Άρα οι Ευρωπαίοι επιθυμούν διά της ανατροπής της κυβέρνησης, επιβολή δοτών κυβερνήσεων και σε αντάλλαγμα θα παρέχουνε μία σχετική κανονικότητα ζωής.

Αλλά είναι αποφασισμένοι να πάρουν σπίτια, να ξεσπιτώσουν οικογένειες και ας πηδήξουν όσοι πιο πολύ μπορούν από τα παράθυρα. Δεν τους νοιάζει.

Δεν είναι Ευρώπη αυτή, είναι μία αθλιότητα.

Να είστε σίγουροι ότι θα τον φέρουν τον Θεοδωράκη, όπως κατάφεραν σήμερα να φέρουν τον Τσίπρα απολογούμενο στον κόσμοπου του έδωσε το 62%.

Η ιστορία έχει τεντώσει τα μάτια της και τα αυτιά της.

Η κρίση αυτή πρέπει να ξεπεραστεί.

Ας σκεφτούμε.

Τα βροντάμε όλα τώρα και φεύγουμε;

Παραμένουμε στην Ευρώπη μέχρι να σταθούμε στα πόδια μας και τροχοδρομούμε την έξοδο μας συντεταγμένα;

Τι κερδίζουμε μένοντας;

Τι κερδίζουμε φεύγοντας;

Τι θα κερδίσει η αριστερή πλατφόρμα, παραδίδοντας ξανά την εξουσία στους νταβατζήδες;

Θα παρακολουθεί τους δεξιούς να ψηφίζουν τα μνημόνια και θα διαμαρτύρεται και θα υπόσχεται ότι θα ξαναέρθει αυτή στην εξουσία, αλλά όταν τα βρει σκούρα θα ξαναφύγει;

Θα ξανακλειστούν στα σπίτια τους να ξαναδιαβάσουν τον Μαρξ, για να εντοπίσουν που οφείλεται η αποτυχία του εγχειρήματος τους;

Θα οδηγήσουν τον λαό σε εκλογές; Και με τι σύνθημα; Δεύτερη φορά Αριστερά σε 6 μήνες;

Με κλειστές τράπεζες ή με ανοιχτές;

με χαμένες τις καταθέσεις, χωρις μισθούς και συντάξεις;

Πρέπει να προσδιορίσουν ποιος είναι ο εχθρός.

Δεύτερον, αν μπορούν να τον πολεμήσουν.

Να πει καθαρά ο Λαφαζάνης, όχι σε τι διαφωνεί, αλλά τι προτείνει.

Όλη αυτή την ώρα ακούμε προσεκτικά και με σεβασμό όλους.

Προτείνει χρεοκωπία και δραχμή;

Διότι άλλο μνημόνιο καλύτερο δεν έχει.

Όταν η χώρα πολέμησε τόσο σκληρά και η ανταμοιβή αυτού του πολέμου είναι αυτή η κατάπτυστη απαίτηση των δανειστών, ξέρουμε ότι αυτή είναι η Ευρώπη.

Και βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε σε αυτήν.

Το κυρίαρχο είναι να μην χαθεί η ιστορική ευκαιρία.

Γιατί η εντύπωση που δίνει αυτή η Αριστέρα, είναι πως δεν ήταν από χάλυβα φτιαγμένη.

Έχουμε πραξικόπημα.

Όταν μπήκε το τανκ στο Πολυτεχνείο, δεν μοιράζανε ευθύνες. Φωνάζανε με μία φωνή όλοι.

Επί 5 χρόνια η Ευρωπαίοι βρίζανε τους Έλληνες, τεμπέληδες και ζητιάνους.

Σήμερα βρίζουν τους Γερμανούς σαν εκβιαστές.

Οι Έλληνες έχουν τώρα το δίκιο με το μέρος τους.

Έχει αλλάξει η εικόνα μας στα μάτια του κόσμου.

Ας βρει η Αριστερά τον τρόπο να ανατρέψει την επαναφορά των νταβατζήδων και ας μιλήσει καθαρά στον λαό, για το τι πρέπει να κάνουμε για να σταματήσουμε να ζούμε στην αναξιοπρέπεια.

Ο κόσμος το έδειξε, το είπε, το φώναξε.

Είμαστε έτοιμοι για όλα.

Y.Γ. Με το ΟΧΙ ο λαός ζήτησε μία καλύτερη συμφωνία. Η συμφωνία αυτή δεν ήρθε. Τώρα πρέπει να αποφασίσουμε τι κάνουμε από εδώ και μπρος.