Ο Πιτ μιλά για τον γάμο του -και του Κλούνεϊ

29.09.2014
Μπορεί να μην παραβρέθηκε στον γάμο του κολλητού του ο επίσης νιόπατρος σούπερ σταρ, αλλά την κουβέντα του δεν την άφησε να πέσει κάτω. Βρε, μήπως τελικά αυτοί οι δυο δεν είναι και τόσο καλοί φίλοι;

Ο Μπραντ Πιτ (Brad Pitt) κοσμεί το εξώφυλλο του περιοδικού "GQ" για τον μήνα Νοέμβριο και με την ευκαιρία απαντά σε ερωτήσεις που αφορούν στον πρόσφατο γάμο του με την Αντζελίνα Τζολί (Angelina Jolie) αλλά και σε αυτόν του Τζορτζ Κλούνεϊ (Georrge Clooney).

"Δεν θα έλεγα ότι ο γάμος είναι απλά ένας τίτλος. Είναι πολλά παραπάνω", δηλώνει ο 50χρονος σταρ εξηγώντας την αλλαγή που ένιωσε όταν έγιναν σύζυγοι με την αγαπημένη του και μητέρα των παιδιών του.

Εξάλλου, ο Πιτ ξεκαθαρίζει ότι με τον καιρό, η οικογένειά του έχει γίνει το κέντρο του σύμπαντος για εκείνον, θέτοντας τη δουλειά σαφώς σε δεύτερη μοίρα.

"Με τη δουλειά έχω χαλαρώσει αρκετά. Πραγματικά, θέλω να περνώ όσο περισσότερο χρόνο μπορώ μαζί με τα παιδιά μου, πριν εκείνα μεγαλώσουν και μου φύγουν", εξήγησε ο Μπράντ υπογραμμίζοντας ότι για να πει το "Ναι" σε δουλειά πια θα πρέπει να πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο πρότζεκτ, ώστε να δεχτεί να στερηθεί την οικογένειά του.

Εκτός από τα "δικά" του λοιπόν, ο Πιτ ρωτήθηκε και για τον γάμο του κολλητού του, Τζορτζ Κλούνεϊ (George Clooney) με την Αμάλ Αλαμουντίν (Amal Alamuddin) αυτό το Σαββατοκύριακο στη Βενετία.



Μάλιστα, ο δημοσιογράφος του ζήτησε να σχολιάσει τον χαρακτηρισμό που του απέδωσε πρόσφατα ο 53χρονος σταρ αποκαλώντας τον "δυσπρόσιτο".

Υποστηρίζοντας, εμμέσως πλην σαφώς, ότι οι δυο τους έχουν μια διαφορετική προσέγγιση στην επικοινωνία ο Πιτ απάντησε: "Λοιπόν, ξέρεις, ο Τζορτζ είναι υπερβολικά προσβάσιμος. Είναι ένας από τους καλύτερους εκπροσώπους μας. Έχει τρελή πλάκα. Είναι η χαρά της ζωής να είσαι δίπλα του. Υποθέτω ότι εγώ είμαι ένας κακόμοιρος μπάσταρδος. Είμαι λίγο μοναχικός, ξέρεις. Είμαι από τη φύση μου πολύ ήσυχος. Και καθότι προέρχομαι από την επαρχεία, προφανώς είμαι και πιο συνεσταλμένος", ολοκλήρωσε τη σκέψη του ο Πιτ, ενώ εμείς εκφράζουμε ξανά την απορία μας. "Βρε, μήπως τελικά τα φιλαράκια τα καλά δεν είναι και τόσο… καλά;"