Ερωτώμενος τι θα ήθελε να γνωρίζει στα 18 του, η απάντηση που έδωσε ο 58χρονος ηθοποιός ήταν εν ολίγοις να είναι πιο χαλαρός.

«Έχω μάθει να γελάω με τον εαυτό μου. Μακάρι στα 18 μου να ήξερα πόσο σημαντικό είναι αυτό. Ακόμα παίρνω στα σοβαρά τη δουλιεά μου, αλλά όχι όλα τα υπόλοιπα», είπε στη βρετανική Sun.

«Στα 18 μου, είχα να τα κάνω όλα. Ήμουν φρουρός ασφαλείας στο New Jersey κι έπρεπε να κάνω όλες τις δουλειές για να μπορώ να παρακολουθώ μαθήματα υποκριτικής. Και αυτό γινόταν κάθε χρόνο.

Ωστόσο, μην αφήσετε κανένα να σας πει ότι η υποκριτική είναι μια σκληρή δουλειά. Σκληρή δουλειά είναι βάζεις παρμπρίζ σε ένα εργοστάσιο για 20 χρόνια. Ή να πηγαίνεις σε μια δουλειά που μισείς κάθε μέρα μόνο και μόνο για φέρνεις ένα πιάτο φαί στο τραπέζι και να έχεις στέγη πάνω από το κεφάλι σου».

Στη συνέχεια ο ηθοποιούς παραδέχτηκε ότι όσο έψαχνε ρόλους και πάλευε να στρώσει την καριέρα του, ήταν αδύνατο να μη ζηλεύει τους συνομηλίκους του.

Παραδέχτηκε δε ότι το πιο δύσκολο ήταν να βλέπει τους άλλους στις μεγάλες τους δόξες για εκείνο το μεγάλο χρονικό διάστημα που εκείνος δεν είχε καν δουλειά και να σκέφτεται ότι δεν το αξίζουν.

«Η ζήλια είναι επικίνδυνη. Σε κυριεύει και μπορεί να καταστρέψει φιλίες και καριέρες σε μια στιγμή. Η ηθοποιία ήταν το μόνο ναρκωτικό μου. Μ’ άρεσε να περπατάω γύρω από τα θέατρα στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης και να αναπνέει τον αέρα. Πάντα ήθελα να είμαι εκεί, στη σκηνή. Προτεραιότητά μου δεν ήταν ούτε η φήμη ούτε τα χρήματα».

Τέλος, δε δίστασε να πει ότι ουσιαστικά μέχρι τα 30 του δεν είχε φράγκο στις τσέπες του και γι’ αυτό το λόγο δεν ξεχνά ποτέ πόσο μακριά έχει φτάσει και τι έχει συμβεί.

Επιμέλεια: Νικόλας Εμμανουήλ