Από τη ΣΙΣΣΥ ΜΕΝΕΓΑΤΟΥ
Σήμερα, περίπου 10 χρόνια μετά την τελευταία μεγάλη μάχη της, νιώθει ακόμα πιο δυνατή. Κάθε φορά που οι ιατρικές της εξετάσεις είναι καθαρές χαμογελάει και τρέχει να προλάβει τα δεκάδες πράγματα που κάνει. Σημασία δεν έχει η ηλικία, αλλά η δύναμη της ψυχής, και η Μέλπω Ζαρόκωστα το έχει αποδείξει με τα περισσότερα από 25 βιβλία που έχει γράψει και μεταφράσει, αλλά και με την πολύχρονη καριέρα της στο ραδιόφωνο, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση και στο θέατρο. Πού να? αντέξει ο καρκίνος να την κυνηγήσει! Δεν στέκεται λεπτό. Είναι «σίφουνας». Πότε θα τη βρεις στην Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, που τώρα είναι ταμίας, πότε στο «Σπίτι του ηθοποιού», πότε να γράφει, πότε να τα λέει με τις αγαπημένες της φίλες. Αυτόν τον καιρό τη βρίσκουμε και στο σανίδι, κάνοντας τη διαδρομή Αθήνα-Λαμία πολλές φορές, αφού πρωταγωνιστεί στο «Ράφτη κυριών», που ανέβασε ο Πέρης Μιχαηλίδης στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Ρούμελης. Παράλληλα, ετοιμάζει ένα ακόμα βιβλίο, τις «Στιγμές μυστηρίου», με αστυνομικά διηγήματα, και τα σεμινάρια λόγου και έκφρασης που άφησε στη μέση όταν ενθουσιάστηκε με την πρόταση να παίξει σε αυτό το θεατρικό έργο.
Δεν το έβαλε κάτω
Ήταν ποτέ δυνατόν μια τέτοια δυναμική γυναίκα να το βάλει κάτω όταν ανακάλυψε ότι είχε καρκίνο; Όχι βέβαια!
«Την πρώτη φορά που έζησα την αγωνία ήταν πριν από περίπου 25 χρόνια, όταν ψηλάφισα κάτι στο στήθος μου. Τελικά, μετά τη χειρουργική επέμβαση αποδείχτηκε ινοαδένωμα», θυμάται. «Ο εφιάλτης ξαναγύρισε όμως πριν από 10 χρόνια, όταν στις 7 Μαΐου, την ημέρα των γενεθλίων μου, μου ανακοίνωσαν οι γιατροί ότι το "γρομπαλάκι" που είχα βγάλει στη ραφή του ινοαδενώματος ήταν σίγουρα καρκίνος και έπρεπε να κάνω δεύτερη χειρουργική επέμβαση. Ήμουν σε περιοδεία στη Θεσσαλονίκη όταν το ανακάλυψα και θυμάμαι ότι μετά τις εξετάσεις ο γιατρός μου και καλός φίλος Νίκος Παπανικολάου μου είπε ότι πρέπει να χειρουργηθώ. "Αύριο!" του είπα. Ήξερα ότι ήταν σοβαρό, αλλά ήμουν αποφασισμένη να το παλέψω!».
Το εγγόνι μου βράχος σωτηρίας
«Ο Θεός μου έφερε κάτι να στηριχτώ. Η νύφη μου ήταν 2 μηνών έγκυος. Κοίταξα τον ουρανό και είπα ?να προλάβω να δω το εγγόνι μου?. Ήθελα να δω το παιδί του γιου μου, Αλέξανδρου, που τον λατρεύω. Αυτή η σκέψη ήταν ένας βράχος κι εγώ ήταν σαν να βρισκόμουν σε μια θύελλα και αρπάχτηκα από αυτόν. Τότε ήμουν 68 χρόνων. Κι όχι μόνο κατάφερα να δω τον εγγονό μου, τον Βίκτωρα, αλλά και το δεύτερο εγγόνι μου, την 4χρονη Ρέα. Κι αυτό το λέω γιατί ενάμιση χρόνο μετά ξαναεντοπίστηκε ένα ογκίδιο στη μέση του στήθους και έκανα την τρίτη χειρουργική επέμβαση!».
Η κ. Ζαρόκωστα μιλάει χωρίς να μασάει τα λόγια της. Είναι πολύ δυνατός άνθρωπος. Γεμάτη αισιοδοξία για τη ζωή και χιούμορ. Η ηλικία της δεν την εμποδίζει να κάνει όνειρα, αλλά να τα πραγματοποιεί κιόλας και να φτιάχνει καινούργια. Δεν το παίζει ηρωίδα. Παραδέχεται ότι «μόλις το μαθαίνεις, παθαίνεις σοκ. Την πρώτη στιγμή παραλύεις, λες: "Γιατί σ’ εμένα;". Στη συνέχεια όμως τα βάζεις με το... θεριό και του δείχνεις εσύ τα δόντια σου».
«Δεν το παίζω γενναία. Η σκέψη ότι ήθελα να αγκαλιάσω το εγγόνι μου με κράτησε δυνατή. Και μια εικόνα που είχα από μια θειά μου, την Πλουμή, που μπορεί να είχε λίγο πρησμένο χέρι από τον καρκίνο, αλλά έζησε πάρα πολλά χρόνια».
«Ποιο είναι το μυστικό για να παλέψει κάποιος τον καρκίνο; Το καλύτερο "φάρμακο" είναι η αισιοδοξία. Και το χιούμορ. Να βάζουμε μπροστά τη λογική και όχι το συναίσθημα. Να μη βιάζεσαι να βγάλεις δυσάρεστα συμπεράσματα. Γιατί, αν τελικά τα πράγματα δεν είναι δυσάρεστα, γιατί να έχεις περάσει όλο αυτό το λούκι της δυστυχίας; Δεν πρέπει να σε παρασύρει ο πανικός».
Την κοιτάζω και τη ρωτάω αν φοβάται το θάνατο. «Όπως κάθε άνθρωπος τον φοβάμαι. Αλλά επεμβαίνει πάντα η λογική μου. Άλλωστε, έχω κάνει τα πράγματα που ήθελα. Έχω ζήσει. Και είμαι πανευτυχής γι’ αυτό. Αλίμονο σε αυτούς που δεν έζησαν όπως ήθελαν».
Και η μοίρα τι ρόλο παίζει; Μπορείς άραγε να την αλλάξεις; «Όχι. Δεν μπορείς να πας κόντρα στη μοίρα σου. Μπορείς όμως να αξιοποιήσεις τις στιγμές της αλλαγής και να σπρώξεις το πράγμα για να έρθει προς το μέρος σου και να γίνει αυτό που θέλεις εσύ! Δηλαδή, δεν θα είναι όλα μαύρα. Θα πηδήξεις στο τρένο την ώρα που στρίβει και κόβει ταχύτητα και θα το οδηγήσεις εκεί που θέλεις. Μην είσαι συνέχεια απαισιόδοξος, γιατί η μοίρα θα σε βαρεθεί και θα... θυμώσει μαζί σου».
Οι γεύσεις της ζωής είναι ωραίες
Με δύο γάμους και δύο διαζύγια, πάντα πολιτισμένα, η Μέλπω Ζαρόκωστα δεν έχει κανένα απωθημένο. Πολυταξιδεμένη, έκανε αυτό που ήθελε στην προσωπική και την επαγγελματική της ζωή. Βλέπει το παιδί της ευτυχισμένο, χαίρεται τα εγγόνια της και πάνω απ’ όλα έχει φίλους και φίλες που της στάθηκαν μαζί με τους συγγενείς της στις δύσκολες ώρες.
«Εκεί πόνταρα στη ζωή μου. Έχω σπάνιους φίλους και φίλες» και η φωνή της... σπάει.
«Θυμάμαι... οι καλές μου φίλες από το "Σπίτι του ηθοποιού", με πρώτη πρώτη την Άννα Φόνσου, πήγαν και άναψαν κεράκι στην Παναγία, έκαναν τάμα για την υγεία μου και μου χάρισαν ένα στεφάνι νίκης». Μου το δείχνει και προσπαθεί να κρατήσει τη συγκίνησή της... Σιγά σιγά συνέρχεται και συνεχίζει δίνοντάς μας μαθήματα ζωής! «Να δώσω μια συμβουλή και στους υγιείς: Να αγαπήσουν πάρα πολύ τον εαυτό τους. Να σκεφτούν ότι ακόμα και η δυστυχία, ο πόνος και η φτώχεια που πέρασαν είναι δυνατά συναισθήματα και τα ζήσανε κι αυτά.
Το ότι πόνεσαν, χάρηκαν, κυνήγησαν τα όνειρά τους, ερωτεύτηκαν, αγάπησαν, μίσησαν, πληγώθηκαν, όλα αυτά είναι δυνατά συναισθήματα και τα έζησαν. Να τα νιώσουν ξανά έντονα και να πουν: "Ωραία ήταν η ζωή μου". Να χαίρονται ό,τι τους συμβαίνει ... πικρό, γλυκό, ξινό. Να το ζούνε. Γιατί όλες οι γεύσεις της ζωής είναι ωραίες»!
