Από τη ΡΕΝΕ ΣΑΡΑΝΤΙΝΟΥ
Τι είναι οι «Πειρατές»;
«Μια δουλειά-εξέλιξη της περσινής. Θέατρο, τραγούδι και πίστα. Φέτος έχει προστεθεί και το φαγητό στο μαγαζί και τρως, αν θέλεις. Διασκέδαση 3 σε 1. Είναι δύσκολο γιατί είμαι καινούργιος στα μουσικά και στο τραγούδι. Το αντιμετωπίζω με ιδιαίτερα μαθήματα, γιατί αλλιώς δεν βγαίνει. Με αντιπροσωπεύει ως θεατή, διασκεδάζω. Είναι ταξίδι σε χώρες και μουσικές. Έχει χιούμορ, πλάκα, στα όρια του "χαβαλέ", αλλά με αυστηρή πειθαρχία, να μη χάνεται το μέτρο και η φινέτσα, για να έχεις ένα αποτέλεσμα που είναι τέχνη και όχι κάτι άλλο».
Η σύζυγός σας είναι καλή συνεργάτρια;
«Τόσο καλή, που την παντρεύτηκα. (Γέλια.) Όταν ξέρεις ότι σε νοιάζεται πραγματικά, σε αγαπάει και σε φροντίζει, ακόμα κι αν διαφωνείς κάπου, το συζητάς. Στο τέλος ή κάνεις το δικό σου, όπως γίνεται παντού, ή ακούς αυτό που σου λέει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή συμβαίνει να είναι και σκηνοθέτριά μου, την ακούω και σέβομαι τη σκηνοθετική γραμμή, γιατί εκείνη έχει τη συνολική ευθύνη. Είναι εξαιρετική σκηνοθέτρια. Θέλει να μας ?βγάλει? όλους ωραίους και δεν κάνει διακρίσεις. Δεν πιστεύω στους βεντετισμούς και στα σταριλίκια. Δεν μου αρέσει να είμαι με ατάλαντους και κακούς ηθοποιούς και θέλω να είμαι καλός μέσα στους καλύτερους».
Είστε μαζί 24 ώρες το 24ωρο...
«Τώρα είναι ευτυχία! Έχουμε περάσει και χρόνια που 24 ώρες το 24ωρο ήμασταν χώρια. Είναι μια χαρά να μας δίνεται η ευκαιρία τώρα, το απολαμβάνω, γιατί μου είχε λείψει. Για πολλά χρόνια δεν δουλεύαμε ποτέ μαζί, τώρα το έφεραν οι συνθήκες. Μάλλον το αντίθετο επιδιώκαμε, δηλαδή να μην είμαστε τόσο πολύ μαζί. Υπάρχει η προκατάληψη σε ό,τι αφορά τα ζευγάρια».
Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
«Σε αντιμετωπίζουν σαν να είσαι ομάδα. Ένα περίεργο "κομμάτι". Το έχω συναντήσει σε πολλές δουλειές, αλλά τώρα το έχουμε λύσει, γιατί έχουμε χαρακτηριστεί στο χώρο. Στην αρχή υπάρχει μια διστακτικότητα, γιατί σε αισθάνονται σαν ένα "κόμμα" διαφορετικό. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, γιατί είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι. Δεν έχουμε καμία πρόθεση ομάδας. Αν ήταν έτσι, θα επιδιώκαμε να δουλεύουμε πάντα μαζί».
Ποιος κάνει ένα βήμα πίσω στη σχέση σας;
«Είμαστε 15 χρόνια μαζί. Δεν καβγαδίζουμε ιδιαίτερα. Όλα λύνονται μέσω συζήτησης».
Η μαρκίζα και το ποιου το όνομα θα είναι πρώτο δεν σας απασχόλησε ποτέ;
«Είναι με αλφαβητική σειρά. Πιστεύω σε μια σειρά τέτοια, εάν βολεύει, ή με σειρά εμφάνισης. Ένας τρόπος που να μη θίγει κανέναν. Είναι ομαδική δουλειά και δεν υπάρχουν πρώτα και δεύτερα ονόματα».
Το γεγονός ότι δεν λειτουργείτε ως σταρ σας έχει βοηθήσει στην πορεία σας;
«Αυτό η Ιστορία μπορεί να το δείξει. Δεν ξέρω αν είναι αυτό που έχει βοηθήσει ή ο χαρακτήρας και η ικανότητα. Η διάρκεια είναι δεδομένη. Δουλεύω χρόνια έτσι κι αλλιώς. Δεν μπορώ να κάνω ότι δεν τα βλέπω. Όλα αυτά μαζί».
Από τη μια μεριά κάποιοι απαξιώνουν τους ηθοποιούς και από την άλλη πολλοί γονείς θέλουν να απασχοληθούν τα παιδιά τους με το χώρο σας...
«Η τεράστια σχιζοφρένεια που επικρατεί. Την ίδια στιγμή συναντάω πολλές φορές απαξίωση στο δρόμο. Για την τηλεόραση, τις δουλειές μας..."Εντάξει, μωρέ, σιγά, τι έγινε, βγαίνει κάνα φράγκο;". Υπάρχει η αίσθηση ότι είμαστε μέσα στην γκλαμουριά και τη χλιδή. Είμαστε εργαζόμενοι και μάλιστα σκληρά, τίποτα παραπάνω. Το κομμάτι της χλιδής είναι μια σαπουνόφουσκα, όπως ήταν η ευημερία όλων των προηγούμενων ετών που ζούσαμε σ’ αυτή τη χώρα».
Τι σας χαρακτηρίζει;
«Είμαι καλός ηθοποιός και καλός άνθρωπος».
Πώς είναι η καθημερινότητά σας;
«Σπίτι, παιδιά, κατασκευές στο σπίτι, φροντίδα σπιτιού, κήπου. Παιχνίδι με τα παιδιά, ψώνια».
Έχετε αισθανθεί τύψεις επειδή ο χρόνος σας κάποιες φορές ήταν περιορισμένος και δεν μπορούσατε να είστε περισσότερες ώρες με τα παιδιά;
«Όχι, καθόλου, ποτέ. Έχω πολύ καλή σχέση με τα παιδιά. Οι ώρες που είμαι μαζί τους είναι αρκετές, γεμάτες. Από την άλλη, καταλαβαίνω ότι υπάρχει η αντικειμενική ανάγκη ο μπαμπάς και η μαμά να δουλέψουν για να βγάλουν κάνα φράγκο να ζήσουμε. Μην παραμυθιαζόμαστε... δεν μπορείς να λες
"κάθε μέρα θα είμαι με τα παιδιά". Τα παιδιά ζητάνε συνέχεια και θέλω να τους δώσω. Δεν μπορώ να τους στερήσω βασικά πράγματα. Και δεν έχω τύψεις που λείπω, γιατί δεν είναι τσάμπα ώρες. Από αυτές ζούμε!».
Ποιο από τα τρία παιδιά σας διακρίνετε ότι έχει το ταλέντο να ακολουθήσει το δρόμο της υποκριτικής;
«Δεν ξέρω. Εγώ ξεκίνησα να γίνω αρχιτέκτονας και μου τη βάρεσαι ξαφνικά κι έγινα ηθοποιός. Έχουνε κάποια ταλέντα. Τα κορίτσια τραγουδάνε υπέροχα, κάνουν μουσική. Η μία μάλιστα σκηνοθετεί κιόλας και μου κάνει πάρα πολλές υποκριτικές παρατηρήσεις. Βλέπει το δεύτερο επίπεδο πίσω από το έργο, αν είναι καλό το πλάνο... Αυτό μπορεί να σημαίνει κάτι, αλλά μπορεί να είναι και η εξοικείωση, επειδή έχουν γονείς ηθοποιούς. Μεθαύριο μπορεί να την ενδιαφέρει κάτι άλλο. Δεν τα έχουμε πιέσει ποτέ και προσπαθούμε να τους παρέχουμε ό,τι θέλουν. Είναι δύσκολο να μην κολλήσουν το "μικρόβιο", αφού ανακατεύονται από μικρά και ζούνε σ’ αυτό το χώρο. Εγώ το κόλλησα χωρίς να υπάρχει κανείς καλλιτέχνης στην οικογένειά μου».
Φέτος δεν σας βλέπουμε στην τηλεόραση...
«Όχι από επιλογή, από έλλειψη συνεργασίας. Γίνονται λίγες δουλειές, οπότε, πόσοι να δουλέψουν; Δεν υπάρχει χώρος πια για όλους, αναγκαστικά. Μου λείπει η τηλεόραση που είχα νιώσει στο "Χαρά αγνοείται", αυτή που βλέπω στο "Νησί". Τέτοιες δουλειές, με αποτέλεσμα που με εκφράζει απόλυτα. Βλέπω το "Νησί" και κυρίως ξένα σίριαλ».
Τι ζηλεύετε στη σύζυγό σας;
«Ζηλεύω τα ταλέντα της, που εγώ δεν τα έχω. Θα ήθελα πολύ να έχω του τραγουδιού και σίγουρα του χορού. Στη ζωή τη ζηλεύω όσο χρειάζεται, όχι παραπάνω».
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
«Να είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπώ. Από κει και πέρα δεν με νοιάζουν όλα τα άλλα».
Οι επαγγελματικοί σας ορίζοντες άνοιξαν και στο εξωτερικό. Διεθνής καριέρα;
«Διεθνής καριέρα; Όχι, για όνομα του Θεού. Έκανα μια ταινία στην Ιταλία και τον Ιανουάριο θα πάει στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Έτυχε. Τη χάρηκα πολύ, γιατί ήταν ένα ωραίο απρόοπτο στη ζωή. "Διαμέρισμα στην Αθήνα" λέγεται. Μαζί με την Ιταλίδα Λάουρα Μοράντε και το Γερμανό Ρίχαρντ Τσάμελ, ο οποίος έπαιξε στο "Άδωξοι Μπάσταρδη" του Ταραντίνο».
Θα σας ενδιέφερε η διεθνής καριέρα;
«Τι να πω; Όχι; Απλώς το θεωρώ ανέφικτο. Υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες, η γλώσσα, η ηλικία. Άμα έχεις οικογένεια, δεν είναι εύκολο να πας να ζήσεις στο εξωτερικό. Αν είσαι μόνος, μπορείς να κυνηγήσεις μια καριέρα. Έχουμε δει συναδέλφους που φεύγουν και μένουν 2-3 χρόνια προσπαθώντας να κάνουν πράγματα. Πρέπει να δώσεις κάτι για να σου συμβεί αυτό. Να έρθουν να σε βρουν στην Ελλάδα και να σε παρακαλάνε, γιατί;».
Θα σας κρατούσε πίσω η οικογένεια;
«Ναι, δεν μπορώ να τη θυσιάσω με τίποτα, δεν τη βάζω καν στη ζυγαριά. Αν ήταν κάτι που θα μπορούσε να μου εξασφαλίσει μια μόνιμη ζωή και δουλειά στο εξωτερικό, πολύ ευχαρίστως να φύγω, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Να πω ότι τα παρατάω και πάω να δοκιμάσω την τύχη μου και είμαι στο μεροκάματο μπας και μου τύχει κάτι δεν το κάνω, γιατί έχω να ζήσω και μια οικογένεια και δεν μπορώ να παίζω... Εις βάρος του εαυτού μου θα έπαιζα, εις βάρος των παιδιών δεν γίνεται».
Πώς καταφέρνετε να κρατάτε τη σχέση σας ζωντανή με τη σύζυγό σας; Είναι δύσκολο να αντέξουν στο χρόνο ζευγάρια καλλιτεχνών;
«Δεν υπάρχει συνταγή. Και να έχω πράγματα να πω, είναι καθαρά προσωπικά... Με την έννοια ότι και να το πω στον άλλο, αν δεν το νιώσει, δεν έχει νόημα».
Ποιες δυσκολίες έχει η ζωή των προβεβλημένων ανθρώπων;
«Ο κόσμος πια ξέρει ότι η ζωή μας δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Πέρασε αυτή η εποχή που κάποιοι νόμιζαν? Μη σου πω ότι μας απαξιώνουν κιόλας».
Έχετε σκεφτεί να αποκτήσετε τέταρτο παιδάκι;
«Όχι, όχι, φτάνει, τέρμα. Ό,τι και να ρωτήσεις την Μπέσυ, ό,τι και να πει, που μάλλον τα ίδια θα πει? τέρμα! Οι αντοχές τελειώσανε!».
