Ηταν στη «Μελωδία της ευτυχίας», όταν θέλησα να μιλήσω περισσότερο μαζί της για όλα αυτά που είχε ζήσει στο θέατρο. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα πόσο καλοσύνη είχε μέσα της και πόσο αγαπούσε τους ανθρώπους και τη δουλειά της.
«Να κοιτάς τους άλλους στα μάτια. Κι αυτό το κάνεις. Σημαίνει ότι έχεις καλή καρδιά», ήταν η πρώτη της κουβέντα, όταν τη συνάντησα τότε στο καμαρίνι της, δίπλα στην Αλίκη. Δεν θυμάμαι όλα όσα είπαμε, αλλά η φράση της αυτή με σημάδεψε. Από τότε, όταν έπαιρνα συνέντευξη, πάντα κοίταζα τον άλλο στα μάτια. Την ξανασυνάντησα αρκετά χρόνια μετά να περπατάει στο Κολωνάκι. Πάντα κοκέτα, αριστοκρατική και ο κόσμος να της δείχνει την αγάπη του.
«Ήταν πάντα πολύ περιποιημένη, πολύ ωραία ντυμένη. Καθωσπρέπει. Όπου κι αν πάτησε το πόδι της, στο θέατρο, στο σινεμά και στην τηλεόραση, τη λατρέψανε», είχε τονίσει η Ροζίτα Σώκου μιλώντας στον Αντώνη Πρέκα, στο βιβλίο-αφιέρωμα «Σαν παλιό σινεμά».
Πράγματι, δεν υπήρξε άνθρωπος που να μη λάτρεψε την υπέροχη κυρία Λαμπροπούλου. Την ηθοποιό που άφησε τη σφραγίδα της στο θέατρο και στον κινηματογράφο, αλλά και το άρωμα της καλοσύνης της σε εκείνους που τη γνώρισαν.
«Είμαι δεμένη με τη μνήμη του...»
Τριάντα χρόνια στο πλευρό του Γεώργιου Ρούσσου πέρασε μια ζωή ευτυχισμένη. «Η ζωή μαζί του είχε ενδιαφέρον, ούτε μια στιγμή δεν αισθάνθηκα να βαριέμαι, είτε στα καλά του είτε στα άσχημά του», έλεγε. «Είμαι δεμένη με τη μνήμη του. Έχουν περάσει κοντά 20 χρόνια από το θάνατό του κι εγώ είμαι ακόμη μαζί με τον Γεώργιο Ρούσσο. Κουβεντιάζουμε μαζί...».
Έτσι, λοιπόν, η «Καιτούλα» εδώ και μερικές μέρες τα λέει από κοντά με τον αγαπημένο της σύζυγο. Πέταξε στα 85 της χρόνια από ανακοπή την περασμένη Δευτέρα, αθόρυβα, όπως της άρεσε και στη ζωή, στη γειτονιά των αγγέλων για να τον συναντήσει. Όπως τόσους και τόσους αγαπημένους φίλους και φίλες της που βρίσκονται εκεί. Πρώτη από όλους την Αλίκη της.
Όπως έλεγε: «Η αλήθεια είναι ότι ώρες ώρες αισθάνομαι και λίγη κούραση. Ε, υπάρχει και λίγη μοναξιά, αλλά μπορώ να πω ότι την αγαπώ τη μοναξιά μου. Άρχισα να την αγαπώ, γιατί σε βοηθάει κάποια στιγμή να κάνεις τον απολογισμό της ζωής σου. Τι πέρασες, πώς έζησες...». Και η Καίτη Λαμπροπούλου πέρασε και άφησε τη δικιά της γλύκα στο σανίδι και στη ζωή.
Η-θοποιός, που σαν το διαμάντι δεν έχασε τη λάμψη της. Μέχρι την τελευταία στιγμή. Στο καλό, κυρία Λαμπροπούλου. Σας κοιτάω στα μάτια, γιατί άξιζε που σας γνώρισα!
Σ.Μ.
