Από την ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΥΡΙΔΟΥ
Η κόρη του ήταν αυτή που ενθουσιάστηκε περισσότερο με τη συμμετοχή του στο «Just the 2 of Us». Τώρα όμως δηλώνει ενθουσιασμένος και o ίδιος. Ο Αντώνης Βλοντάκης μιλάει για την εμπειρία του στο φιλανθρωπικό σόου του Mega, για τον αθλητισμό και τη μεγάλη του αγάπη, το πόλο, αλλά και για την οικογένειά του, που θεωρεί ότι είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά του. Παραδέχεται δε ότι κάποια στιγμή, λόγω πανικού, υπήρξε υπερβολικός, γι’ αυτό και αποδέχεται τώρα πια τον τίτλο του φωτογενούς πολίστα!
Η Μαρία Μπεκατώρου έδωσε τελικά την απάντηση για τι ήταν το «Just the 2 of Us»; Εννοώ... ένα παιχνίδι στο οποίο ο κόσμος δεν ψήφιζε με κριτήριο ποιος πάτησε καλύτερα στη νότα.
«Μα αυτός ήταν ο σκοπός του συγκεκριμένου προγράμματος. Πέρα βέβαια από το φιλανθρωπικό του χαρακτήρα. Να περάσει ο κόσμος καλά, να ξεφύγει για λίγο από την καθημερινότητα και κλείνοντας πια την τηλεόραση, να του έχει μείνει ένα χαμόγελο στα χείλη. Πραγματικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συμμετείχα σε αυτό το σόου».
Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά που πιάσατε μικρόφωνο. Το είχατε επιχειρήσει και σε μια εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου...
«Ναι, απλώς συνοδευόταν από 2 μπουκάλια κρασί!». (Γέλια.)
Φαίνεται λοιπόν ότι κάποια πράγματα είναι μοιραία...
«Γενικότερα έχω αυτή την άποψη... Πιστεύω ότι κάποια πράγματα είναι να γίνουν. Όσον αφορά βέβαια τη συμμετοχή μου στο "Just the 2 of Us", δεν μπορώ να πω ότι ανήκει σε αυτή την κατηγορία, αφού δεν προσδοκούσα κάτι από αυτό».
Είναι αλήθεια ότι η κόρη σας ήταν αυτή που ενθουσιάστηκε περισσότερο, όταν σας έκαναν την πρόταση;
«Ναι, η δεύτερη μου κόρη, η Μαλένα, της οποίας της αρέσουν πολύ η τηλεόραση, η μουσική, όλα αυτά. Κάθεται μπροστά στον καθρέφτη, φοράει τιάρες και στέμματα, κάνει ότι τραγουδάει. Της άρεσε λοιπόν πολύ η ιδέα και στεναχωρήθηκε όταν έφυγα από το διαγωνισμό. Εγώ φυσικά προσπαθούσα να της εξηγήσω ότι δεν είναι αυτή η δουλειά μου και έπρεπε κάποια στιγμή να φύγω. Μάλιστα, όταν ένας συμμαθητής της στο νηπιαγωγείο τη ρώτησε γιατί δεν ήμουν σε κάποιον αγώνα, εκείνη του απάντησε: "Ο μπαμπάς μου τώρα είναι τραγουδιστής!"».
Πώς αντέδρασε όταν σας είδε στην τηλεόραση;
«Επειδή στο σπίτι έχουμε έναν κανόνα: τα παιδιά να πέφτουν για ύπνο 8:30-9:00 το βράδυ, δεν μπορούσε να με δει στην τηλεόραση. Ανακάλυψε όμως το YouTube και με έβλεπε εκεί».
Ποια ήταν τα σχόλια των παιδιών σας;
«Με βαθμολογούσαν πάντα με το άπειρο!».
Ήταν αγχωτικό το σόου;
«Πραγματικά δεν περίμενα ότι για 1,5-2 λεπτά που είσαι πάνω στη σκηνή χρειάζεται τόση προετοιμασία και δουλειά. Η αλήθεια είναι ότι δεν απέβαλα ποτέ το άγχος, απλώς στην πορεία κατάφερα να το κρύβω περισσότερο».
Σας εξέπληξε όλος αυτός ο ντόρος στα ΜΜΕ;
«Δεν το περίμενα στο μέγεθος που συνέβη. Πηγαίνοντας εκεί νόμιζα ότι είμαι αρκετά προετοιμασμένος να αντιμετωπίσω ό,τι κι αν συμβεί. Τελικά όμως, ποτέ δεν είσαι αρκετά προετοιμασμένος. Δεν περίμενα όλη αυτή τη δημοσιότητα, το τηλέφωνό μου χτυπούσε ασταμάτητα! Νομίζω ότι ήταν ένα τσουνάμι το οποίο σιγά σιγά αρχίζει και υποχωρεί».
Νιώσατε πιεσμένος εκείνο το διάστημα;
«Δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με το τι γράφτηκε ή ειπώθηκε. Έλαβα μέρος συνειδητά σε ένα σόου, το οποίο έγινε για έναν ιερό σκοπό, και προσπάθησα να ανταποκριθώ στο ρόλο που μου δόθηκε όσο καλύτερα μπορούσα. Από εκεί και πέρα τελείωσε κι επέστρεψα στο δικό μου μικρόκοσμο. Δεν μπορώ να πω ότι με επηρέασε, γιατί είχα βάλει ένα στοίχημα με τον εαυτό μου: να μην αφήσω τίποτα να αλλάξει αυτό που είμαι».
Πήρατε όμως το μάθημά σας: Ποτέ μη λες κάτι στην τηλεόραση πριν σκεφτείς τι πρόκειται να ακολουθήσει!
«Εντάξει, η τηλεόραση ήταν ένας χώρος τον οποίο δεν γνώριζα και σαφώς το διάστημα που ασχολήθηκα μαζί της κι εκείνη μαζί μου ήταν ένα μεγάλο φροντιστήριο για μένα».
Ο αθλητισμός σας βοήθησε πάνω στη σκηνή;
«Με βοήθησε στην προετοιμασία για τη σκηνή, όπου ήμουν εξαιρετικά πειθαρχημένος και ακολουθούσα κατά γράμμα ό,τι μου έλεγε η Ραλλία, την οποία ευχαριστώ πολύ για την υπομονή και την κατανόηση που έδειξε. Ήταν πραγματικά πάρα πολύ δύσκολο γι’ αυτήν να ξεκινήσει να μάθει την "αλφαβήτα" σε έναν άνθρωπο που είναι εντελώς άσχετος με το τραγούδι».
Σίγουρα στο «Just the 2 of Us» δεν ήταν στόχος η πρωτιά, ως αθλητής όμως θέλετε πάντα να φτάνετε στο τέρμα;
«Το επάγγελμά μου είναι υδατοσφαιριστής και γι’ αυτό δουλεύω και προετοιμάζομαι 26 χρόνια, με αποκλειστικό στόχο να τερματίζω πρώτος. Δεν μπορώ να έχω την απαίτηση όμως σε οτιδήποτε κάνω να βγαίνω πρώτος. Όσον αφορά το "Just the 2 of Us", δεν ήταν αυτοσκοπός η πρωτιά, γενικότερα όμως στη ζωή δεν συμβιβάζομαι εύκολα με την ήττα».
Είναι σκληρή η ζωή ενός αθλητή;
«Είναι εξαιρετικά επώδυνη και πρέπει να είσαι 100% συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνεις. Να δίνεις όλο σου το "είναι" για να καταφέρεις κάτι σπουδαίο. Αν δεν το κάνεις εσύ, θα το κάνει κάποιος άλλος, ο οποίος στο τέλος θα κερδίσει στις λεπτομέρειες. Θεωρώ ότι οι καλοί αθλητές είναι αυτοί που συγκρατούν στο μυαλό τους τις μεγάλες τους αποτυχίες. Γιατί, όταν βιώσεις μια μεγάλη ήττα, δουλεύεις για να μην ξανασυμβεί».
Αλήθεια, ποια είναι τα προβλήματα του χώρου σας, που είπατε πριν ότι θέλετε να ξεχνάτε;
«Δυστυχώς, το τμήμα μας έχει τεράστια οικονομικά προβλήματα. Χρωστάνε χρήματα σε αθλητές πάνω από ένα χρόνο. Όταν είσαι αφοσιωμένος σε ένα άθλημα, είναι η βασική σου ασχολία και δεν έχεις καμία ανταμοιβή, είναι δύσκολα τα πράγματα. Ελπίζω να αλλάξει κάτι, γιατί ο Ολυμπιακός δεν είναι μια τυχαία ομάδα. Έχει δείξει στο παρελθόν ότι βρίσκει πάντα λύσεις και θέλω να πιστεύω ότι θα βρεθεί λύση και σε αυτή την περίπτωση, ώστε να σωθεί το τμήμα πόλο».
Αν δεν ήσασταν πολίστας, τι άλλο θα μπορούσατε να κάνετε;
«Σίγουρα με το χαρακτήρα που έχω θα ήμουν και πάλι αθλητής, ίσως σε κάποιο άλλο άθλημα».
Σας αρέσει να δοκιμάζεστε σε διαφορετικά πράγματα;
«Αυτό φάνηκε νομίζω. Γενικότερα, δεν κάθομαι ήσυχος, μου αρέσει να είμαι μόνιμα σε δράση, να κάνω πράγματα που δεν γνωρίζω».
Αν σας πρότειναν να κάνετε τηλεόραση, θα το σκεφτόσασταν;
«Ναι, αν ήταν κάτι που δεν με πρόσβαλε και μπορούσα να το υποστηρίξω, γιατί όχι;».
Κάνατε πολύ μικρός οικογένεια... Το θέλατε πάντα ή προέκυψε όταν γνωρίσατε τη σύζυγό σας;
«Το είχα πάντα στο μυαλό μου κι ευτυχώς για μένα συνάντησα έναν άνθρωπο με τον οποίο ταυτίζονταν οι απόψεις μας. Έτσι, καταφέραμε να δημιουργήσουμε μια πολύ όμορφη οικογένεια».
Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω, ποια στιγμή θα θέλατε να ξαναζήσετε;
«Δεν θα άλλαζα με τίποτα τις στιγμές που ήρθαν στη ζωή τα 3 μου παιδιά, στις οποίες ήμουν κι εγώ παρών. Όπως και πολλές ακόμη που έχουν να κάνουν κυρίως με την οικογένειά μου. Υπάρχουν επίσης πολλές στιγμές που έχουν να κάνουν με τον αθλητισμό, τις οποίες μακάρι να μπορούσα να τις παίζω σε replay κάθε μέρα, όπως η κατάκτηση του Champions League με τον Ολυμπιακό, η τρίτη θέση στο Παγκόσμιο με την εθνική ομάδα, κάποια πρωταθλήματα κ.ά.».
Ήταν τελικά ευχάριστη εμπειρία το «Just the 2 of Us»;
«Ναι, παρόλο που ήταν αρκετά κουραστικό και επώδυνο κάποιες φορές για μένα, ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία. Ειδικά αυτή την περίοδο, που συμβαίνουν διάφορα τρομερά πράγματα στο χώρο μου, με βοηθούσε να ξεφύγει το μυαλό μου και να μην ασχολούμαι τόσο πολύ με τα προβλήματα που ταλανίζουν το άθλημα της υδατοσφαίρισης και της ομάδας μου».
Τώρα που πέρασε πια καιρός πώς αντιμετωπίζετε τον τίτλο του φωτογενούς πολίστα;
«Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι μέσα στον απόλυτο πανικό μου και σε όλο αυτό που δέχτηκα υπήρξα υπερβολικός. Το παίρνω πάνω μου, λοιπόν, και λέω ότι θα έπρεπε να γελάσω και όχι να παρεξηγηθώ».
Οπότε, φαντάζομαι ότι κρατάτε τον τίτλο και δεν τον χαρίζετε στον Γιώργο Καπουτζίδη...
«Δεν τον χαρίζω σε κανέναν Καπουτζίδη. Θα περάσει πάνω από το πτώμα μου για να τον πάρει!». (Γέλια.)
