Ας τα εξετάσουμε όμως όλα με τη σειρά: σήμερα αναφερόμαστε στις καραμέλες!
Γιατί δίνουμε καραμέλες στο Χάλογουιν;
Η εφεύρεση - όπως όλες λίγο -πολύ - έχει να κάνει με τη βιομηχανία και το Εμπόριο! Πίσω στο 1916 λοιπόν: Χριστούγεννα & Πάσχα είναι γιορτές που ο καταναλωτής επιλέγει γλυκάκια αλλά στελέχη επιχειρήμσεων έψαχναν έναν τρόπο για να διοχετεύσουν στην αγορά τις καραμέλες, οι πωλήσεις τις οποίας στην Αμερική τουλάχιστον έβλεπαν πτώση. Έτσι ξεκίνησε η ιδέα μιας ημέρας "καραμελένιας" που θα εορταζόταν κάθε δεύτερο Σάβατο του Οκτωβρίου και θα εξυμνούσε τη φιλία και τη δοτικότητα, όπερ κι εγέννετο μέχρι το 1950 αλλά όχι με τόσο μεγάλη επιτυχία. Χρειαζόταν μια πιο "πιασάρικη" κι εμπορική ιδέα.
Ήδηα πό τη δεκαετία του 1940 οι καταστηματάρχες είχαν βρει μια έξυπνη λύση στο να αποτρέπουν τις ζαβολιές των μικρών μασκαράδων και να τους διώχνουν μακριά: τους έδιναν γλυκίσματα κι άλλα αγαθά όπως για παράδειγμα φρούτα, καρύδια ή ότι άλλο είχαν στην κατοχή τους. Οι καραμέλες βέβαια ήταν η εύκολη λύση, προσυσκευασμένες, φτηνές, μπορούσαν να αγοραστούν χύμα και έφερναν το χαμόγελο στα παιδάκια. Κι αυτό ήταν που εκμεταλλεύτηκαν οι εταιρείες και το έθιμο έμεινε!
Και μια άλλη εξήγηση
Υπάρχει κι άλλη μια θεωρία σύμφωνα με την οποία το έθιμο της καραμέλας έχει ανθρωπολογική εξήγηση. Σύμφωνα με την Ιστορικό Μπεθ Κιμερλ, η επιθυμία για ζάχαρη το φθινόπωρο είναι ενστικτώδης κι έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση. Σε παλαιότερα χρόνια, όταν τα ψυγεία και τα θερμοκήπια ήταν λέξεις άγνωστες - το φθινόπωρο ήταν η εποχή της προετοιμασίας για το χειμώνα. Το φθινόπωρο ήταν η περίοδος συγκέντρωσης τροφίμων με μεγάλη θερμιδική αξία που δε χαλάνε, όπως για παράδειγμα οι καραμέλες που θα έδιναν λύση όταν τα φρέσκα τρόφιμα δε θα ληταν πια διαθέσιμα!
