Η απογείωση της φήμης του συνδέθηκε με την ανακάλυψή του από τον Έρνεστ Χέμινγουέι, του οποίου το αγαπημένο daiquiri, επινόηση του Καταλανού μετανάστη μπάρμαν Constantino Ribalaigua Vert, ονομάζεται Papa Doble (το διπλό του μπαμπά, αφού έτσι τον αποκαλούσαν) και το έπινε στο διάσημο (εξ αιτίας του συγγραφέα αλλά και για τα daiquiri) γκράντε ψαρο-εστιατόριο και μπαρ της Αβάνας ονόματι Εl Floridita. Περιέχει δε άσπρο ρούμι, μερικές σταγόνες λικέρ μαρασκίνο και χυμό μισού γκρέιπφρουτ, ενώ –κλασικά για τον Χέμινγουέι- δεν περιέχει καθόλου ζάχαρη. Η φράση «My mojito in La Bodeguita, my daiquiri in El Floridita» του Χέμινγουέι είναι γραμμένη με το χέρι στο ιστορικό πια μπαρ, τη γωνία του οποίου επέλεγαν ο νομπελίστας με την τελευταία του σύζυγο Μartha Gellhorn, όταν το έσκαγαν πακέτο από την Finca Vigía για να τα πιούν.
Η εφεύρεση του daiquiri ωστόσο, αποδίδεται στον Αμερικανό μηχανικό ορυχείων Jennings Cox, που βρισκόταν στην Κούβα κατά τον ισπανο-αμερικανικό πόλεμο.
Αρχικά, το ποτό σερβίρονταν όπως το mojito, σε ψηλό ποτήρι γεμάτο σπασμένο πάγο, όπου έπεφτε ένα κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη, ο χυμός από ένα ή δύο lime (ελληνιστί, μοσχολέμονο) και 1-2 μεζούρες ρούμι (30-60ml), ανάλογα με τον θεριακλίδικο χαρακτήρα του πότη. Το ποτήρι πάγωνε και το μείγμα ανακατεύονταν με μακρύ κουτάλι. Η ανάμιξη των υλικών στο σέικερ με τριμμένο πάγο είναι μετέπειτα εξέλιξη. Ως το 1909 η κατανάλωση του daiquiri γίνονταν μόνο τοπικά, μέχρι που το δοκίμασε ο ναύαρχος του ναυτικού των ΗΠΑ Lucius W. Johnson και το μετέφερε στον Στρατιωτικό και Ναυτικό Όμιλο στην Ουάσιγκτον, απ’ όπου και διαδόθηκε σε μερικές δεκαετίες παντού. Πλην του Χέμινγουέι, αγαπημένο ποτό ήταν και του προέδρου JFK (Τζον Φ. Κένεντι).
Στις δόξες του το daiquiri έφτασε τη δεκαετία του ’40 και από παρακατιανό ποτό των ναυτικών έγινε ποτό της μόδας. Λόγω της πολιτικής καλής γειτονίας του Ρούζβελτ, το ρούμι ερχόταν εύκολα απ’ την Κούβα και την Καραϊβική σε αντίθεση με άλλα ποτά, όπως το ουίσκι και η βότκα, που τον ίδιο καιρό κυκλοφορούσαν με δελτίο.
Με βάση το ρούμι, τη ζάχαρη ή σιρόπι ζάχαρης και το λάιμ, και προσθέτοντας φρούτα δημιουργήθηκαν από την εποχή του Εl Floridita και της σχολής που ο Constantino Ribalaigua Vert ξεκίνησε, πολλές και διάφορες γεύσης daiquiri (μπανάνα, ανανά, βατόμουρα, μήλο κ.λπ.), ενώ υπάρχουν και παραλλαγές όπου αντί για ρούμι χρησιμοποιείται άλλο ποτό π.χ. τεκίλα (Janis Daiquiri).
Όλα γίνονται με την ίδια λογική και οι αναλογίες τείνουν να προσαρμόζονται ελαφρώς, ανάλογα με τον μπάρμαν αλλά και τα γούστα του αποδέκτη. Μ’ αυτή τη σκοπιά, αν το κοκτέιλ σας αρέσει, επιδέχεται ατέλειωτο παιχνίδι η αρχική συνταγή.
Για την ιστορία, η συνταγή του ενισχυμένου Papa Doble από το Εl Floridita, όπως περιγράφεται στο ‘Βιβλίο μαγειρικής του Χέμινγουέι’ (Τhe Hemingway Cookbook, 1998) από τον Craig Boreth, έχει ως εξής:
Daiquiri Papa Doble
για 1 κοκτέιλ
3 μεζούρες ρούμι Bacardi ή Havana Club λευκό
χυμός από 2 λάιμ
χυμός από 1/2 γκρέιπφρουτ
6 σταγόνες λικέρ maraschino (cherry brandy)
Παρασκευή: Γεμίζουμε το σέικερ με σπασμένο ή τριμμένο πάγο κατά το ¼. Ρίχνουμε όλα τα υπόλοιπα και ανακατεύουμε δυνατά μέχρι το μίγμα να θολώσει, αποκτώντας ένα ανοιχτό χρώμα. Σερβίρεται αμέσως σε κωνικά ποτήρια κοκτέιλ (του μαρτίνι).
Mε τις φράουλες ώριμες και σχεδόν προς το τέλος εποχής, είναι ευκαιρία να απολαύσετε το δικό τους ντάκιρι, που είναι και εξαιρετικά εύκολο να γίνει. Ιδού τα υλικά και η συνταγή.
Daiquiri φράουλα
για 1 κοκτέιλ
3-4 φράουλες ανάλογα με το μέγεθος καθαρισμένες και 1 ακόμη για το γαρνίρισμα
1 ½ μεζούρα άσπρο ρούμι
1 μεζούρα χυμό λάιμ
1 κ.γ. ζάχαρη άχνη (ή 1 κ.σ. σιρόπι φράουλας)
κρυσταλλική ζάχαρη για τα ποτήρια
2/3 φλ. τριμμένος πάγος
Παρασκευή: Ιδανικά χρησιμοποιείτε παγωμένα ποτήρια. Περνάτε το χείλος του ποτηριού με λάιμ και το αναποδογυρίζετε να ακουμπήσει πάνω στην κρυσταλλική ζάχαρη ώστε αυτή να κολλήσει γύρω του. Βάζετε όλα τα υλικά στο μπλέντερ και τα χτυπάτε. Τα αδειάζετε στο ποτήρι, στερεώνετε στο χείλος τη μια φράουλα κάνοντάς της μια μικρή τομή και σερβίρετε αμέσως.
Σημείωση: Στη φωτογραφία, λόγω προτίμησης, έχει παραληφθεί η ζάχαρη εξωτερικά και έχει χρησιμοποιηθεί ελάχιστο σιρόπι φτιαγμένο από ζάχαρη, νερό και κομματάκια από φρέσκες φράουλες.
