Πώς έμπαινε ο χρόνος στα σπίτια άλλες εποχές; Με πολλά έθιμα και παραδόσεις για καλό ποδαρικό. Σας τα θυμίζουμε, λοιπόν, γιατί ειδικά για το 2011 είναι χρήσιμα σε όλους μας. Καλή χρονιά!
Το ρόδι. Το κρεμούσαν σε κάθε σπίτι από το φθινόπωρο. Μετά τη μεγάλη λειτουργία της Πρωτοχρονιάς το πετούσαν με δύναμη στο κατώφλι για να σπάσει σε χίλια κομμάτια και στη συνέχεια αντάλλασσαν ευχές. Να μην ξεχάσουμε βέβαια και το ποδαρικό με το δεξί από το νοικοκύρη του σπιτιού ή από το ποιο τυχερό μέλος της οικογένειας.
Το ακράντο. Έθιμο στην κεντρική Ελλάδα. Έχει να κάνει με το κλέψιμο του νερού από την πιο κοντινή βρύση, ενώ συγχρόνως τα νεαρά κορίτσια που θα το μετέφεραν δεν θα άνοιγαν το στόμα τους για να πουν κουβέντα. Αυτό ήταν το «άκραντο νερό», δηλαδή το αμίλητο.
Το τάισμα. Στις ίδιες περιοχές έχουμε και το άλειμμα στις βρύσες του χωριού με βούτυρο και μέλι, που συμβολίζει το να έχουμε γλυκιά ζωή, έτσι γλυκά που ρέει το νερό. Έλεγαν μάλιστα πως όποια θα πήγαινε πρώτη στη βρύση, αυτή θα στεκόταν και η πιο τυχερή όλο το χρόνο. Έπειτα έριχναν στη στάμνα ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, «έκλεβαν νερό» και επέστρεφαν στα σπίτια τους πάλι αμίλητες, μέχρι να πιούνε όλοι από το «άκραντο νερό». Με το ίδιο νερό ράντιζαν και τις τέσσερις γωνίες του σπιτιού, ενώ σκορπούσαν στο σπίτι και τα τρία χαλίκια.
Η καλή χέρα. Μέχρι και σήμερα συνηθίζεται να δίνεται ένα χρηματικό ποσό σαν δώρο σε παιδιά που θα επισκεφτούν κάποιο σπίτι την Πρωτοχρονιά. Συνήθως πρόκειται για τα εγγόνια ή τα ανίψια.
Το μύρωμα. Το συναντάμε στα Επτάνησα: τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς όλοι εφοδιάζονται με κολόνιες, όπου τις πετάνε ο ένας στον άλλο ενώ ψάλλουν και τραγουδούν. Όταν επιστρέφουν στο σπίτι μετά τη λειτουργία, σπάνε ένα ρόδι στην είσοδο του σπιτιού και όσα σπόρια έχει, τόσες ευχές της οικογένειας θα πραγματοποιηθούν. Τη μέρα της Πρωτοχρονιάς οι γυναίκες φτιάχνουν τηγανίτες.
Το φίλεμα. Και οι παλιοί Αθηναίοι είχαν τα δικά τους έθιμα. Ένα από αυτά επέβαλε να μένουν ανοιχτές οι πόρτες των σπιτιών την παραμονή της Πρωτοχρονιάς για να μπει όποιος περαστικός ήταν κουρασμένος και πεινασμένος. Εκεί τον περίμενε ένα γιορτινό τραπέζι γεμάτο με τα πιο εκλεκτά γλυκίσματα και φαγητά για να τον φιλοξενήσουν. Γύρω από το τραπέζι αυτό μαζευόταν το βράδυ της παραμονής όλη η οικογένεια και περίμενε για να αρχίσει το φαγοπότι. Τα μεσάνυχτα έσβηναν τις λάμπες τους και έδιωχναν με γιουχαΐσματα τον παλιό χρόνο, πετώντας πίσω του στο δρόμο ένα παλιοπάπουτσο!
