Η μοναδικότητα του κρασιού απέναντι σε οποιοδήποτε άλλο αλκοολούχο ποτό έγκειται στην πολυπλοκότητά του και στη διαφορετικότητά του, αλλά κυρίως στο ότι αντιδρά όπως ο άνθρωπος: γεννιέται, μεγαλώνει και πεθαίνει.
Σ’ αυτήν του την πορεία υπήρξαν οίκοι, γευσιγνώστες, παραγωγοί ή καταναλωτές, που το έκαναν να αποκτήσει μιαν άλλη λάμψη. Μεγάλα κρασιά που ο χαρακτηρισμός τους εξαρτάται από τις ποικιλίες που τα γεννούν, τον χρόνο ωρίμανσης ή παλαίωσης, τον τρόπο οινοποίησης, τον μικρό ή ελάχιστο αριθμό φιαλών που παράγονται και την αποδοχή του κοινού έγιναν συλλεκτικά και εντέλει πανάκριβα.
Αποτελούν φετίχ των συλλεκτών όλου του κόσμου, γίνονται αντικείμενο πλειστηριασμών, ενώ πρόσφατες και παλαιότερες χρονιές αναζητούνται έτσι ώστε να έχει κάποιος όλη τη χρονολογική σειρά του κρασιού που αγαπάει. Κάποια τέτοια λοιπόν κρασιά, ξένα ή ελληνικά, με τη δική τους βαρύτητα, σφράγισαν την οινική πορεία. Ενα από τα πρώτα Chateau του κόσμου, που με την παρουσία του αλλάζει τον ρου της αγοράς του κρασιού, είναι το Chateau Rothchild. Η Γαλλία, και ιδιαίτερα το Μπορντό, η κοιτίδα του κρασιού, μπαίνει στο κόλπο με το Chateau Margaux αλλά και το Chateau Latour.
Δεν θα μείνει πίσω ένα άλλο διάσημο Chateau της περιοχής, το Chateau D’ Yquem, στην περιοχή Σοτέρν, και βεβαίως το Domaine De La Romanee-Conti από τη φημισμένη Βουργουνδία. Φυσικά, περιζήτητο και status symbol, το Chateau Petrus, το οποίο δεν αναφέρεται καν στους τιμοκαταλόγους μιας και είναι ιδιαίτερα δυσεύρετο και πανάκριβο. Η ελληνική οινική σκηνή απέχει πολύ από αυτούς τους μύθους. Ωστόσο και εδώ κάποια κρασιά, με την υψηλή τους ποιότητα αλλά και τη μοναδικότητά τους, δίνουν τον τόνο. Ενα Grande Reserve του Μπουτάρη, της δεκαετίας του ’60 ή του ’70, αποτελεί εμπειρία. Συλλεκτικό κομμάτι, είναι το Chateau Carras του ’93, ένα πολυβραβευμένο, πραγματικά εξαιρετικό κρασί. Πριν από μερικά χρόνια, ο Καπνίας του Χατζημιχάλη κάνει μια τομή με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του αλλά και την υψηλή τιμή του. Το ίδιο και ένα από τα πιο σπάνια και ακριβά κρασιά της ελληνικής αγοράς, ο Πορφυρογέννητος του Chateau Carras, που κοστίζει γύρω στα €180 η φιάλη. Φετίχ σήμερα για τους Ελληνες winelovers αποτελούν τα κόκκινα όπως το Avantis Collection Syrah, το Μαγικό Βουνό του Λαζαρίδη και το Alfa One του Κτήματος Αλφα.
Είναι οι νέες αφίξεις στο κρασί της ντόπιας παραγωγής.
Μερικά από αυτά ήρθαν για να μείνουν: Στα λευκά, το Astala του Σπυρόπουλου, μια εξαιρετική Μαντινεία, καθώς επίσης και το La Terra Grand Cru από τη Lemnos Organic Wines, ένα λευκό, γλυκό κρασί από Μοσχάτο Αλεξανδρείας.
Στα κόκκινα, το Syrah του Κτήματος Aλφα, πυκνό, στιβαρό και ταννικό, το Syrah του Αρβανιτίδη, φρουτώδες και μπαχαρένιο, καθώς και το Merlot + Merlot του Χατζημιχάλη.
Tέλος, ήρθαν και τα Nouveau και τα ντόπια (Χατζημιχάλη Μπουτάρη) και τα Beauzolais του γαλλικού αμπελώνα, για να δώσουν φρέσκια πνοή στην καρδιά του χειμώνα.
