Tα λευκά κρασιά βρίσκονται αρκετά ψηλά στις προτιμήσεις του Ελληνα καταναλωτή, κάτι που οφείλεται στο κλίμα της χώρας (που τα θέλει να λειτουργούν δροσιστικά) αλλά και στο ότι ταιριάζουν ιδιαίτερα με την ελληνική κουζίνα: Τα θαλασσινά, τα ψάρια, τα ορεκτικά αλλά και οι πάστες, τα πιάτα με τα πουλερικά και τα λαδερά αναζητούν ως συνοδό τους τη δροσιστική οξύτητα και τα φρουτώδη ή ανθώδη αρώματα των λευκών κρασιών. Από την άλλη, οι Ελληνες παραγωγοί έχουν πραγματοποιήσει άλματα στη βελτίωση των λευκών κρασιών, που ξεκινούν από το αμπέλι, περνούν στον συνδυασμό των ποικιλιών και φτάνουν ώς την οινοποίηση.
Οι γηγενείς ποικιλίες έχουν βελτιωθεί εντυπωσιακά, δίνοντας όμορφα κρασιά με πλούσια αρώματα, υψηλές οξύτητες και απαλές γεύσεις, ενώ οι ξένες ποικιλίες που έχουν ενταχθεί στον ελληνικό αμπελώνα έχουν μπει δυνατά στο «παιχνίδι» προσφέροντας σπουδαία κρασιά. Η αναζήτηση δεν σταματά ποτέ: Καινούριες, ντόπιες ποικιλίες μπαίνουν στο μικροσκόπιο της οινοποίησης, συνδυασμοί, παντρέματα, πειραματισμοί, έρευνες και επιδιώξεις φέρνουν καινούριες ετικέτες στο οινικό προσκήνιο. Ορίστε, λοιπόν, μερικές σχετικές προτάσεις:
Femina: Από τον κρητικό αμπελώνα έρχεται το Femina του Δουλουφάκη, με έναν απρόβλεπτο χαρακτήρα, που τον τονίζουν οι πετρελαϊκές νότες και μια ελκυστική, μυστηριώδης, αναπάντεχη γλύκα.
Riesling: Το τελευταίας εσοδείας από το Κτήμα Αντωνόπουλος κάνει την έκπληξη. Βοτανικό, εσπεριδοειδές και τριανταφυλλένιο, εντυπωσιάζει με τη σπάνια οξύτητά του και τις ορυκτές νότες του.
Astala: Το κρασί του Σπυρόπουλου αποτελεί μια ξεχωριστή, γοητευτική έκφραση του μοσχοφίλερου. Tο τριαντάφυλλο της ποικιλίας κυριαρχεί ενώ η νότα μαστίχας τού δίνει έναν ιδιαίτερο και σπάνιο χαρακτήρα για Μαντινεία.
Ιουλιάτικο: Ενα κρασί από την εταιρεία Μπουτάρη που κυκλοφορεί σε ένα πανέμορφο μικρό, κοντό, στρογγυλό μπουκάλι 500 ml και κλείνει μέσα του τη γλύκα της ποικιλίας και αρώματα αποξηραμένων φρούτων, ξηρών καρπών και σοκολάτας.
Αρμύρα: Ο πάντα ανατρεπτικός Σκούρας τώρα τοποθετεί βιδωτό καπάκι (stelving) στο πιο εύγεστο λευκό κρασί του, που παράγεται από chardonnay. Δεν χρειάζεται tirbuson, κλείνει αεροστεγώς και δεν έχει τα προβλήματα του φελλού, διατηρώντας την πληθωρική του μύτη και μια αίσθηση αρμύρας που εντυπωσιάζει.
Παλαιόμυλος Ζαφειράκη: Ο Χρήστος Ζαφειράκης έχει δημιουργήσει τον δικό του αμπελώνα και καλλιεργεί από το 2002 βιολογικά αμπέλια που δίνουν αντίστοιχα κρασιά. Ο Παλαιόμυλος Λευκός είναι ένα όμορφο και καλοφτιαγμένο chardonnay, που ωριμάζει σε βαρέλι με χρυσοκίτρινο λαμπερό χρώμα, όπου τα αρώματα του πεπονιού και των εσπεριδοειδών κάνουν έντονη την παρουσία τους.
Nostos Roussanne: Μια εξαιρετική ετικέτα του Μανουσάκη από ξενικές ποικιλίες που, μεταξύ άλλων, έβαλε τον κρητικό αμπελώνα σε μια νέα, καινοτόμα πορεία.
Μαλαγουζιά Γεροβασιλείου: Σε όσες χρονιές το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες, τα σταφύλια υπερωριμάζουν πάνω στα κλήματα για να τρυγηθούν σε άριστη κατάσταση. Οινοποιούνται και κατόπιν το κρασί παραμένει για τρία χρόνια σε μικρά γαλλικά δρύινα βαρέλια. Ενα τέτοιο κρασί είναι το παραπάνω.
Οβηλος: Ενα κρασί από το Κτήμα Βιβλία Χώρα, που αν και μετράει λίγα χρόνια στην παραγωγή, το μαγικό πάντρεμα του semillon και του ασύρτικου αλλά και η ωρίμανσή τους σε δρύινα βαρέλια έδωσαν ένα σπάνιο λευκό κρασί που το απολαμβάνει κανείς εξίσου είτε φρέσκο είτε ύστερα από κάποια χρόνια παλαίωσης. Ο ορισμός της ολοκλήρωσης.
Από τον Νίκο Μαούνη
