Κάπως έτσι ο Μάκης Δελαπόρτας θα ξεκινήσει το ταξίδι του στο χώρο της υποκριτικής εκφράζοντας τον "έρωτα" του για το θέαμα και την υποκριτική με διαφορετικούς τρόπους. Συνταξιδιώτες του, η Αλίκη, η Τζένη, η Ρένα, η Ζωή, ο Δημήτρης και βεβαίως το τεράστιο ταλέντο του. Το πάθος του για τη μουσική τον οδήγησε στο να επιμεληθεί 200 δίσκους, με τη μουσική και τα τραγούδια των ελληνικών ταινιών που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Ανεξίτηλο το σημάδι του στις βιογραφίες και την καριέρα μεγάλων Ελλήνων καλλιτεχνών υπογράφοντας μια σειρά από βιβλία - λευκώματα.

Ο Μάκης Δελαπόρτας μίλησε αποκλειστικά στο womenonly.gr και τον Γιώργο Μουλά για τη νέα θεατρική παράσταση που φέρει την υπογραφή του με τίτλο «Κυρία επιθεώρηση», για την πανδημία, την Αλίκη, την τηλεόραση και πολλά άλλα.

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με την υπερπαραγωγή «Η Κυρία Επιθεώρηση» που ετοιμάζετε στο θέατρο Βέμπο. Μαθαίνω ότι έρχεται ένα υποσχόμενο μουσικοχορευτικό υπερθέαμα αφιερωμένο στη χρυσή εποχή της ελληνικής επιθεώρησης. Μιλήστε μας για αυτό.

Η «Κυρία επιθεώρηση», θέλω να πιστεύω πως θα είναι μια παράσταση… Κυρία με το Κάπα Κεφαλαίο. Μια παράσταση δεν θα διασκεδάζει μόνο το κοινό, αλλά θα συστήνει στους νεότερους και να θυμίζει στους παλιότερους, τον μοναδικό «αλά ελληνικά» συνδυασμό της κοινωνικοπολιτικής σάτιρας με το γκλάμορους θέαμα των Παρισινών καμπαρέ! Ένα μουσικοχορευτικό υπερθέαμα αφιερωμένο στη χρυσή εποχή της ελληνικής επιθεώρησης, μέσα από κωμικά κείμενα, χορευτικά και τραγούδια, των σπουδαιότερων επιθεωρήσεων που άφησαν εποχή στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου! Στη σκηνή θα δούμε αστραφτερά κοστούμια με κρινολίνα, φτερά, πούπουλα, μποά, φράκα και ημίψηλα καπέλα, μπαλέτα, μεγαλοπρεπείς σκάλες, φαντασμαγορικά σκηνικά, αυθεντικές μουσικές και τραγούδια, με μια πλειάδα γνωστών ηθοποιών και τραγουδιστών του σημερινού μουσικού μας θεάτρου: Γιάννης Ζουγανέλης, Σοφία Μουτίδου, Ζέτα Δούκα, Νίνα Λοτσάρη, Παναγιώτης Πετράκης και Πηνελόπη Αναστασοπούλου.

Εγώ θα κρατήσω τον ρόλο του αφηγητή (υπογράφω βέβαια και τη σκηνοθεσία) και ο μοναδικός Κώστας Μακεδόνας σε ρόλο – έκπληξη, αφού θα παίζει και θα τραγουδά στην παράσταση. Στα κείμενα συνεργάστηκα με τον Στέλιο Παπαδόπουλο, την ενορχήστρωση υπογράφει ο Κωνσταντίνος Παγιάτης, τις χορογραφίες ο Θοδωρής Πανάς, τα σκηνικά η Δέσποινα Βολίδη και την κατασκευή των κοστουμιών, η Σίλια Δεμίρη. Στην παράσταση χορεύουν: Κοσμάς Μεταξόπουλος, Ελευθερία Κοντογιώργη, Ελένη Δήμου, Νίκος Δάμος, Σαβίνα Σαμαρά, Ντιάνα Νταβίντοβα. Οι αναφορές μας ξεκινούν από τα «Παναθήναια» της Μαρίκας Κοτοπούλη μέχρι την Ελλάδα του σήμερα, από την πανδημία του 1919 μέχρι τον κορωνοϊό των ημερών μας και από το ελληνοτουρκικό σύμφωνο φιλίας του 1929, μέχρι και τις σημερινές σοβαρές διαφορές μας με τη γείτονα χώρα. Η «Κυρία επιθεώρηση» λοιπόν παρουσιάζει όλα εκείνα τα θέματα που απασχόλησαν και εξακολουθούν να απασχολούν τον Έλληνα του τότε και του σήμερα, με τον πιο σατυρικό και ξεκαρδιστικό τρόπο.

Το θέατρο έχει δεχτεί βεβαίως ένα τεράστιο πλήγμα από την εμφάνιση της πανδημίας. Υπήρξε ένα κύμα οργής του καλλιτεχνικού κόσμου λόγω της απαξίωσης του θεάτρου από τους αρμόδιους. Σας απογοήτευσε ο χειρισμός;

Οπωσδήποτε! Η απαξίωση για τον καλλιτεχνικό κλάδο είναι εμφανής. Υπάρχουν συνάδελφοι που έχουν να δουλέψουν από τον Φεβρουάριο. Κι αν τους έδωσαν κι ένα ή δυο επιδόματα; Ε και τι μ αυτό; Μπορεί ένας άνθρωπος σήμερα να ζήσει μόνο με δυο επιδόματα τόσους μήνες; Δεν νομίζω! Και ούτε καν λόγος για μειώσεις σε πάγια έξοδα που τρέχουν κάθε μήνα με καλπάζουσα μορφή. ΔΕΗ, Εφορία, ΕΝΦΙΑ κλπ. Ντροπή! Όχι μόνο για μας βέβαια, αλλά για όλους.

Ο πολιτισμός και οι άνθρωποι του, απαξιώνονται με τον χειρότερο τρόπο. Κι όμως βρίσκουμε το κουράγιο και τη δύναμη να προχωράμε με το κεφάλι ψηλά και να δημιουργούμε. Άλλωστε πότε οι ηθοποιοί έσκυψαν το κεφάλι; Ακόμη και στα χρόνια του πολέμου και της κατοχής, με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής κάθε βράδυ ανέβαιναν στη σκηνή και περνούσαν μηνύματα ελπίδας και αισιοδοξίας στους ταλαιπωρημένους Έλληνες. Κι εμείς σήμερα το ίδιο θέλουμε να κάνουμε, αλλά πρέπει να μας αφήσουν. Τα μέτρα για τον κορωνοϊό, σε σχέση με τις θεατρικές σκηνές είναι απαράδεκτα. Δεν είναι βιώσιμα. Σε όλα διακρίνω έναν ανεξήγητο παραλογισμό. Στα μέσα μεταφοράς ας πούμε, που δεν κρατιέται κανένα μέτρο ασφάλειας και ο ένας βρίσκεται πάνω στον άλλον, είναι πολύ πιο ελαστικά. Υπάρχει εξήγηση γι αυτό; Όχι! Ακόμη την περιμένουμε!

Υπήρξαν άνθρωποι που θέλησαν να μιμηθούν αυτό που κάνετε εσείς;

Καλλιτεχνικά, ναι! Με ότι καταπιάστηκα και πέτυχε, έδωσα ιδέες για βιβλία, δίσκους και παραστάσεις. Ακολούθησαν πολλοί μετά από μένα για να κάνουν το ίδιο. Και το έκαναν… αλλά με διαφορετικό τρόπο, χωρίς αγάπη, μεράκι και γνώση. Κι αυτό νομίζω φάνηκε εκ του αποτελέσματος. Κάποιοι έκαναν τρεις, πέντε βιογραφίες κι εγώ έφτασα αισίως τις 40. Δισκογραφικά άλλοι έκαναν δέκα, είκοσι δίσκους, κι εγώ 300. Οι διαφορές νομίζω πως είναι χαοτικές. Δεν ξέρω πόσο καλός βιογράφος είμαι, ή πόσο καλός δισκογραφικός παραγωγός, αλλά το σίγουρο είναι πως μέσα από αυτές τις δουλειές έσωσα ένα υλικό, που οδηγούνταν σίγουρα στις χωματερές. Φωτογραφίες, αφίσες, βινύλια, αρνητικά, σλάιτς, κοστούμια, master tapes με τα ανέκδοτα σάουντρακ του σινεμά. Ένα υλικό που το αγάπησα, το σπούδασα και το αξιοποίησα έτσι όπως του ταίριαζε.

Σήμερα τόσο τα βιβλία μου, όσο και οι δισκογραφικές μου δουλειές για τον ελληνικό κινηματογράφο, θεωρούνται από πολλούς κομμάτι της πολιτιστικής παρακαταθήκης του τόπου. Αυτό είναι η πιο βαθιά ικανοποίηση που νιώθω για όλη αυτή τη διαδρομή. Τώρα όσο για τις παραστάσεις μου που ανεβάζω τα τελευταία δέκα χρόνια, είμαι ο πρώτος που ξεκίνησα τα θεατρικά αφιερώματα σε εποχές, σε πρόσωπα και σε αγαπημένα θέματα. Παραστάσεις μου, όπως: «Μέρες ραδιοφώνου», «Τα χρόνια της μπουάτ» , «Σαν παλιό σινεμά», «Ευτυχείτε», Το Πρώτο μας πάρτι», «Σινεμασκόπ the musical», έσπασαν τα ταμεία.

Είστε ο πρώτος που έχετε γράψει τη βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη και μάλιστα με τη δική της σύμφωνη γνώμη. Πως σας φαίνεται αυτό που συμβαίνει με την Αλίκη 24 χρόνια μετά τον θάνατο της; Θα υπάρξει αντίστοιχη Star στην Ελλάδα;

Η Αλίκη για μένα ήταν ο «ήλιος» που έδυσε τόσο νωρίς και τόσο άδικα. Ήταν μια γυναίκα που στιγμάτισε την ύπαρξή μου. Σε κείνη χρωστώ το ξεκίνημά μου, την έμπνευσή μου, τη διαδρομή μου. Κι αυτό δεν το λέω έτσι για εντυπωσιασμό. Δεν το έχω εξάλλου ανάγκη. Η σχέση μου μαζί της είναι πολύ γνωστή. Κι εκείνη όσο ζούσε έβγαινε στις κάμερες και μιλούσε για μένα, όχι μόνο με αγάπη και πίστη για τη δουλειά μου, αλλά και με πάθος πως το υλικό που είχα συλλέξει, έπρεπε πάση θυσία να το αξιοποιήσω, να το προστατέψω, και να διευρύνω τις γνώσεις μου μέσα από μεγαλύτερη και πιο ενδελεχή έρευνα, έτσι ώστε κάποια στιγμή αυτό το υλικό να φτάσει στα χέρια των πολλών με τον πιο σωστό τρόπο. Νομίζω πως δεν την διέψευσα. Δυστυχώς η Αλίκη πρόλαβε από μένα, μόνο τη έντονη δισκογραφική μου δραστηριότητα, την εποχή που είχα την ιδέα να βγάλω τα κινηματογραφικά τραγούδια σε δίσκους και γινόταν πανικός σε όλα τα μοντέρνα κλαμπ της εποχής, καθώς και σε όλα τα νυχτερινά μαγαζιά.

Την εποχή που ξεκίνησα να γράφω τις βιογραφίες δυστυχώς δεν την πρόλαβε, ούτε βέβαια και όταν ανέβασα τις δικές μου θεατρικές δουλειές. Ωστόσο πάντα νομίζω πως είναι δίπλα μου και πως όλα περνούν μέσα από την αυστηρή ματιά της. Η Αλίκη αναμφίβολα, υπήρξε ένα φαινόμενο με μεταφυσικές προεκτάσεις, γι αυτό και κανείς δεν μπορεί με απλά λόγια ακόμη και σήμερα να εξηγήσει την μοναδική διαχρονικότητα της. Δεν ήταν απλά ένα κορίτσι που χαμογέλασε όμορφα στο φακό. Δεν ήταν απλά μια καλή ηθοποιός που έπαιζε πειστικά τους ρόλους της. Δεν ήταν απλά μια σταρ μεγάλου βεληνεκούς. Ήταν ένα θεϊκό πλάσμα, φερμένο από άλλους κόσμους, άλλους γαλαξίες, χωρίς συγκεκριμένη ημερομηνία γέννησης ή θανάτου. Μια λαμπερή ηλιαχτίδα, μια λάμψη κεφιού και αισιοδοξίας, ένα χαμόγελο γλυκό και μελένιο. Μια αέρινη αύρα συνώνυμη με την χαρά της ζωής. Ε τέτοια πλάσματα δεν γεννιούνται συχνά. Γι αυτό δεν μπορώ ν απαντήσω στο αν θα υπάρξει αντίστοιχη σταρ στα επόμενα χρόνια. Εγώ μάλλον δεν θα την συναντήσω!

Είστε ένας άνθρωπος που έζησε αρκετά με την Αλίκη. Τελικά έφυγε ευτυχισμένη;

Η Αλίκη έφυγε ευτυχισμένη, γνωρίζοντας καλά πως αγαπήθηκε πολύ! Πως έγινε όλα όσα ονειρεύτηκε και πολλά ακόμη περισσότερα. Πως έγινε το σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής και μάλιστα «εθνικό». Πως έζησε πολλές ζωές στη διάρκεια της μίας, κι ας ήταν σύντομη. Πως έζησε μεγάλες και έντονες χαρές, αναζητώντας πάντα τις μικρές και τις απλές. Πως ολοκληρώθηκε σαν γυναίκα, μητέρα και ηθοποιός. Το ελάττωμα της όμως ήταν ένα και σοβαρό. Ήταν ένας απίστευτα έξυπνος άνθρωπος κι αυτό την δυσκόλευε στις επιλογές της, στις φιλίες της, στις διαπροσωπικές της σχέσεις και στην προσέγγιση της απόλυτης ευτυχία της.

Είστε περίπου 40 χρόνια σε αυτή τη δουλειά και θα ήθελα να μου πείτε αν υπήρξαν και απογοητεύσεις.

Εννοείται και πως υπήρξαν. Αλλοίμονο κι αν δεν υπήρχαν. Όμως ήμουν καλά οπλισμένος με δύναμη και με πίστη σ αυτό που υπηρετούσα. Δεν μπορώ να πω πως δεν λύγισα κάποιες φορές, αλλά ήταν ελάχιστες και μικρής διάρκειας. Και τα βράχια πονούν όταν τα κύματα πέφτουν με δύναμη πάνω τους, αλλά δεν το λένε. Έτσι κι εγώ. Ποτέ δεν μοιράστηκα τον πόνο μου. Για λίγο ξαπόσταινα και μετά πάλι μπροστά για τον αγώνα. Όλη η ζωή μου είναι ένας αγώνας δρόμου. Χωρίς τέρμα. Δεν ξέρω που θα είναι αυτό το τέρμα. Πάντως εγώ δεν το διακρίνω στον ορίζοντα. Έχω πολλά ακόμη να κάνω και δεν θέλω να χάνω χρόνο σε περισυλλογές και βαθυστόχαστες αμπελοφιλοσοφίες.

Το έργο μετρά κι η ιστορία αυτό καταγράφει στο τέλος. Θεωρώ πως η δική μου περίπτωση είναι ένα τσουνάμι που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμα του, αλλάζοντας πολλά καλλιτεχνικά κατεστημένα στις συγκεκριμένες περιόδους που δραστηριοποιήθηκα. Είτε όταν έβγαλα τα τραγούδια του κινηματογράφου σε δίσκους, αλλάζοντας την τότε διασκέδαση των νέων, είτε με τις βιογραφίες των Ελλήνων ηθοποιών, είτε και με τις παραστάσεις μου. Όλα ήταν προτάσεις που έδιναν έντονα το παρόν τους στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι του χώρου. Η εσωτερική μου δύναμη και η ανάγκη μου για δημιουργία, ήταν πολύ πιο δυνατή από νόμους, μόδες και κατεστημένα.

Ποιο πρόσωπο σας λείπει περισσότερο από εκείνη την εποχή;

Αναμφίβολα η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Φεύγοντας η Αλίκη πήρε μαζί της κι ένα μεγάλο κομμάτι από τη λάμψη του χώρου. Από τότε πια ποτέ οι πρεμιέρες, οι δεξιώσεις, οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις δεν ήταν ίδιες. Είχαν χάσει τη λάμψη που τους χάριζε εκείνη. Από τότε όλα αυτά είναι πλέον πιο μουντά. Θα μου πείτε αλλάζουν οι εποχές, οι μόδες, οι συνήθειες και οι τάσεις. Οκ, αλλά όσοι ζήσαμε εκείνη την εποχή, όλα αυτά μας λείπουν και οι διαφορές είναι εμφανέστατες. Όπως και να το κάνουμε, η δική της προσωπικότητα στιγμάτισε και καθόρισε τα καλλιτεχνικά δρώμενα.

Ποιους ηθοποιούς θα θέλατε να είχατε γνωρίσει από εκείνη την εποχή και δεν τα καταφέρατε;

Θα ήθελα να είχα γνωρίσει πολλούς ηθοποιούς του ελληνικού σινεμά που θαύμασα από παιδί και βέβαια λόγω ηλικίας δεν τους πρόλαβα. Όπως τη Γεωργία Βασιλειάδου, τον Ορέστη Μακρή, τον Βασίλη Αυλωνίτη, τον Βασίλη Λογοθετίδη. Ωστόσο κάποιους απ΄αυτούς τους βιογράφησα κι έστω και με αυτόν τον τρόπο, αισθάνθηκα πως τους γνώρισα από κοντά και πως κατά κάποιον τρόπο τους έζησα. Μεγάλες μορφές που μόνο και σαν τύποι λείπουν από το σήμερα.

Τι διαφορά εντοπίζετε στους ηθοποιούς της νέας γενιάς με εκείνους της χρυσής εποχής του ελληνικού σινεμά;

Δεν βρίσκω μεγάλες διαφορές, αν εννοείτε το ταλέντο. Απλά άλλαξαν οι εποχές. Άλλα τα σημερινά ζητούμενα, κι άλλα τα τότε. Τότε καθιερώνονταν οι ηθοποιοί μέσα από το πανί της μεγάλης οθόνης, που τους πρόβαλε γιγαντιαίους. Άλλα τα μεγέθη. Όσο πιο γιγαντιαίες ήταν οι προβολές, τόσο πιο γιγαντιαία γίνονταν και τα πρόσωπα που προβάλλονταν. Εξού και τα μεγάλα αστέρια που έμειναν διαχρονικά στο πέρασμα τόσων δεκαετιών. Σήμερα η τηλεόραση δεν μπορεί να καθιερώσει αστέρια τέτοιου μεγέθους. Οι διαφορές μεγέθους οθονών είναι εμφανέστατες έως και καταλυτικές.

Θεωρείτε πως έπρεπε να είχαν γίνει κάποιες συνεργασίες όπως αυτή της Αλίκης και της Τζένης;

Νομίζω πως αυτή τη συνεργασία την συζητούσαν έντονα οι δυο σταρ. Πραγματικά θα ήταν ένα μεγάλο καλλιτεχνικό γεγονός. Είχαν βρει μάλιστα και το έργο που θα ανέβαζαν. «Μαρία Στιούαρτ» του Σίλερ. Το ρόλο της Μαρίας θα έπαιζε η Αλίκη και το ρόλο της Ελισάβετ, η Τζένη. Η Αλίκη επίσης είχε πει πως για αυτή τη συνεργασία θα δεχόταν το όνομα της να μπει δεύτερο. Δυστυχώς δεν πρόλαβαν.

Υπήρχε κάποιο πρόσωπο που θέλατε να του γράψετε τη βιογραφία, όμως τελικά δεν έγινε;

Όχι, όσα πρόσωπα θέλησα να βιογραφήσω κατά ένα μαγικό τρόπο έγινε και τα βιογράφησα. Τώρα για το ποια θα ήθελα στο μέλλον, αυτά είναι πλέον λιγοστά για να κλείσει ο κύκλος όλων αυτών των βιογραφιών με τους σπουδαίους του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου. Εξ άλλου τον Γενάρη του 2021 θα κυκλοφορήσουν από μεγάλη κυριακάτικη εφημερίδα ακόμη εννέα βιβλία μου, με τους μεγάλους του θεάτρου αυτή τη φορά. Μια τεράστια δουλειά που την ετοιμάζω εδώ και αρκετά χρόνια και τώρα πλέον ολοκληρώθηκε. Βιογραφίες για τους: Μαρίκα Κοτοπούλη, Κυβέλη, Αιμίλιο Βεάκη, Κατίνα Παξινού, Αλέξη Μινωτή, Έλλη Λαμπέτη, Δημήτρη Χορν, Μάνο Κατράκη και Μαίρη Αρώνη.

Πως βλέπετε τα νέα πρόσωπα της τηλεόρασης; Ιωάννα Μαλέσκου, Δανάη Μπάρκα κτλ.

Νομίζω πως πρέπει να δίνονται ευκαιρίες σε νέα πρόσωπα στην τηλεόραση και καλώς έγινε φέτος. Τώρα για το ποια απ΄ όλες αυτές τις κοπέλες θ αντέξει στο χρόνο και ποια θα διαγράψει μια αξιοπρόσεκτη πορεία, πάλι ο χρόνος θα δείξει. Πάντως από όσο έχω παρακολουθήσει κάποιες εκπομπές , νομίζω πως η Ιωάννα Μαλέσκου ήρθε και θα μείνει. Η Δανάη Μπάρκα μου είναι πολύ συμπαθής, αν και πιστεύω πως την περιμένει μια μεγαλύτερη και σπουδαιότερη καριέρα στο θέατρο. Το ταλέντο της ξεχειλίζει. Το περιορισμένο καντράν της μικρής οθόνης, μάλλον δεν της αρκεί. Την περιορίζει. Άξια προσοχής θεωρώ πως είναι και η περίπτωση της Νάντιας Κοντογιώργη. Ήθος, ταλέντο και υπέροχα ελληνικά. Σταθερές αξίες , η Ναταλία Γερμανού, η Ζήνα Κουτσελίνη και η Ελεωνόρα Μελέτη. Δεν με ενδιαφέρουν τα νούμερα που κάνουν στον πίνακα της τηλεθέασης οι εκπομπές τους, μ ενδιαφέρει η τηλεοπτική τους παρουσία που είναι σαφέστατα άξια σεβασμού και έντονα γοητευτική. Θα συμπληρώσω βέβαια πως μου λείπει η Ελένη Μενεγάκη, που είναι και η αδυναμία μου.

Τι προσδοκά ο Μάκης Δελαπόρτας για το μέλλον;

Δεν μ αρέσει να κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια, πάντως όσα ονειρεύτηκα και μόχθησα γι αυτά, έγιναν και με το παραπάνω. Δεν έχω κανένα παράπονο από τη ζωή μου. Ότι της έδωσα, μου το επέστρεψε πίσω πολλαπλάσια. Αλλά της έδωσα. Δεν μου χάρισε τίποτα έτσι χωρίς λόγο. Αυτό νομίζω πως είναι και το επιμύθιο της δικής μου διαδρομής.

Ποιο πρόσωπο θεωρείτε πως είναι Star σήμερα στην Ελλάδα;

Ο όρος αυτός δεν υφίσταται πλέον στις μέρες μας. Μας τελείωσε με την περίπτωση της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Πήρε τον τίτλο και φεύγοντας δεν το έδωσε σε καμία άλλη. Και εδώ που τα λέμε σε ποια να το έδινε; Αφού ήξερε πολύ καλά πως 24 χρόνια μετά, πάλι εκείνη θα είναι «το λαμπρό αστέρι» όχι μόνο της showbiz, αλλά και της καρδιάς μας!