Η Χριστίνα Γκόλια μοιράζεται στιγμές της με τον Γιώργο Μουλά και μιλά αποκλειστικά στο womenonly.gr.
- Πώς προέκυψε η ανάγκη δημιουργίας αυτού του χαρούμενου γεμάτο θετική ενέργεια κομματιού;
«Είναι ένα τραγούδι που γράφτηκε από κοινού με τον μουσικό Alfonso Nuzzolo, κατά τη διάρκεια της καραντίνας, όπου αποκλειστήκαμε, στο σπίτι μου στο Ν Ηράκλειο.
Καθώς λοιπόν καθάριζα ένα ψάθινο κουτί με παλιά μου παπούτσια, άρχισα να περιγράφω στον Αλφόνσο, τις..."ιστορίες" που κρυβόταν πίσω από κάθε ζευγάρι παπούτσια. Αυθόρμητα εκείνος σηκώθηκε ,πήρε ένα χαρτί και μολύβι και άρχισε να δημιουργεί στίχους πάνω σ αυτά που του έλεγα! "Παίζοντας" λοιπόν και δημιουργώντας, γράφτηκαν οι στίχοι. Με τον ίδιο τρόπο και με πολύ θετική διάθεση, γράψαμε και τη μουσική πάνω σε έναν χαρούμενο swing ρυθμό.
Στην πορεία, και ενώ η καραντίνα κρατούσε ακόμα γερά, αποφασίσαμε να το ηχογραφήσουμε στο μικρό μας σπιτικό στουντιάκι. Φίλοι μουσικοί γράψανε από το σπίτι τους το δικό τους μέρος, και μας το έστειλαν με email. Η ενορχήστρωση είχε αρχίσει και έμενε μόνο να γραφτεί η φωνή μου. Αυτό ήταν λίγο δύσκολο στην αρχή, γιατί δεν μπορούσαμε να πάμε σε μεγάλο στούντιο (ήταν όλα κλειστά λόγω καραντίνας) και έτσι αποφασίσαμε να φτιάξουμε έναν αυτοσχέδιο χώρο ηχομόνωσης στο σπίτι, μέσα στην ντουλάπα. Έγραψα τη φωνή του τραγουδιού μέσα στη ντουλάπα του σπιτιού μου και έκανα το βίντεοκλιπ του μαζί με τους φίλους μουσικούς στον κήπο του σπιτιού μου. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία γεμάτη χαρά και χιούμορ!
Όλη η δημιουργία του τραγουδιού ήταν μια πρωτόγνωρη περιπέτεια για μένα που την απόλαυσα μέχρι το τέλος. Συνεπώς η ανάγκη της δημιουργίας του τραγουδιού "Στα παλιά μου τα παπούτσια" προέκυψε σαν εσωτερική παρόρμηση να "ξορκίσουμε" το κακό των δύσκολων εκείνων ημερών και να "γράψουμε" στα παλιά μας τα παπούτσια ότι μας στεναχωρούσε και μας ζόριζε».
- Έχεις κάνει μία μεγάλη πορεία ως ηθοποιός, ενώ τα τελευταία χρόνια πολύ συνειδητά αποφάσισες να ασχοληθείς ολοκληρωτικά με τη μουσική... Ποιο ήταν το έναυσμα ουσιαστικά για να αλλάξεις πλεύση;
«Ένιωσα ότι έκλεισε ένας σημαντικός κύκλος της ζωής μου σαν ηθοποιός, και θέλησα να κάνω το επόμενο βήμα και να προβάλλω και την άλλη ιδιότητα μου σαν τραγουδίστρια. Με οδήγησε προς τα εκεί η ίδια η ροή της ζωής».
- Ποια ήταν η πιο όμορφη και ποια αντιστοίχως η πιο δύσκολη στιγμή σου ως ηθοποιός;
«Η πιο όμορφη στιγμή μου σαν ηθοποιός ήταν, όταν κέρδισα τον ρόλο της "Νερσέ",(της Αρμένισας ντίβας της Λυρικής σκηνής, του '20) στα "Παιδιά της Νιόβης". Δεν θα ξεχάσω την χαρά μου στα γυρίσματα της σειράς όπου φορούσα τα υπέροχα κοστούμια, τα υπέροχα χτενίσματα και την αίσθηση ότι έχω μεταφερθεί σε μια άλλη εποχή και ζω εκεί! Η πιο δύσκολη στιγμή που βίωσα ήταν την περίοδο που έχασα τον πατέρα μου και έπρεπε να πάω την επόμενη μέρα της κηδείας του για γύρισμα στην τηλεόραση... Δεν θα ξεχάσω ποτέ το συναίσθημα του αφόρητου πόνου που ένιωθα, ενώ έπρεπε να χαμογελάω και να παίζω κωμωδία».
- Μπορείς να λειτουργήσεις κάτω από αυτή την οικονομική ανασφάλεια που έχει τόσο το επάγγελμα του ηθοποιού όσο και του τραγουδιστή;
«Η εργασία που επέλεξα να κάνω είναι από φύση της ανασφαλής. Υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα στιγμές όπου η ανασφάλεια κυρίως η οικονομική με καταβάλλει. Χρειάστηκαν πολλές ώρες ψυχοθεραπείας, διαλογισμού και δουλειάς με τον εαυτό μου για να βρω τις ισορροπίες μου και να συνεχίσω να στέκομαι στα πόδια μου και να χαμογελάω».
- Έχεις συνεργαστεί με τον Σάκη Μπουλά, το Γιάννη Ζουγανέλη, το Λάκη Παπαδόπουλο και μία σειρά ακόμη πολύ αξιόλογων ροκ τραγουδοποιών. Τι θυμάσαι από τον καθένα ξεχωριστά;
«Με τον Σάκη Μπουλά και τον Γιάννη Ζουγανέλη συνεργάστηκα στο σήριαλ "ΤΣΑ" την περίοδο 2000- 2001. Ο Σάκης Μπουλάς ήταν ένας άνθρωπος που κέρδισε την καρδιά μου από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα! Τον λάτρεψα για το ταλέντο του αλλά και για τον υπέροχο χαρακτήρα του. Ήταν δίκαιος, θετικός και πολύ φιλικός με τους νεότερους συναδέλφους. Υπέροχος άνθρωπος και μοναδικός καλλιτέχνης! Μια ψυχή γεμάτη αγάπη... Για τον Γιάννη Ζουγανέλη τι να πω! Είναι φίλος καλός, δοτικός, πάντα δίπλα μου όταν χρειαστώ την συμβουλή του και την βοήθειά του! Στα γυρίσματα γελούσαμε με την ψυχή μας με το αστείρευτο χιούμορ του! Στην καθημερινή ζωή είναι ένας Άνθρωπος με το Α κεφαλαίο, που έχει βοηθήσει πολύ κόσμο και στον καλλιτεχνικό χώρο αλλά και εκτός χώρου. Είναι σεμνός και δίκαιος και λίγοι ίσως γνωρίζουν την μεγάλη φιλανθρωπική του δράση.
Τον Λάκη Παπαδόπουλο τον γνώρισα το 2005 σε ένα τηλεοπτικό show όπου εκείνος τραγουδούσε με τον Σάκη Μπουλά και άλλους θρύλους της ροκ σκηνής και εγώ τότε καλεσμένη ως νεαρή ηθοποιός στο πάνελ. Κάποια στιγμή με άκουσε που σιγοτραγουδούσα μαζί τους και με κάλεσε να ανέβω και να πω ένα τραγούδι!
Και έτσι τραγούδησα το "Φιλαράκι" της Σοφίας Βόσσου ζωντανά στον τηλεοπτικό φακό. Τον ευχαρίστησα για τη ευκαιρία που μου έδωσε και από τότε γίναμε φίλοι.
Έγραψε και την μουσική στο τραγούδι μου "Δεν φοβάμαι να ζήσω" σε στίχους Ρεββέκας Ρούσση που κυκλοφόρησε με το cd μου "Πεταλούδα" από την Heaven music. Tον ευχαριστώ βαθιά για την εμπιστοσύνη και την γενναιοδωρία του»!
- Σε σόκαρε η απώλεια του Σάκη Μπουλά;
«Πολύ... Έκλαψα με λυγμούς..Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Αν και δεν ήμασταν κοντινοί φίλοι του είχα μεγάλη αδυναμία. Ακόμα και σήμερα, κάθε φορά που σκέφτομαι τον Σάκη ένα κύμα δακρύων ανεβαίνει στα μάτια μου... Ο πρόωρος χαμός του με πονάει ακόμα».
- Θα πήγαινες στη Eurovision;
«Είμαι παιδί πού μεγάλωσα με την Eurovision! Με την γιαγιά και τον παππού, μια από τις ωραιότερες αναμνήσεις μου ήταν όταν κάθε χρόνο καθόμασταν να δούμε Eurovision, και τρώγαμε όλοι μαζί, γελούσαμε, σχολιάζαμε και ψηφίζαμε το καλύτερο τραγούδι. Αν μου γινόταν η πρόταση και μου άρεσε το τραγούδι θα πήγαινα φυσικά! Είναι μία μεγάλη γιορτή του τραγουδιού, γιατί να πω όχι».
- Κλείνοντας τι θα θελες να πουν οι ακροατές του " Στα παλιά μου τα παπούτσια" ;
«Θα ήθελα να απολαύσουν το τραγούδι μου, να το χορέψουν, και αν χρειαστεί να... γράψουν "Στα παλιά τους τα παπούτσια" όποιον τους ενοχλήσει»!
