Γεια σου θεια λουκια, καταρχας συγχαρητηρια για τη καταπληκτικη βοηθεια που προσφερεται σε πολύ κοσμο. Και τωρα στο θεμα μου, ειμαι 19 χρονων το προβλημα μου είναι η αποσταση, και δεν ξερω τι πρεπει να κανω για αυτό θα ηθελα τη βοηθεια σου. Λοιπον περσυ το καλοκαιρι γνωρισα καποιον ο οποιος είναι μακρυα μου (μενει σε άλλη πολη εκτος αττικης) και ειχε ερθει το καλοκαιρι εδώ για μια βδωμαδα ετσι και τν γνωρισα και βγαιναμε. Όλα φαινοταν μια χαρα γιατι υπηρχε ενδιαφερον και από τους δυο μας, περισσοτερο από μενα βεβαια διότι αυτος μολις ειχε βγει από μια σχεση που τον ειχε πληγωσει τοτε και ειχε τις επιφυλαξεις του για αυτό και δεν εγινε κατι παιρετερο. Και να μην τα πολυλογω οταν ηρθε η ωρα να γυρισει πισω μου ζητησε να ανταλλαξουμε τηλεφωνα μειλ και φβ για να κρατησουμε επαφη. (ελεγε ότι με βρισκει πολύ ενδιαφερον ατομο και ότι δεν θελει να χαθουμε) και τελοςπαντων ετσι κ εγινε γιατι εδώ και ένα χρονο κραταμε επαφη μιλαμε σχεδον κάθε μερα στο τηλ και σε φβ, πολλες ωρες, και η αληθεια είναι πως συνηθησα πλεον και νομιζω νοιωθω πολλα περισσοτερο για αυτόν. Αλλα το θεμα είναι η αποσταση, εγω σπουδαζω αθηνα και αυτος εχει τη ζωη του καπου αλλου (ειχε ερθει να με δει και άλλη μια φορα στα γενεθλια μου) περναω καλα όταν μιλαω μαζι του, το προβλημα όμως είναι ότι δεν είναι κατι το αληθινό, κανεις μας δεν εχει βρει καποιον αλλον αυτόν τν ένα χρονο αλλα ποσο θα διαρκεσει αυτό; Επισης πολλες φορες όταν σκεφτομαι ότι ειμαστε τοσο μακρυα νοιωθω ότι μου τελειωνουν οι αντοχες δεν γινεται άλλο αυτή η κατασταση, να περιμενεις κατι που πιθανοτατα δεν θα ερθει. Αλλα κανεις μας δεν κοβει επαφες, και κάθε φορα που το λεμε αντε και παλι από την αρχη. Ξερω ότι με νοιαζεται γιατι δεν με θυμαται μονο όταν δεν εχει τι να κανει αλλα και να πνιγεται στη δουλεια θα βρει χρονο να με παρει μονο για να με ρωτησει αν ειμαι καλα, εστω και 5 λεπτα. Όμως δεν νομιζω να θελει κατι από μενα αν και βλεπω ότι τον ενδιαφερω αλλα δεν μου φτανει αυτό, δεν ξερω τι να κανω, να κρατησω επαφη μαζι του η να του το ξεκοψω;
Γίνε φίλος της θείας Λουκίας και στο FaceBook
Ελένη μου, ως γενικό κανόνα στη ζωή να θυμάσαι ότι κανένας άντρας δεν επικοινωνεί με κάποια κοπέλα σε τακτική βάση -με την οποία δεν τον συνδέει συγγενική ή επαγγελματική σχέση- αν δεν θέλει κάτι ερωτικό από εκείνη. Είναι σαφές λοιπόν ότι ο συγκεκριμένος τύπος σε γουστάρει και δεδομένων των συνθηκών είναι πολύ πιθανό να νιώθει κι εκείνος ακριβώς όπως εσύ: από τη μια σε θέλει και του αρέσει να κρατάει επαφή μαζί σου, αλλά από την άλλη υπάρχει στη μέση η απόσταση που δεν σας αφήνει να έρθετε κοντά όπως ονειρεύεστε.
Όπως κι αν έχει, πριν πάρεις οποιαδήποτε απόφαση το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να συζητήσεις το θέμα μαζί του. Φυσικά, δεν χρειάζεται να του κάνεις τίποτα βαρύγδουπες δηλώσεις ή εισαγωγές του τύπου «τι θα γίνει με εμάς», γιατί τότε το πιθανότερο είναι ότι θα το φέρεις σε αμηχανία, κάτι που δεν το θέλουμε.
Αυτό που θέλουμε είναι να καταλάβεις τι ακριβώς νιώθει για την όλη ιστορία και να μάθεις τι συγκεκριμένες βλέψεις έχει για τους δυο σας. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να του εκφράσεις πρώτη εσύ πώς νιώθεις, λέγοντας του κάτι σαν «θα ήθελα πολύ να είμασταν πιο κοντά και να γινόταν κάτι περισσότερο μεταξύ μας γιατί βασανίζομαι μ' αυτή την κατάσταση». Αν κι εκείνος νιώθει το ίδιο, να είσαι σίγουρη ότι θα σου το πει κι έτσι, κουβέντα στην κουβέντα μπορεί να βρείτε έναν τρόπο για να συναντιέστε πιο συχνά και να δώσετε μια άλλη τροπή στη γνωριμία σας, έστω και υπό τη μορφή της ελεύθερης σχέσης.
Αν πάλι δεν νιώθει το ίδιο –που δεν το νομίζω- και σου αρχίσει τις υπεκφυγές κα τις δικαιολογίες, θα καταλάβεις ότι το ενδιαφέρον του για σένα είναι περισσότερο… φιλολογικό και όχι πρακτικό και μπορείς να το ρίξεις στην πλάκα σε πρώτη φάση και στη συνέχεια να κόψεις τα πολλά-πολλά μαζί του.
Σε κάθε περίπτωση, θα ήταν λάθος να πάρεις μια αυθαίρετη απόφαση χωρίς να μοιραστείς τις σκέψεις σου μαζί του προηγουμένως.
