Θεια Λουκια γεια σας, θα ηθελα να μου πειτε την γνωμη σας σε κατι και θα ηθελα παρακαλω να μου απαντησετε. Ειμαι παντρεμενη και εχουμε ενα παιδι. Με τον αντρα μου ποτε τσακωνομαστε ποτε ειμαστε καλα. Αυτο που με τρωει απο μεσα μου ομως ειναι οτι δεν εχει τροπους, δηλ. οταν απανταει σε καποιον απανταει αποτομα, οταν μιλαμε με τους δικους μου στον υπολογιστη και οποιος αλλος να ειναι οχι μονο οι δικοι μου, καθεται ξαπλωμενος στο κρεβατι λεει ενα "γεια τι κανετε" και ουτε που σηκωνεται να δειξει οτι τους σεβεται. Ε ομως οι δικοι μου που εναι και μεγαλυτεροι σε ηλικια απο αυτον σηκωνονται απο τον καναπε για να του μιλησουν, αυτος τιποτα. Τον μπαμπα μου τον ειχε πειραξει αυτο και το ειχε συζητησει με την θεια μου, αυτη μου το ειπε και εμενα με πειραζε και με πειραζει. Αλλα αυτος ειναι τοσο εγωιστης που δεν παραδεχεται τιποτα... Ο αντρας μου μεχρι τα 14 εμεινε με τους δικους του στο χωριο , μετα πηγε στη Αθηνα, συνεχισε το σχολειο και οι δικοι του απο οτι φαινεται δεν εχουν ασχοληθει μαζι του για να του μαθουν διαπαιδαγωγηση. Προτιμουσαν να βοσκουν τα προβατα και να ταιζουν τις κοτες... Και να πω πως αυτα τα ειχα δει απο την αρχη της σχεσης μας αλλα δεν ξερω γιατι δεν με πειραζε τοτε, μαλλον επειδη ημουν ερωτευμενη. Και παλια οταν βγαιναμε με αλλους παρεα οταν αρχιζε και μιλουσε ο αντρας μου ελεγα απο μεσα μου τι κοτσανα θα πεταξει παλι. Ντρεπομουν εγω αντι γι αυτον. Τι μεγαλυτερος του να εναι ο αλλος τι μικροτερος του αυτος την ιδια απαντηση θα δωσει. Αντρας μου ειναι το αγαπω, θελω να μην ντρεπομαι οταν θα μιλαει αυτος και ουτε να περιμενω τι κοτσανα θα πεταξει. Δεν ξερω τι να κανω, η θεια μου μου ειπε πως οι περισσοτεροι αντρες δεν παραδεχονται αυτα που κανουν ή λενε και αμα του μιλησω και εχω υπομονη αυτος σιγα σιγα θα καταλαβει. Το θεμα ειναι πως εγω ουτε μανα του ειμαι ουτε δασκαλα του για να τον μαθω... Δεν ξερω θεια Λουκια, σε παρακαλω πες μου την γνωμη σου και δως μου την συμβουλη σου. Ευχαριστω.
Γίνε φίλος της θείας Λουκίας και στο FaceBook
Λίτσα μου, κατανοώ απολύτως τον εκνευρισμό σου και την αμηχανία σου όταν ο άντρας σου σε φέρνει σε δύσκολη θέση μπροστά στην οικογένεια σου. Όμως εφόσον τον αγαπάς και γενικότερα τα πάτε καλά και συνεννοείστε σε όλα τα υπόλοιπα θα πρέπει να θυμίζεις στον εαυτό σου όλα τα θετικά που έχει σαν άνθρωπος και να αποδέχεσαι τα όποια ελαττώματα του. Στο κάτω κάτω η έλλειψη τρόπων δεν είναι και κανένα αμάρτημα καθοσιώσεως, ιδιαίτερα για κάποιον που κατά βάθος έχει ευγενική ψυχή και είναι αφοσιωμένος οικογενειάρχης κι αυτό είναι κάτι που οφείλεις να θυμίζεις σε όσους μπορεί να τον κατακρίνουν για τη συμπεριφορά του.
Άλλωστε, είμαι σίγουρη ότι αν είχες να διαλέξεις ανάμεσα σε κάποιον που κάνει τεμενάδες στον πατέρα σου αλλά σε έχει κάνει τάρανδο από το κέρατο και σε έναν κάπως αγενή αλλά πιστό σύντροφο, σίγουρα θα διάλεγες τον δεύτερο. Επιπλέον, είμαι εξίσου σίγουρη ότι κι εσύ, όπως όλοι μας έχεις κάποια ελαττωματάκια τα οποία μπορεί να μην συμβαδίζουν απόλυτα με την εικόνα που είχε ο άντρας σου για σένα όταν ήσασταν στους πρώτους σας έρωτες.
Από εκεί και πέρα, οπωσδήποτε δεν είσαι ούτε η μάνα του ούτε η δασκάλα του όμως θα πρέπει να σκεφτείς ότι ο άντρας σου απλά μπορεί να νιώθει αμηχανία ή να μην ξέρει τι ακριβώς να κάνει για να δείξει τον σεβασμό του και από αυτή την άποψη μπορείς να του εξηγήσεις ή να του θυμίζεις με γλυκό τρόπο τι περιμένεις από εκείνον, χωρίς να να έχεις υπερβολικές απαιτήσεις για άμεση, ή θεαματική πρόοδο.
Πρακτικά μιλώντας, στο παράδειγμα της επικοινωνίας με τους γονείς σου αντί να του λες "γιατί δεν σηκώνεσαι", "τι ράτσα γαϊδούρι είσαι" και τα σχετικά που τον βάζουν σε θέση άμυνας και άρνησης, να του πεις χαμογελαστά κάτι σαν "σε παρακαλώ ανακάθισε λίγο στο κρεβάτι όταν μιλάς στον πατέρα μου, γιατί μου γκρινιάζει μετά και δεν το αντέχω". Έτσι του δείχνεις ότι είσαι με το μέρος του μεν, αλλά ταυτόχρονα ότι η συμπεριφορά του έχει δυσάρεστες επιπτώσεις που θα μπορούσατε να αποφύγετε με μια μικρή προσπάθεια.
Βλέπεις, ένα πολύ σημαντικό στοιχείο σε κάθε ευτυχισμένη σχέση είναι να δίνεις έμφαση στα θετικά και σε όσα σε ενώνουν με τον σύντροφο σου και να παραβλέπεις τα αρνητικά. Βλέπεις ο καθένας μπορεί να έχει μια άποψη για τη σχέση σου και για τον άντρα σου καλή ή κακή, όμως αυτό που μετράει είναι αυτό που ξέρεις εσύ για εκείνον και την αλήθεια που κουβαλάει μέσα στην ψυχή του όταν κλείνει η πόρτα πίσω σας και μένετε πρόσωπο με πρόσωπο.
Εννοείται βέβαια πως αν δεν περνάς καλά με τον άντρα σου και δεν τα βρίσκετε στα υπόλοιπα σημαντικά θέματα της ζωής (αμοιβαία αφοσίωση, σεβασμός μεταξύ σας, ανατροφή παιδιού, οικονομικά ζητήματα κ.λπ.) τότε οι τρόποι του είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, καθώς το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται από κάτω κι αυτό είναι που πρέπει να αντιμετωπίσεις.
Ωστόσο, θέλω να ελπίζω πως δεν είναι αυτή η περίπτωση σας και ότι με λίγη υπομονή, ενθάρρυνση και διακριτική καθοδήγηση όλα θα διορθωθούν.
