Το καλοκαιρινό ειδυλλιακό τοπίο στις όχθες ενός μεγάλου ποταμού της Νότιας Κορέας «χαλάει» καθώς τα νερά του ξεβράζουν το πτώμα μιας κοπέλας. Η υπογείως συνταρακτική εισαγωγή του Λι Τσανγκ-ντονγκ στο θέμα του ορίζει τον τόνο και τη ροή της αφήγησης, που συνεπής στο αρχικό αυτό τέμπο της απλότητας και της αντικειμενικής παρατηρητικότητας ξεδιπλώνει το δράμα της 67χρονης Μίτζα σε συνάρτηση με την αυτοκτονία μιας έφηβης.
Η Μίτζα βγάζει ίσα ίσα τα προς το ζην δουλεύοντας στο σπίτι ενός ηλικιωμένου, τον οποίο φροντίζει και καθαρίζει προς έκδηλη ευχαρίστησή του. Η κάμερα την ακολουθεί στην καθημερινότητά της - στο νοσοκομείο όπου ο γιατρός ανησυχεί για την απώλεια μνήμης της, στο προαύλιό του όπου έχει την πρώτη επαφή με τη μάνα του νεκρού κοριτσιού, στο τοπικό πολιτιστικό κέντρο όπου ξεκινάει να μαθαίνει ποίηση. Αυτός είναι και ο βασικός της στόχος από εδώ και πέρα. Τα νέα όμως δεν είναι ευχάριστα.
Οι γονείς των φίλων του εγγονού της, τον οποίο συντηρεί από τότε που η κόρη της πήγε να ζήσει σε άλλη πόλη, την πληροφορούν ότι κι εκείνος και οι φίλοι του βίαζαν συστηματικά το πνιγμένο κορίτσι. Η αυτοκτονία πρέπει να αποσιωπηθεί με ένα παχυλό ποσό αποζημίωσης στη μητέρα, γεγονός που αναστατώνει τη ζωή της Μίτζα, δυσχεραίνοντας κι άλλο την επαφή με τον αδιάφορο εγγονό της, ενώ οι λέξεις χάνονται από το μυαλό της και δύσκολα βγαίνουν στο χαρτί...
Αν και επιθυμεί να βρει ένα νέο νόημα στη ζωή της παρατηρώντας συχνά την ομορφιά της φύσης, αν και επιθυμεί διακαώς την ουσιαστική διαπροσωπική επαφή, η ηρωίδα του Λι Τσανγκ-ντονγκ θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τη σκληρότητα, να συμφιλιωθεί με την ιδέα του θανάτου. Θα αναγκαστεί να μπει σε έναν δρόμο προσωπικής κάθαρσης πριν περάσει στη λήθη της άνοιας.
Βραδυφλεγής και μελαγχολικά όμορφη, οξεία στην κοινωνική κριτική της και ταυτόχρονα ήρεμη, η ιστορία του Νοτιοκορεάτη δημιουργού έχει γλυκόπικρη γεύση. Ραφινάτη στο στήσιμό της, ακολουθεί τις επιταγές ενός σεναρίου που σοκάρει με το γάντι, που ξεβολεύει τον θεατή με τις αναπάντεχες ανατροπές του. Ολα αυτά τα σηκώνει στους γηραιούς ώμους της η Νοτιοκορεάτισσα ηθοποιός Γιουν Τζουνγκ-χι σε μια πλουσιοπάροχη ερμηνεία.
Η ταινία κέρδισε το Βραβείο Σεναρίου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών τον Μάιο του 2010
Αντα Δαλιάκα
