Ούτε ο ίδιος ο Vangelis δε θυμάται από πότε έχει να βγάλει δίσκο σε ελληνική εταιρεία. Είναι όμως η αφορμή τέτοια (μια ταινία που μπορεί να μην είναι αμιγώς ελληνική, ως παραγωγή, αλλά αφορά κυρίως τον Ελληνα θεατή) που τον οδηγεί στο να συνεργαστεί με τη Universal Ελλάδος, έπειτα από χρόνια συνεργασίας με τη Warner Γαλλίας και την Deutsche Grammophon. Θα είναι κρίμα αυτή η δουλειά να μη βγει εκτός συνόρων, εντούτοις, διότι, ακόμα κι όταν απλώς επιμελείται την παραγωγή στα σύντομα περάσματα του Ψαραντώνη και του Λουδοβίκου Των Ανωγείων, ο Vangelis έχει το σπάνιο χάρισμα να τα κάνει όλα να ρέουν αβίαστα: ήχοι, νότες, φωνές, εφέ... τίποτα δεν βιάζεται να φτάσει πιο γρήγορα στον τελικό προορισμό και όλα εναρμονίζονται με τους ρυθμούς του Ελληνα μουσικού. Αν προσπεράσουμε το πομπώδες ατόπημα του «Μythodia» που δεν έχω καταφέρει μέχρι σήμερα ποτέ να το ακούσω ολόκληρο, ο Vangelis κακό δίσκο δεν έχει κάνει. Και το «Εl Greco» συνεχίζει αυτή την παράδοση ποιότητας. Respect!