Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ικανός, σε γενικές γραμμές, αλλά πραγματικά μονότονος θεματικά, Τονι Σκοτ μας οδηγεί σε μονοπάτια ταινιών καταστροφής και καταιγιστικής δράσης. Μεγάλοι κίνδυνοι απειλούν το μέλλον μας, απλοί άνθρωποι μετατρέπονται σε ήρωες και τελικά καταφέρνουν να σώσουν την ανθρωπότητα από την τελική της καταστροφή.

Ίσως αυτό το έργο να το έχουμε ξαναδεί.

Με εντυπωσιακές σκηνές όταν το τραίνο 'τρέχει' χωρίς καθόλου όμως αγωνία, με κάπως αδιάφορους χαρακτήρες και με πολλά κλισέ, ο σκηνοθέτης μένει για μια ακόμα φορά στη επιφάνεια. Είχε τουλάχιστον την ευκαιρία να σχολιάσει κάτι παραπάνω, όπως την ασφάλεια και το επικίνδυνο σύστημα ασφαλείας των σιδηροδρόμων ή ακόμα τους καθημερινούς κινδύνους των εργαζομένων, ωστόσο προτίμησε μας φτάσει στο όριο να φύγουμε από την αίθουσα.

Κωνσταντίνος Αϊβαλιώτης