Η ιστορία του «Σιωπηλός Εχθρός» εκτυλίσσεται πίσω στο 117 μ.Χ. και μας μεταφέρει στα εδάφη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και πιο συγκεκριμένα στη βόρεια Βρετανία. Είναι μια ιστορία εμπνευσμένη απ’ την Ενάτη Λεγεώνα, μια ρωμαϊκή ομάδα στρατιωτών η οποία ήταν γνωστή για την αποτελεσματικότητά της στο πεδίο της μάχης ενώ η μυστηριώδης της εξαφάνιση παρέμεινε θρύλος για αιώνες.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας, Νιλ Μάρσαλ, επιχειρεί να δώσει την δική του ματιά στον μύθο και έτσι τον εμπλουτίζει προσθέτοντας στην ιστορία του τους Πίκτες, μια φυλή Κελτών οι οποίοι κατοικούσαν στην βόρεια και ανατολική Σκωτία. Οι Πίκτες μάχονται για την υπεράσπιση της πατρίδας τους και όταν η Ενάτη Λεγεώνα βρεθεί στα λημέρια τους, τότε το αιματοκύλισμα ξεκινάει.
Ο Μάρσαλ, έχοντας υπηρετήσει στο παρελθόν την κινηματογραφική απεικόνιση του τρόμου και της βίας με ταινίες όπως τα «Dog Soldiers» (κωμωδία τρόμου, όπου στρατιώτες έρχονται αντιμέτωποι με λυκάνθρωπους), «Η Κάθοδος» (βραβεία καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερου μοντάζ στα British Independent Film Awards, «Empire Award» ως καλύτερη ταινία τρόμου) και το «Doomsday» μπαίνει απ’ την αρχή στο ψητό. Ο φρενήρης ρυθμός του μοντάζ, ιδιαίτερα στις σκηνές μάχης, η άκρατη βία και τα πολλά λίτρα αίματος που χύνονται στις ομιχλώδεις πλαγιές του ορεινού σκηνικού εισάγουν ευθύς αμέσως τον θεατή στο κλίμα του έργου. Οι ερμηνείες είναι συμπαθητικές με καλύτερη αυτή του διαρκώς ανερχόμενου Μάικλ Φασμπίντερ («300», «Άδοξη Μπάσταρδοι») στον πρωταγωνιστικό ρόλο, τον οποίο θα δούμε και στη νέα ταινία του Στίβεν Σόντερμπεργκ «Knockout». Το καστ συμπληρώνουν η Όλγκα Κιριλένκο («Paris, je t'aime», και ο Ντόμινικ Ουέστ («Σικάγο», «300»). Η φωτογραφία απ’ την άλλη πλευρά είναι αρκετά προσεγμένη και συμβάλλει στην δημιουργία μιας κέλτικης, μυστηριακής ατμόσφαιρας που προσφέρει εικόνες ελκυστικές για το μάτι του θεατή. Βέβαια εδώ μιλάμε για μια ατμόσφαιρα που παραπέμπει σε μια εν γένει αισθητική που αρκετές φορές αγγίζει τα όρια του κιτς αν και μάλλον στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτό είναι το ζητούμενο. Κάπου ανάμεσα λοιπόν από αποκεφαλισμένα πτώματα και χέρια που ψάχνουν για ιδιοκτήτη ξεπροβάλλει και ένα λαβ στόρι που φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει, κλείνοντας έτσι με «ονειρικό» τρόπο την αφήγηση.
Απ’ την χιλιοχρησιμοποιημένη γραμματοσειρά στους τίτλους αρχής μέχρι τις προβλέψιμες ατάκες των ηθοποιών και το αντιπολεμικό μήνυμα του τέλους ο «Σιωπηλός Εχθρός» είναι μια προσεγμένη και τυπική επική ταινία πολέμου και καταδίωξης που θα αφήσει ικανοποιημένους τους λάτρεις του είδους.
Κωστής Θεοδοσόπουλος
