Γνωρίσαμε τον Νόα Μπάουμπαχ με το "Kicking and Screaming". Toν αγαπήσαμε όταν έγραψε το σενάριο για τις "Υδάτινες Ιστορίες" του Γουες Αντερσον και σκηνοθέτησε τoυς "Δεσμούς Διαζυγίου" ("The Squid and the Whale"). Toν στραβοκοιτάξαμε όταν γύρισε το "Η Μαργκό πάει στο Γάμο" και τώρα, με το "Greenberg" ήρθε η ώρα να (ξανα)πάρει στην καρδιά μας τη θέση που του αξίζει: αυτή ενός αγαπημένου φίλου, που μπορεί να μην τον βρίσκουμε πάντα στις καλές του αλλά το χιούμορ και η ζεστασιά του τον κάνουν ακαταμάχητο.

Εδώ, καταπιάνεται με έναν ακόμη προβληματικό χαρακτήρα, τον 40άρη Ρότζερ Γκρίνμπεργκ, που φτάνει στο Λος Αντζελες μετά από ένα νευρικό κλονισμό για να μείνει στο άδειο σπίτι του αδερφού του, που λείπει σε διακοπές. Ο Γκρίνμπεργκ του όσο πρέπει στεγνού και μεσήλικα Μπεν Στίλερ είναι εσωστρεφής, μονόχνωτος και ιδιαζόντως νευρωτικός. Περιτριγυρισμένος από παλιούς φίλους, νεόχτιστες πισίνες και τους λόφους του Μπέβερλι Χιλς, περνάει μια υπαρξιακή κρίση συναισθηματικής ένδειας εν μέσω απόλυτης υλικής αφθονίας.

Αυτό που κάνει τον Γκρίνμπεργκ να διαφέρει από τους άλλους χαρακτήρες του Μπάουμπαχ ωστόσο είναι η συναναστροφή του τη νεαρή και καλωσυνάτη Φλόρενς, την οποία ενσαρκώνει η DIY ενζενί Γκρέτα Γκέρουιγκ. Η θερμότητα και η γήινη γλυκήτητα της τελευταίας διαπερνά την οθόνη και φυσικά δεν μπορεί να αφήσει ανέγγιχτο τον πρωταγωνιστή. Μέσα από τη σχέση τους, ο Γκρίνμπεργκ αρχίζει να αποδέχεται τον εαυτό του και να κατακτά ένα κομματάκι από την πολυπόθητη ωριμότητα. Τετριμένο; Μπορεί -αλλά τόσο αληθινό και ιδιόρρυθμο που ζεσταίνει την καρδιά.

Φαίδρα Βόκαλη