Σε ένα από αυτά τα πειραματικά φιλμ που του Σόντερμπεργκ του αρέσει να ξεπετάει ανάμεσα στις μεγαλύτερες δουλειές του, είχε εδώ την τύχη να παγιδεύσει στο φακό του, στους κατά μεγάλο βαθμό αυτοσχέδιους διαλόγους και στην σιωπηλή απόγνωση των πελατών της Τσέλσι ένα από τα καθοριστικά κοινωνικά γεγονότα της δεκαετίας μας, την οικονομική κατάρρευση που σύντομα θα έφτανε να αφορά όλο τον πλανήτη.


Αφήνοντας τον ρυθμό να πει την ιστορία, χωρίς να ενδιαφέρεται για απόλυτη συνοχή ή συμβατική δραματουργία, με τις ελλείψεις στην αφήγηση και την απουσία γραμμικότητας να φέρνουν στο νου την κορυφαία ταινία της καριέρας του (τον υπνωτιστικό "Εγγλέζο"), ο Σόντερμπεργκ πολύ απλά κατάφερε να αιχμαλωτίσει στο φιλμ του μια Στιγμή της ιστορίας. Το ανέκφραστο πρόσωπο της Σάσα Γκρέι (ιδιοφυής η επιλογή πρωταγωνίστριας), της πορνοστάρ που για μια βδομάδα έγινε mainstream ηθοποιός, γίνεται λευκός καμβάς για να ζωγραφίσει ο κάθε πελάτης τη δική του ανάγκη από μια κοινωνία που τους αφήνει όλους νεκρωμένους.


Δεν έχει σημασία αν ο πελάτης πληρώνει ή όχι, γιατί από τον τελευταίο μοναχικό χρηματιστή στα πρόθυρα της χρεωκοπίας μέχρι τον ίδιο της τον γκόμενο, οι πάντες χρειάζονται από την Τσέλσι την ίδια ψευδαίσθηση. Αγάπη, επιβεβαίωση, συντροφικότητα. Αυτό το υποκατάστατο θεραπείας girlfriend πακέτο εκπληρώνει ανάγκες επιφανειακά διαφορετικές αλλά στο βάθος τους τόσο όμοιες, με το σεξ ως το απόλυτο μέσο συναλλαγής όταν τα υπόλοιπα έχουν πια αποτύχει.


Πολλοί θα προσπεράσουν την ταινία ως ασήμαντη ή θα απορρίψουν την αισθητική της ως επιτηδευμένα καλλιτεχνίζουσα, όμως ο χρόνος θα τους καλέσει να την επανεκτιμήσουν όταν το μουντό και συγχυσμένο παρόν που καταγράφει έχει πλέον γίνει σύγχονη ιστορία.


ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ