Το σαδομαζοχιστικό έπος της Ιταλίδας Λιλιάνα Καβάνι δίχασε κοινό και κριτικούς σε ολόκληρο τον κόσμο όταν πρωτοκυκλοφόρησε στις αίθουσες το 1974. Με τα σημερινά δεδομένα η σεξουαλική επανασύνδεση ενός πρώην Ναζί με τη γυναίκα που είχε βασανίσει ως έφηβη είναι υπερβολικά arty για να μπορεί πλέον να σοκάρει. Η παρακμιακή ατμόσφαιρα παραμένει ωστόσο αναλλοίωτη και η δίχως εύκολες απαντήσεις και ενοχές ματιά στην άβυσσο μιας σχέσης που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τους δύο εραστές στην καταστροφή διατηρεί ακόμη μια διεστραμμένα ρομαντική διάθεση.

Ισως η ναζιστική αφετηρία του όλου σεναριακού οικοδομήματος να μοιάζει ελαφρώς άκομψη, δικαιολογείται όμως απόλυτα ως πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη των μηχανισμών της S&M ψυχοπαθολογίας. Και φυσικά αποδεικνύεται ιδανικό kinky σκηνικό για την πιο διάσημη σκηνή της ταινίας. Όσο για την Σαρλότ Ράμπλινγκ και τον Ντερκ Μπόγκαρτ αναπτύσσουν μια χημεία, χωρίς την οποία το όλο εγχείρημα θα μπορούσε να κατακρημνισθεί στο επίπεδο της φαιδρότητας. Διόλου τυχαία οι δυο τους είχαν ξανασυναντηθεί σε αντίστοιχο φόντο ξεπεσμένης πολυτέλειας και γερμανικής υπεροχής στους «Καταραμένους» του Βισκόντι.

Θανάσης Πατσαβός