Ειρωνικά η κατά πολλούς καλύτερη ταινία του Τιμ Μπάρτον δεν έχει τη δική του σκηνοθετική σφραγίδα. Βασισμένη ωστόσο σε ολότελα δικούς του χαρακτήρες και σεναριακές ιδέες, του ανήκει όσο οποιαδήποτε άλλη στην περιπετειώδη φιλμογραφία του. Ο αραχνοειδής, σκελετόμορφος Τζακ είναι ατόφια μπαρτονικός σε σύλληψη όσο και ο Ψαλιδοχέρης και ο Σκαθαροζούμης. Αλλος ένα από το συνάφι των ονειροπόλων απόκληρων και απροσάρμοστων ηρώων που βάζουν στόχο να πραγματοποιήσουν μια θεότρελη ιδέα ενάντια στις προκαταλήψεις.

Πλασμένοι θαρρείς κατ εικόνα και ομοίωση του μικρομέγαλου δημιουργού τους. Σύμφωνα με τον Μπάρτον κάθε οικογένεια έχει το μαύρο της πρόβατο. Απλά εδώ, η πάντοτε ανεξέλεγκτη παρόρμησή του να συστήσει στην αθωότητα τη σκοτεινή της πλευρά παίρνει αντίστροφη τροπή και ο Τζακ, δημιουργός κάθε εφιαλτικής πατέντας του Halloween, βαριεστημένος από τη ρουτίνα του, αποφασίζει για μια φορά να πάρει μέρος στο άδολο, χαρμόσυνο πνεύμα των Χριστουγέννων. Με τους δικούς του όρους... Ισως γι αυτό ο «Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης» έγινε σύμβολο και φετίχ των απανταχού αρνητών της υπερκαταναλωτικής μανίας και της υποκριτικά ανιδιοτελούς, εορταστικής ατμόσφαιρας της πιο μπανάλ χαρωπής εποχής του έτους. Μια απάντηση στους κάθε λογής ευτραφείς, γενειοφόρους κυρίους και στα βεβιασμένα παιδικά παραμύθια που στο τέλος κάθε χρονιά ζαχάρωναν το box office γυρεύοντας ένα κομμάτι από τη βασιλόπιτα των εισπράξεων και την παιδική μας αθωότητα. Μόνο που ο Μπάρτον έβαλε τον Αϊ Βασίλη στο τρενάκι του τρόμου.

Μιούζικαλ και αμετανόητος ρομαντισμός ήταν συστατικά που λίγο ή πολύ είχαν τρυπώσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε αναρίθμητα κινούμενα σχέδια. Ομως μέχρι τη συνάντηση του πάπα του κινηματογραφικού γκοθ Μπάρτον και του γνώστη των stop motion animation τεχνικών Χένρι Σέλικ δεν είχαν βρει ποτέ έναν τόσο εκκεντρικό και συνάμα απόλυτα ισορροπημένο συνδυασμό που κατόρθωσε να παντρέψει τον μύθο του Φρανκενστάιν με τον Φρανκ Κάπρα. Με οδηγό το παιχνιδιάρικο σάουντρακ του Ντάνι Ελφμαν, που θα έκανε κι αυτόν ακόμη τον Αντριου Λόιντ Βέμπερ να φάει το καπέλο του, οι Μπάρτον και Σέλικ έδωσαν το έναυσμα για τον πλήρη απογαλακτισμό του εμπορικού animation από τις συμβάσεις της Ντίσνεϊ. Η 3-D επεξεργασία μεταμορφώνει επιπλέον την ταινία σε ένα παροξυσμό χρωμάτων, προσδίδοντας στη δράση προοπτική, στα πλάνα βάθος και στην εικονογράφηση επιπλέον μαγεία.

Θανάσης Πατσαβός