Το βρετανικό χιούμορ έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό που διαπνέει και τον λαό του νησιού, την κυνικότητα. Οι κηδείες ανέκαθεν αποτελούσαν για τους Άγγλους αγαπημένο θέμα σάτιρας, για τον απλούστατο λόγο ότι μπορούν μέσα από μια τόσο ψυχοφθόρα διαδικασία να «χύσουν» το κωμικό φαρμάκι τους . Ο Φρανκ Οζ αφήνει το αγαπημένο του Χόλιγουντ και γυρίζει στην Αγγλία με ένα και μόνο σκοπό... Να γυρίσει ένα φιλμ που να αποκαλύπτει τα δυνατά σημεία του βρετανικού φλέγματος, που έχουμε γνωρίσει μέσα από τους Μόντι Πάιθονς και την Μαύρη Όχια.

Σε ένα θεατρικό σκηνικό (σχεδόν ολόκληρη η ταινία είναι γυρισμένη σε ένα σπίτι) ο Οζ αφήνει τις καταστάσεις να φέρουν το αβίαστο γέλιο και δίνει στα αμερικανόφερτα γκαγκς το ρόλο του κομπάρσου. Χάπια acid, καρικατούρες καλεσμένοι και ο απρόσκλητος νάνος εραστής του νεκρού μετατρέπουν το στερνό αντίο σε μια διαρκή φάρσα. Η τυπική «ψυχρή» βρετανική συμπεριφορά των συγγενών απλά κάνει τα πράγματα να φαίνονται ακόμα πιο αστεία. Το σενάριο επιδίδεται σε ένα απίστευτο unpolitically correct χιούμορ, απελευθερώνοντας τον Οζ από τις αυστηρές προδιαγραφές του Χόλιγουντ. Το «Ένας Θάνατος Σε Μια Κηδεία» ξεχωρίζει μέσα στους καιρούς του ανόητου blockbuster γέλωτα. Αυτό το happy end να μην υπήρχε...

ΓΙΑΓΚΟΣ ΑΝΤΙΟΧΟΣ