Ο Τζόναθαν Μόστοου επιστρέφει μετά τον τρίτο "Εξολοθρευτή" για να συνεχίσει να δίνει ελπίδες πως κάπου μέσα του ενδεχομένως και να υπάρχει μια φοβερή ταινία δράσης αλλά στη διαδρομή σκοντάφτει και αδυνατεί να τη βρει. Οι "Αντικαταστάτες" ξεκινούν με προφανείς προβληματισμούς πάνω στην καλωδίωση του σύγχρονου ανθρώπου-χρήστη του ίντερνετ και τη ζωή μέσω πλασματικών avatars, και αν δεν έχετε ήδη βαρεθεί από αυτή την πρόταση τότε ο επιδερμικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει η ταινία το ζήτημα θα κάνει σίγουρα τη δουλειά. Απλά μια αφορμή για να ξεκινήσουν τα κυνηγητά (και για να δούμε δύο Μπρους Γουίλις εν δράσει), ο όποιος προβληματισμός γίνεται σύντομα χαλκομανία καταφέρνοντας απλώς να μας έχει αποσπάσει από τα όσα εντυπωσιακά και αρκούντως ικανοποιητικά ακολουθούν. Διότι περιέργως, σαν καθαρή φουτουριστική περιπέτεια, και παρά την έντονη πλαστικούρα τους, οι "Αντικαταστάτες" δεν απογοητεύουν όσο κι αν πρόκειται για διαδρομή προς μάλλον προβλέψιμο προορισμό. Μας κάνει περισσότερο περίεργους να βλέπαμε τον Μόστοου να χειρίζεται ένα αληθινά καλό σενάριο, για αλλαγή.


ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ