Από τη Μαρίνα Τσικλητήρα
photos: Cinetext/www.iml.gr, αρχείο Εθνους

Η Κέιτ εισπνέει τον καπνό, μιλάει με χαμηλή, αρσενική φωνή, φοράει κατσαρή περούκα, είναι αδύνατη σαν κλαδί στη μέση μιας φωτισμένης σκηνής, λάμπει, παραπατάει και καταρρέει, αλλάζει δέρμα, απόψεις και κοινό, γεννάει αγάπη και αντιπάθεια. Η Μπλάνσετ γίνεται Ντίλαν, η πιο εντυπωσιακή από τις έξι εκδοχές του που εναλλάσσονται στην καινούρια ταινία του Τοντ Χέινς Im not there. Ο Μπομπ απουσιάζει από την οθόνη. Η Κέιτ είναι ανεξίτηλα παρούσα, κερδίζει τις εντυπώσεις και το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στο πρόσφατο Φεστιβάλ Βενετίας, αλλά δεν είναι στο Lido για να το παραλάβει. Εχει ήδη, όμως, απαντήσει στις ερωτήσεις που αφορούν την ιδιότυπη αυτή ταινία που πιθανώς να την οδηγήσει και πάλι στα Οσκαρ.

Εικόνες: Τι σας τράβηξε στο project;

Κέιτ Μπλάνσετ: Δεν ζητούν κάθε μέρα από μια ηθοποιό να φορέσει τα φευγαλέα παπούτσια του Μπομπ Ντίλαν. Επιπλέον, η προσφορά προερχόταν από τον Τοντ Χέινς.

Τι σημαίνει για σας ο Μπομπ Ντίλαν;

Ρολόγια, καρπούζια, ο βρυχηθμός του Σύμπαντος.

Πώς προετοιμαστήκατε για τον ρόλο;

Γέλασα πολύ. Κάπνισα πολύ. Ακουσα οτιδήποτε μπορούσα να βρω από τα τραγούδια του. Εδεσα τα στήθη μου και περπάτησα έξω στο φως.

Είχατε επαφή με τους άλλους πέντε «Ντίλαν» της ταινίας;

Είδα τον Χιθ Λέτζερ να κρύβεται στους θάμνους και άκουσα την εκπληκτική φωνή του Μάρκους Καρλ Φράνκλιν.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι του Ντίλαν και γιατί;

Ε, αυτό εξαρτάται... Ακουσα το Blonde on blonde υπερβολικά πολλές φορές στη διάρκεια των γυρισμάτων. Επειτα, όμως, ανακάλυψα τις κασέτες του The basement και μετά... το Modern times.

Από τις απαντήσεις της καταλαβαίνεις ότι η Κέιτ Μπλάνσετ απέχει μακράν από την τυπική χολιγουντιανή ηθοποιό. Θα μου πείτε, κατ αρχάς είναι Αυστραλή - έχουν μια παράξενη τρέλα αυτοί εκεί, πάρτε παράδειγμα και τον Χιθ Λέτζερ, που κυκλοφορεί παντού φορώντας ένα μαύρο καπέλο σαν τον Τσάρλι Τσάπλιν. Καλά παιδιά και ταξιδιάρικα. Κι ας είναι οι απόψεις τους παράξενες - τι δήλωσε πολύ πρόσφατα η Κέιτ; Οτι για λόγους εξοικονόμησης ενέργειας έχει κόψει το λούσιμο με σαμπουάν. Ε, λοιπόν, δεν είναι να αναρωτιόμαστε που ο εξίσου φευγάτος Τοντ Χέινς επέλεξε ετούτη εδώ την παράξενα γοητευτική γυναίκα να ερμηνεύσει μία από τις έξι περσόνες του θρυλικού Μπομπ. Οι άλλες πέντε παίρνουν τα πρόσωπα των Χιθ Λέτζερ (ο ρομαντικός, ανδροπρεπής Ντίλαν), Κρίστιαν Μπέιλ (ο επαναστατικός νέος τραγουδιστής), Μπεν Γουίσοου (ο συμβολιστής ποιητής), Μάρκους Καρλ Φράνκλιν (ένας μαύρος πιτσιρικάς, που θυμίζει τις επιρροές του καλλιτέχνη από τα μπλουζ), Ρίτσαρντ Γκιρ (ο Ντίλαν στην ωριμότητά του).

Η Κέιτ, πάλι, μεταμορφώνεται σε Τζουντ και αντιπροσωπεύει την ανδρόγυνη φάση του τραγουδοποιού, στα μέσα των 60s. Εγκαταλείπει, λοιπόν, το φολκ και σοκάρει τους ακροατές καθώς αγκαλιάζει το ροκ, τυλιγμένος σε μια μηδενιστική, τίγκα στις αμφεταμίνες, προσωπικότητα. Το νέο κοινό του είναι διεθνές, το παλιό κοινό του νιώθει προδομένο. Ο Mr Jones, ένας ρεπόρτερ που ενέπνευσε και το ομώνυμο τραγούδι, γίνεται μια εχθρική φωνή συνείδησης. Ο χειρότερος εχθρός του Ντίλαν/Τζουντ, όμως, είναι η υπαρξιακή κρίση που παραμονεύει στη γωνία.

«Γενικά διάλεξα τους καλύτερους ηθοποιούς που μπορούσα να βρω», εξηγεί ο Τοντ Χέινς. «Ομως ο ρόλος του Τζουντ ήταν από την αρχή προορισμένος να παιχτεί από γυναίκα. Ενιωθα ότι αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος για να αναστήσω την αληθινά παράξενη φυσικά παρουσία του Ντίλαν του 1966, η οποία πίστευα ότι είχε χάσει τη σοκαριστική, ιστορική της αξία στη διάρκεια των χρόνων που ακολούθησαν. Και φυσικά θα χρειαζόταν μια ηθοποιός με την ανώτερη ευφυϊα της Κέιτ και την ικανότητά της να προσδώσει στον ρόλο τη λεπτότητα και το βάθος που τόσο εντυπωσιακά μεταφέρει πάντα στην οθόνη».

Ο χαμαιλέοντας Κέϊτ
Κατά κάποιον τρόπο θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Κέιτ Μπλάνσετ αποτελεί την άξια διάδοχο της Μέριλ Στριπ των 70s και των 80s, που άλλαζε προσωπικότητες και προφορές σαν τα πουκάμισα. Τα βλέμματα έπεσαν επάνω της το 1998, όταν τυλίχτηκε στις ασφυκτικές τουαλέτες της Ελισάβετ και ζώστηκε την εξίσου ασφυκτική ζωή της. Στο Elizabeth η Μπλάνσετ μεταλλάχθηκε κυριολεκτικά σε «Παρθένο Βασίλισσα», συγκλονίζοντας τα πλήθη και κερδίζοντας δεκάδες βραβεία, με κορυφαίο τη Χρυσή Σφαίρα Γυναικείας Δραματικής Ερμηνείας. Φυσικά ήταν υποψήφια και για Οσκαρ, χάνοντάς το όμως από την Γκουίνεθ Πάλτροου (Ερωτευμένος Σαίξπηρ), την οποία το κοινό ποτέ δεν συγχώρησε ακριβώς επειδή «έκλεψε» το αγαλματάκι που, κατά τη γνώμη όλων, ανήκε στην Κέιτ.

Η επόμενη τρανταχτή επιτυχία της ήταν στην τριλογία Ο Αρχοντας των δαχτυλιδιών, στην αυγή της νέας χιλιετίας. Η βασίλισσα των ξωτικών Γκαλάντριελ σαγήνευσε τους πάντες - η Μπλάνσετ ήταν εκθαμβωτικά ωραία, συγκλονιστικά αιθέρια, γοητευτικά «αλλού», έστω κι αν τα αυτιά της ηρωίδας ήταν... εκτός προοπτικής. «Πάντα ήθελα να παίξω έναν ρόλο με προσθετικά μυτερά αυτιά», δικαιολόγησε κοκκινίζοντας για την επιλογή της - και, εννοείται, τα κράτησε ως σουβενίρ.

Το 2003 υποδύθηκε ένα ακόμη πραγματικό πρόσωπο, την Ιρλανδή δημοσιογράφο Βερόνικα Γκέριν, που δολοφονήθηκε από διακινητές ναρκωτικών, υιοθετώντας φυσικά το απαραίτητο αξάν. Το 2004 την έφερε ξανά αντιμέτωπη με μια πραγματική γυναίκα. Τη γυναίκα, για την ακρίβεια: αν κανείς θυμάται μόνο ένα πράγμα από το Aviator του Σκορσέζε, αυτό θα είναι η Κέιτ Μπλάνσετ ως Κάθριν Χέπμπορν (ή μήπως ήταν η ίδια η Χέπμπορν που συμπρωταγωνιστούσε;) Το Οσκαρ Β Γυναικείου ήταν απλώς ένα φυσικό, αναμενόμενο επακόλουθο.

Το 2006 μεταφέρθηκε αιμόφυρτη στα χέρια του Μπραντ Πιτ («σαν σακί με πατάτες ένιωθα, τον ταλαιπώρησα τον άνθρωπο!») στο Βαβέλ κι έγινε το αμαρτωλό αντικείμενο του πόθου της Τζούντι Ντεντς στο Ημερολόγιο ενός σκανδάλου: νάτη και η τρίτη υποψηφιότητα. Και προφανώς έπεται συνέχεια, αφού εκτός από το Ill be there την περιμένουμε και πάλι ως Elizabeth, στα χρυσά της χρόνια πλέον. Οι κινηματογραφικές συνέχειες δεν είναι το φόρτε της Κέιτ. Για να τολμήσει τη συγκεκριμένη, μάλλον θα έχει τους (καλλιτεχνικούς) λόγους της. Κι επειδή η δουλειά μπορεί να είναι και παιχνίδι, η ηθοποιός δεν δίστασε να πει «ναι» και στον τέταρτο Ιντιάνα Τζόουνς. Πλάκα θα χει, όχι;

Ηθοποιός σημαίνει φως
Θα μπορούσε να είναι ένα ακόμα ερωτικό είδωλο: όλοι, άνδρες και γυναίκες, τη βρίσκουν ωραία, αν και η ομορφιά της δεν είναι κλασική. Διαθέτει, βεβαίως, τα (πιθανώς ξανθά) μαλλιά, το βλέμμα και τα χείλη. Το κορμί της, όταν του επιτρέπει να αναδειχθεί μέσα από τις οσκαρικές της τουαλέτες, είναι αρκούντως δολοφονικό. Η ίδια, όμως, προτιμά να μεταμφιέζεται, να διατηρεί χαμηλό προφίλ, να φέρεται σαν κανονικός, αν και λίγο εκκεντρικός, άνθρωπος.

Θα μπορούσε να είναι νούμερο ένα σταρ. Και μάλλον ευθύνεται εκείνη που δεν συμβαίνει ακριβώς αυτό - όλοι την ξέρουν και την εκτιμούν αλλά ποτέ δεν είναι το πρώτο όνομα που έρχεται στον νου, ίσως γιατί προτιμά την αγκαλιά του Μπραντ εντός οθόνης και όχι εκτός. Χώρια που αποφεύγει τις πολλές πολλές εμφανίσεις σε γκαλά, φεστιβάλ και συνεντεύξεις.

Τελικά, η Κέιτ Μπλάνσετ προτιμά να είναι ηθοποιός, απλά. Ισως η καλύτερη της γενιάς της. «Αν καταλαβαίνεις ότι πρόκειται να αποτύχεις, τουλάχιστον προσπάθησε να αποτύχεις ένδοξα!», λέει σε μια σοφή στιγμή μετριοφροσύνης. Καλό είναι, αλήθεια, να είναι κανείς προετοιμασμένος. Αν και στην περίπτωση της Κέιτ Μπλάνσετ, η αποτυχία δεν αποτελεί επιλογή -ούτε καν απόμακρη πιθανότητα.

Η Κέιτ Μπλάνσετ

• Γεννήθηκε το1969 στη Μελβούρνη.
• Στα 18 έκανε διακοπές στην Αίγυπτο. Ενας ένοικος του ξενοδοχείου τής ζήτησε να συμμετάσχει ως κομπάρσα σε μία ταινία. Την επομένη βρέθηκε σε ένα πλήθος που ούρλιαζε βλέποντας έναν αγώνα μποξ. Η Μπλάνσετ φρικάρισε και αποχώρησε.
• Εχει δύο αγοράκια.
• Κερδίζοντας το Οσκαρ για τον ρόλο της Κάθριν Χέπμπορν έγινε το πρώτο άτομο που πήρε αγαλματάκι ενσαρκώνοντας μια παλαιότερη νικήτρια.
• Συμμετείχε σε έξι φιλμ που ήταν υποψήφια για Οσκαρ καλύτερης ταινίας: την Elizabeth, τους τρεις Αρχοντες των δαχτυλιδιών, το Aviator και το Βαβέλ.

Με δικά της λόγια

• «Οταν γνωριστήκαμε με τον άντρα μου (σ.σ.: Ο σεναριογράφος Αντριου Απτον) μισηθήκαμε. Με βρήκε πολύ απόμακρη, τον βρήκα αλαζονικό. Μετά του είπα ένα ανέκδοτο και τα βρήκαμε».
• «Τι χρώμα είναι τα μαλλιά μου; Αυτό είναι ένα από τα μυστήρια αυτού του κόσμου, δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση. Νομίζω ότι είμαι αμυδρώς ξανθιά. Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω!»
• «Αηδιάζω με το πόσες καταφεύγουν στο μπότοξ. Και δεν είναι μόνο ηθοποιοί, είναι και 18χρονα κορίτσια στα οποία ασκείται πίεση να προλάβουν τη γήρανση με ενέσεις. Κοιτάζω το πρόσωπο ή το σώμα μιας γυναίκας που απέκτησε παιδιά και σκέφτομαι ότι όλα αυτά είναι σημάδια της εμπειρίας μας και γιατί να θέλουμε να τη σβήσουμε από πάνω μας; Βλέπω ανθρώπους σχεδόν να μουμιοποιούνται και το μόνο που διακρίνεις πια στο πρόσωπό τους είναι δυο μικρές τρυπούλες γεμάτες τρόμο... Και θέλω να τους πω, ζήσε τη ζωή σου, ο θάνατος δεν θα είναι ευκολότερος μόνο και μόνο επειδή η μούρη σου θα μένει ακίνητη».
• «Διαθέτω ένα από αυτά τα παράξενα στήθη που τους αρέσει πραγματικά ο κορσές».
• «Παρακολουθώ τον εαυτό μου στην οθόνη κρυμμένη πάντα πίσω από τις παλάμες μου. Είμαι μονίμως απογοητευμένη, γι αυτό και με βλέπετε και στην επόμενη ταινία, όχι επειδή θέλω να διορθώσω τη ζημιά που έγινε αλλά επειδή ελπίζω να εξελιχθώ. Αλλιώς δεν θα υπήρχε λόγος να συνεχίζω».

Ιnfo

Η ταινία Im not there θα προβληθεί στη λήξη του 13ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας Conn-X, την Κυριακή 30/9 στον κινηματογράφο Αττικόν (20:30).