«Στην ηλικία μου συναρπαστικό είναι ένα δείπνο που δεν καταλήγει σε καούρα» ομολογεί ο Γούντι στη Σκάρλετ, σε ένα Λονδίνο που προσπαθεί να λικνιστεί στους ρυθμούς του Τσαϊκόφσκι, του Στράους, του Καχατουριάν, του Γκρίεγκ και του σουίνγκ του Λέστερ Λάνιν...

Η αδυναμία του Γούντι Αλεν στη τζαζ είναι γνωστή, ενώ η επιλογή του να περιοριστεί αποκλειστικά στην όπερα για τον εμπορικό θρίαμβο του «Μatch Ρoint» χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό ακόμα κι από ανθρώπους που νομίζουν ότι ο Τζουζέπε Ντι Στέφανο είναι ποδοσφαιριστής της Γιουβέντους. Σχεδόν οι ίδιοι, βέβαια, έσπευσαν να απορρίψουν το ανάλαφρο πείραμα του «Scoop» και μαζί με αυτό και τα αποσπάσματα από τον Καρυοθράυστη ή τις βιενέζικες πόλκες της οικογένειας Στράους. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το σάουντρακ δεν έχει να προσφέρει πολλά, πλην όμως, αν το ζητούμενο ήταν η απόλυτη καλλιτεχνική υπόσταση, τότε θα έπρεπε να κυκλοφορούν τρία σάουντρακ το μήνα. Εκτός του ότι αυτό θα καθιστούσε τη στήλη άχρηστη, φαντάζεστε πόσο άδικο θα ήταν για όσους παθιάζονται με ταινίες και τις μουσικές τους;

ΣΠΗΛΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ