Από τη Δέσποινα Παυλάκη
Ο Αλέξης Αλεξίου αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα από την ελληνική πραγματικότητα -που του αρνήθηκε οποιαδήποτε χρηματοδότηση για να προχωρήσει στην πρώτη μεγάλου μήκους δουλειά του- και να γυρίσει την «Ιστορία 52» σαν να είχε στη διάθεσή του τον προϋπολογισμό των ονείρων του. Οταν ξύπνησε, όμως, ανακάλυψε ότι δεν είχε λεφτά για να την ολοκληρώσει. Και τώρα;
«Νομίζω ότι τόσο αισθητικά όσο και τεχνικά έχουμε κάνει κάτι ενδιαφέρον, που δεν θυμίζει την κλασική εικόνα την οποία έχουμε για τον ελληνικό κινηματογράφο, αλλά είναι εγκληματικό να γίνονται έτσι οι ταινίες. Μου κάνει εντύπωση πως κάποιος πρέπει να χτίσει ένα τόσο τεράστιο εγχείρημα μόνος του, παίρνοντας ένα τέτοιο οικονομικό και καλλιτεχνικό ρίσκο, γιατί απλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Θεωρώ εγκληματικό το πώς το όλο σύστημα σε αγνοεί». Μήπως τελικά αν έχεις πίσω σου εξαιρετικά, πλην σύντομα, δείγματα δουλειάς («Αριστείδης Ο Αλόπεκας» / 2003, «Με Θυμάσαι;» / 2001) κι έχεις γυρίσει μερικά από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ φανταστικού στον κόσμο (ΡΙFΑΝ-Νότια Κορέα, ΒΙFF-Βρυξέλλες κ.ά.), οι ελληνικές εταιρείες παραγωγής σε αγνοούν με ακόμα μεγαλύτερη ευχαρίστηση επειδή ακριβώς ξέρουν ότι έχεις ταλέντο; Ή μήπως κανείς τελικά δεν δίνει σημασία στις ταινίες μικρού μήκους εκτός από αυτούς που τις κάνουν και οι σχετικά ευνοϊκές συνθήκες κρατικής χρηματοδότησης έχουν ως μοναδικό σκοπό να τους προσφέρουν μια δημιουργική διέξοδο για να μας αφήσουν επιτέλους ήσυχους; Αν γνωρίζετε τη δουλειά του Αλέξη Αλεξίου ή έτυχε να πέσει στα χέρια σας το σενάριο της καινούργιας, ανολοκλήρωτης ακόμα, ταινίας του, τότε έχετε ένα πολύ σοβαρό λόγο για να πιστεύετε σε θεωρίες κινηματογραφικής συνωμοσίας...
Από τους ελάχιστους Ελληνες που βάζουν την εικονογραφία πάνω από την οικονομία, ο Αλεξίου επέλεξε να κάνει μια μικρή ταινία με ακριβό τρόπο, θυσιάζοντας την ψυχική του ηρεμία για το καλό του ελληνικού κινηματογράφου, και επιτρέποντάς μας επιτέλους να ελπίζουμε ότι το σινεμά είδους θα γίνει κάποτε πραγματικότητα στη χώρα μας: «Το φανταστικό είναι κάτι που με ενδιαφέρει γενικά. Μου αρέσουν πολύ οι ταινίες που δημιουργούν ένα πολύ ιδιαίτερο και προσωπικό κόσμο που θυμίζει ή παραπέμπει στον δικό μας, αλλά έχει τους δικούς του κανόνες και μπορείς να χαθείς μέσα του, όπως τα παιδιά στα παραμύθια».
Τα χρήματα που δεν πήραν ποτέ άντεξαν μέχρι το τέλος των γυρισμάτων, τα προβλήματα όμως ξεκίνησαν από την αρχή: «Η «Ιστορία 52» έχει γυριστεί με σε φιλμ super 16, το οποίο, για εικαστικούς λόγους, πρέπει να μεταφερθεί σε hi-definition, και μετά την ψηφιακή επεξεργασία πρέπει να μεταφερθεί πίσω σε φιλμ 35 χιλ.. Είναι μια επεξεργασία που δεν έχει γίνει πραγματικά στην Ελλάδα και είναι εξαιρετικά δύσκολη, ακριβή και περίπλοκη». Το μοντάζ κοντεύει να ολοκληρωθεί και μέχρι να φτάσει το περιοδικό στα χέρια σας θα έχει γίνει και μια προβολή του πρώτου cut σε Ελληνες διανομείς, με σκοπό την αναζήτηση πόρων για την επεξεργασία ήχου και εικόνας. Παρακαλώ τοποθετήστε τα στοιχήματά σας.
Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Κακανάκης, Σεραφίτα Γρηγοριάδου, Δάφνη Λαμπρόγιαννη, Αργύρης Θανάσουλας, Γιασεμή Κηλαηδόνη, Ορφέας Ζαφειρόπουλος
Διεύθυνση Φωτογραφίας:
Χρήστος Καραμάνης
Μουσική: Felizol
Μοντάζ: Πάνος Βουτσαράς
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Αλέξης Αλεξίου
