Ο Μάλεκ προσπαθεί μάταια να επανασυνδεθεί με την κοπέλα του. Η μητέρα του Κλόντια πασχίζει να ξεπεράσει την απαγωγή του συζύγου της: το γεγονός ότι συνέβη 15 χρόνια πριν δεν την εμποδίζει να ελπίζει ότι εκείνος μπορεί ακόμη να επιστρέψει. Περισσότερο νεκροί παρά ζωντανοί, εκείνη ξαγρυπνά κλεισμένη στο σπίτι, ενώ εκείνος υποφέρει από ναρκοληψία. Η περίπτωση τους, ωστόσο, δεν είναι μοναδική. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Λιβάνου, 17.000 άνθρωποι εξαφανίστηκαν, με αποτέλεσμα ένα ολόκληρο έθνος να υποφέρει μαζικά ανήμπορο να προχωρήσει.

Η ταινία μεταδίδει αυτό το αβάσταχτα μουδιασμένο συναίσθημα, σκιαγραφώντας ελλειπτικά το μεταβατικό πορτρέτο της σύγχρονης Βηρυτού. Μιας πόλης που, όπως οι δύο ήρωες αρνούνται πεισματικά να αποτινάξουν από πάνω τους το παρελθόν, όσο κι αν αυτό μοιάζει να έχει περάσει ανεπιστρεπτί, αιωρείται αβέβαια ανάμεσα στη σύγχρονη πραγματικότητα και την παράδοση. Στην προσπάθειά τους αυτή οι δύο σκηνοθέτες κατασκευάζουν μια ακατανίκητα υπνωτική ατμόσφαιρα καθ’ όλα λειτουργική από κινηματογραφική άποψη, η οποία, ωστόσο, απειλεί διαρκώς να βυθίσει τον θεατή στην ίδια ληθαργική κατάσταση που κυριεύει τον πρωταγωνιστή. Ακόμη κι αν αυτός είναι ο στόχος τους, ο κίνδυνος να χάσει το κοινό κάθε επαφή με την ταινία παραμένει ιδιαίτερα υψηλό.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΣΑΒΟΣ