Με την χολιγουντιανή μηχανή να βγάζει το ένα σίκουελ μετά το άλλο, δεν προκαλεί έκπληξη η κυκλοφορία της συνέχειας της εμπορικής επιτυχίας του 2003 «Θεός Για Μια Εβδομάδα». Αυτή την φορά, τα σχέδια του Θεού (Μόργκαν Φρίμαν) αφορούν έναν γερουσιαστή στην Ουάσινγκτον (Στιβ Καρέλ), στον οποίο και αναθέτει το έργο της κατασκευής μιας κιβωτού υπό την απειλή ενός αναμενόμενου κατακλυσμού.

Το πρώτο φιλμ (έχοντας τον Τζιμ Κάρεϊ στον πρωταγωνιστικό ρόλο) άρχιζε σαν μια «παλαβή» κωμωδία με αρκετές, αν κι ενίοτε διασκεδαστικές χοντράδες, βαδίζοντας στην συνέχεια σε έναν αφελή διδακτισμό. Πάνω - κάτω τα ίδια ισχύουν και για το σίκουελ, με την σημαντική διαφορά όμως ότι έχει έναν σαφώς πιο παιδικό-οικογενειακό προσανατολισμό. Η ταινία αποτελεί μια σύγχρονη μεταφορά της ιστορίας του Νώε, η οποία, δυστυχώς, γίνεται με «θρησκευτική» ευλάβεια. Και αν στο πρώτο φιλμ γελούσες σποραδικά με τις γκριμάτσες και την ευλύγιστη φιγούρα του Τζιμ Κάρεϊ, εδώ το λιγοστό χιούμορ περιορίζεται σε επαναλαμβανόμενα και ανέμπνευστα οπτικά γκαγκ. Ο σταθερά ανερχόμενος Στιβ Καρέλ δεν έχει την ενέργεια του προκατόχου του, αλλά γεγονός είναι ότι δεν τον βοηθάει και το σχεδόν παιδικό σενάριο.

Λίγο πριν το υπέρμετρα διδακτικό και οικολογικό φινάλε, υπάρχει και μια ομολογουμένως εντυπωσιακή σεκάνς καταστροφής, η οποία όμως δίνει την εντύπωση ότι το όλο φιλμ «χτίστηκε» γύρω από αυτήν. Το παιδικό κοινό πάντως αναμένεται να περάσει ένα ευχάριστο 90λεπτο παρέα με αυτόν τον σύγχρονο Νώε και την πλειάδα των χαριτωμένων ζώων του. Για όλους τους υπόλοιπους, μάλλον ισχύει το «ο Θεός να βάλει το χέρι του».

ΝΩΝΤΑΣ ΜΕΡΜΙΓΚΗΣ