H ανέλπιστη επιτυχία της ταινίας στη χώρα μας έκανε το σινεφίλ κοινό να αναζητήσει και τη μουσική των Γκαμπριέλ Γιαρέντ και Στέφαν Μουσά - δικαίως, καθώς οι ορχηστρικές συνθέσεις τους είναι ιδιαίτερα μελωδικές και σε καμία περίπτωση κοινότοπες.

Παράλληλα, ο σκηνοθέτης Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ δεν άφησε στην τύχη ούτε τα υπόλοιπα κομμάτια που ακούγονται στην ταινία, δίνοντας έμφαση σε ξεχασμένους καλλιτέχνες από την Ανατολική Γερμανία: ροκ, φολκ, πανκ, τζαζ, καμπαρέ, νιου γουέιβ, easy listening επιλογές ενός ρεπερτορίου εντελώς ξένου στον Ελληνα ακροατή που διατηρεί την αξία του ακόμα και μετά την απομάκρυνση από την αίθουσα.

Σίγουρα όχι το πιο εύπεπτο άκουσμα της χρονιάς, αλλά αναμφίβολα ένα σάουντρακ με ειδικό βάρος και διαχρονική δυναμική.

ΣΠΗΛΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ