Δημιουργική ανάπλαση μιας εποχής που έχει σβήσει ή παρωχημένο φιλμικό αξιοπερίεργο; Οι μαυρόασπροι Συνήθεις Εραστές αναβιώνουν ιδεώδη και εντάσεις του Μάη του 68 στο πρόσωπο και τη φιγούρα του (γιου του σκηνοθέτη) Λουί Γκαρέλ - πρωταγωνιστής κι εδώ όπως στους Ονειροπόλους, σε ρόλο ποιητή και ανένταχτου κοινωνικά οραματιστή, που ρουφά κάθε ίντσα της επανάστασης για να εκπνεύσει μαζί της. Στο ύστατο χαίρε προς τα όνειρα της δικής του γενιάς, ο Γκαρέλ, ακαταπόνητος λάτρης της nouvelle vague, φτιάχνει ένα ορμητικό φιλμ που αποτυπώνει όλο το πάθος της νιότης και το ανάλογης δυναμικής ναρκισσιστικό «μούδιασμα» της μετά τη θύελλα. Ολες τις αντιφάσεις του πρώτου ερωτικού σκιρτήματος και τις ψευδαισθήσεις του άγουρου μα «φιλοσοφημένου» εφήβου. Α.Δ.