Ναι στον ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο και τις απότομες εμπνεύσεις, ναι στο σκηνοθετικό ρίσκο και τη δύσκολη χημεία μεταξύ των ηρώων, η Κούβα όμως τι δουλειά έχει ως κάθαρση; Η Σάλι Πότερ, εμπνευσμένη από τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, στήνει μια ολόκληρη ταινία γύρω από έναν διαπολιτισμικό ερωτικό διαπληκτισμό, ο οποίος στην πορεία εξελίσσεται σε κοινωνικό σχόλιο πάνω στις διαφορές- πολιτικές, πολιτισμικές, θρησκευτικές και κοινωνικές. Δυστυχώς, το ζευγάρωμα της ψιλόλιγνης Τζόαν Αλεν και του ανατολίτη Σιμόν Αμπρακιάν είναι τόσο στερεότυπα αντιπροσωπευτικό Ανατολής και Δύσης, ώστε αδυνατεί να ξεπεράσει την ίδια του την ευκολία και να πυρπολήσει την οθόνη με το απαραίτητο πάθος. Εκείνη, Αμερικανίδα παγιδευμένη σ' έναν ανούσιο γάμο, εκείνος Λιβανέζος μετανάστης, πρώην χειρούργος, παγιδευμένος στην κουζίνα πολυτελούς εστιατορίου, αναζητούν καταφύγιο ο ένας στον άλλο και σεναριακό διέξοδο για να ξεπεράσουν το τετριμμένο του έρωτά τους. Οι ερμηνείες σώζουν την κατάσταση, με την Αλεν να εκπέμπει ήρεμο πάθος και γλυκιά παραίτηση, ενώ ο Αμπρακιάν γεμίζει την οθόνη με την εκρηκτική του παρουσία που τελικά θα οδηγήσει το παράνομο ζεύγος στην... Αβάνα! Σε ερώτηση που της απευθύνθηκε στις «Νύχτες Πρεμιέρας», η Σάλι Πότερ παραδέχτηκε ότι πρόκειται για ένα μέρος που της ασκεί μεγάλη γοητεία, γιατί ωστόσο το συμπεριέλαβε σεναριακά στην ταινία κανείς δεν κατάλαβε. Η ιδιαίτερη αισθητική της βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, αν και αυτή τη φορά απομακρύνεται αρκετά από το γνωστό στιλ της, παγιδεύοντας τους πρωταγωνιστές της σε κάδρα αρκτικού ψύχους, που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το καυτό θέμα που αποφάσισε να εξερευνήσει. Ο Φίλιπ Γκλας, σταθερά εμπνευσμένος, απαλύνει κάπως τους τόνους: ενορχηστρώνει τις τροπικές εξορμήσεις των δύο πρωταγωνιστών με την ίδια ευκολία που χρωματίζει την ξεθωριασμένη τους καθημερινότητά, βάζοντας την τελική πινελιά σ' ένα φιλμ γεμάτο αντιθέσεις. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, αυτό πρέπει ήταν και η αρχική πρόθεση της ανήσυχης σκηνοθέτιδος. Δ.Π.