Βασισμένο στο αριστουργηματικό ομότιτλο βιβλίο της Αν Μάικλς (ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα γραμμένο με ποιητική πνοή), το φιλμ του Ποντέσουα κινείται με χάρη σε ένα δάσος ιδεών και θεμάτων. Αρκετές φορές, όμως, χάνεται, μη μπορώντας να διαχειριστεί σωστά τα σκοτεινά του σημεία.


Ο Τζέικομπ Μπιρς (Ντιλέιν), ώριμος άνδρας στον Καναδά, ανακαλεί το παρελθόν του: μικρό παιδί, κυνηγημένο από τους Ναζί, φυγαδεύεται στη Ζάκυνθο από έναν Ελληνα αρχαιολόγο (Σερμπετζίγια). Στιγματισμένος για πάντα από την εμπειρία του πολέμου, ελπίζει ότι η αδελφή του επέζησε του Ολοκαυτώματος κι αδυνατεί να ισορροπήσει στη ζωή του. Χρόνια αργότερα, επιστρέφει στην Ελλάδα αναζητώντας έξοδο από τον λαβύρινθο των αναμνήσεων του.

Εμπειρος σε παρόμοια θέματα μνήμης και υποσυνείδητου, ο Ποντέσουα («Πέντε Αισθήσεις») μένει πιστός στο ποιητικό ύφος του βιβλίου. Οι εικόνες του έχουν εσωτερική δύναμη και ακρίβεια, η χαλαρή αφηγηματική πλοκή όμως και το υπερβολικό voice over αδυνατίζουν κάπως το αποτέλεσμα, ενώ το φινάλε (διαφορετικό από το βιβλίο κατ εντολή του παραγωγού) μάλλον συσκοτίζει περισσότερο την καλειδοσκοπική ιστορία. Στα θετικά σημειώνουμε την εξαίσια παρουσία της Θέμιδας Μπαζάκα σ' έναν μικρό αλλά χαρακτηριστικό ρόλο και την ατμοσφαιρική μουσική του Νίκου Κυπουργού.


ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗΣ