Είναι προφανής η απόσταση ανάμεσα στις διαφαίνουσες αρχικές προθέσεις του Πέτρου Σεβαστίκογλου και του τελικού αποτελέσματος της δεύτερης μεγάλου μήκους ταινίας του, μετά το ενδιαφέρον ντεμπούτο του- δώδεκα χρόνια πριν- με τον «Ανεμο Στην Πόλη». Η φιλόδοξη προσπάθεια του να ακυρώσει τον χρόνο και τον χώρο, προκειμένου να αφηγηθεί παράλληλα (και σταδιακά ταυτόχρονα) τρεις ερωτικές ιστορίες διαφορετικών ηλικιών, κορυφώνεται σε ένα άχρονο παραμύθι με προεκτάσεις θεατρικού παραλόγου, αλλά είναι ακριβώς αυτή η τελευταία του διάσταση που τελικά τον προδίδει.

Ασφυκτικά περιορισμένες μέσα σε εσωτερικούς χώρους και με διαλόγους που σκοντάφτουν διαρκώς στις θεατρικές τους καταβολές, οι «Τρεις Στιγμές» αντλούν την κινηματογραφική τους υπόσταση μόνο από την ατμοσφαιρική φωτογραφία του Ηλία Κωνσταντακόπουλου, τη ζωντάνια των περισσότερων ερμηνευτών τους και την εξαιρετική μουσική υπόκρουση των Prefabricated Quartet που μοιάζει η μόνη που βρίσκεται σε απόλυτη συμφωνία με την πρόθεση του Σεβαστίκογλου για ένα «δοκίμιο» πάνω στο διηνεκές και ανεξιχνίαστο του έρωτα.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΡΑΝΑΚΗΣ