Από το άνετο σπίτι τους στα προάστια, ο Φρανκ και η Εϊπριλ σχεδιάζουν την απόδρασή τους από μια ζωή η οποία δεν βαίνει όπως την είχαν επιθυμήσει. Ονειρεύονται ένα ταξίδι μακριά, πιθανόν χωρίς επιστροφή, σε ένα μέρος που γι αυτούς θα χρησιμεύσει ως ελπιδοφόρα αλλαγή και καινούριο ξεκίνημα.
Φαντασιώνονται να πουλήσουν το σπίτι, να αφήσουν πίσω δουλειά, φίλους και συμπαθείς γείτονες και να ακολουθήσουν τον νεανικό ενθουσιασμό που έχουν προ πολλού χάσει να τους οδηγήσει κάπου που θα είναι σίγουρα καλύτερα. Μόνο που το ταξίδι δεν θα γίνει ποτέ. Η μόνη απόσταση που θα χρειαστεί να καλύψουν οι δυο ήρωες είναι το βαθύ χάσμα που εδώ και καιρό στέκει ανάμεσά τους και ολοένα τους χωρίζει. Οσο για την πολυπόθητη φυγή που εύχονταν, αυτή θα διαπιστώσουν πολύ σύντομα ότι θα είναι από τους ίδιους τους εαυτούς τους.
Σαν πανέμορφη ταπετσαρία που σταδιακά ξεκολλά για να αποκαλύψει πίσω της την υγρασία και τη φθορά που τόσον καιρό είχαν ριζώσει, η κατ επίφασιν ευτυχία που ο Φρανκ και η Εϊπριλ προσπάθησαν να μεταμφιέσουν σε έναν γάμο, δυο παιδιά και εκείνο το όμορφο οίκημα στα προάστια αρχίζει να καταρρέει.
Οι μάσκες του πιστού άντρα και της όλο κατανόηση γυναίκας υποχωρούν για να μαρτυρήσουν δυο δυστυχισμένους ανθρώπους που έχουν πάψει από καιρό να αγαπιούνται και αρνιούνται να το παραδεχτούν, παραμυθιάζοντας το κενό τους με μακρινά ταξίδια και ανέφικτα όνειρα για μια λιγότερο ασφυκτική ζωή. Και το αξιοζήλευτο ζευγάρι που η καλοπροαίρετη γειτόνισσα χρησιμοποιούσε μέχρι πρότινος ως παράδειγμα προς μίμηση απομένει να περιφέρει το φάντασμα μιας αρμονικής συμβίωσης. Μέχρι τη στιγμή που η μικρή ρωγμή, που οι δυο ήρωες συντηρούσαν εθελοτυφλώντας, τώρα μεγαλώνει για να τους καταπιεί.
Πιστή μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος που έγραψε ο Ρίτσαρντ Γέιτς το 1961, το εγκρατές δράμα του Σαμ Μέντες αντικρίζει κατάματα για δύο ώρες τα θύματα ενός συναισθηματικού δυστυχήματος. Καταγράφει τι ακριβώς συμβαίνει όταν ο έρωτας πεθαίνει, η οικογένεια και το σπίτι γίνονται φυλακή και δυο νεαροί άνθρωποι μετατρέπουν την τρυφερότητά τους σε αποστροφή. Κι όταν το γαμήλιο τρένο εκτροχιαστεί, αναρωτιέται πόσες και ποιες ακριβώς θυσίες πρέπει να γίνουν στο όνομα της αγάπης όταν, από κάτι ειλικρινές και ζωντανό, εκείνη καταλήγει να γίνει ψυχαναγκασμός και σιωπηλό βάσανο.
Ερμηνευμένη με δύναμη από το πρωταγωνιστικό ζευγάρι (και από έναν εξαιρετικό Μάικλ Σάνον σε δεύτερο ρόλο), η ταινία του Μέντες παραμένει απελπισμένη και επώδυνη με έναν ήσυχο τρόπο. Που σε σιγοτρώει όμως ύπουλα, σαν το σαράκι. Και στο τέλος σε ακολουθεί έξω από την αίθουσα σαν παράπονο και λυγμός.
ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ
