Ο Λιούαρντ είναι ένας τριαντάρης μουσικός που μεγαλώνει την μικρή του κόρη και προσπαθεί να απογειώσει την καριέρα του, όσο η γυναίκα του δουλεύει 12ωρα για να τους θρέψει και φτάνει στο τέλος της υπομονής της με τις απόπειρες του άντρα της να πετύχει με την αντισυμβατική του τέχνη.
Η Λιλά είναι μια εικοσάχρονη Γαλλίδα καλλιτέχνης, που ξέφυγε από την υπερπροστατευτικότητα της διάσημης μητέρας της και φτάνει στη Νέα Υόρκη ελπίζοντας ότι θα βρει εκεί την έμπνευση για ένα μεγάλο έργο.
Έχοντας αφήσει το σπίτι που μοιραζόταν με τον φίλο της, η Λιλά καταλήγει φιλοξενούμενη του Λιούαρντ, με τον οποίο γίνεται σιγά-σιγά φίλη.
Με αυτοσχεδιασμό στους διαλόγους, ερασιτέχνες ηθοποιοί και μία αίσθηση αυθόρμητου στα γυρίσματά τους, οι πρωτοεμφανιζόμενοι σκηνοθέτες Ρούμπεν Αμάρ και Λολά Μπεσίς φτιάχνουν - ακόμη μία - ιστορία για ανερχόμενους, ανήσυχους καλλιτέχνες που προσπαθούν να απορροφήσουν λίγη από την μαγική ενέργεια της Νέας Υόρκης και να την μετατρέψουν σε κάτι μεγάλο στην τέχνη τους.
Θα είναι ο Λιούαρντ αποτυχημένος αν σταματήσει να παλεύει και δοθεί στην οικογενειακή ζωή ή αν συνεχίσει να παλεύει και χάνει συνέχεια το έδαφος κάτω από τα πόδια του; Είναι η πορεία της Λιλά περισσότερο μια πεισμωμένη προσπάθεια να απομακρυνθεί από τη μητέρα της ή είναι πραγματικά ταλαντούχα;
Είναι μια ιστορία που έχουμε δει (και θα ξαναδούμε) εκατοντάδες φορές και με παρόμοιες εικόνες, ήρωες και στιγμές από τον ανεξάρτητο κινηματογράφο, και αυτό στερεί πολλά από τη συμπαθή κατά τα άλλα και τρυφερή με τους ήρωές της ταινία, η οποία αποτυπώνει πειστικά την καθημερινότητα του άφραγκου και δίχως κατεύθυνση καλλιτέχνη, χωρίς όμως να προσθέτει κάτι πραγματικά φρέσκο στη συζήτηση πέρα από την ενδιαφέρουσα αντίστιξη των διλημμάτων των δύο ηρώων.
