Ογδόντα χρονών σήμερα, ο τιμημένος με Πούλιτζερ συγγραφέας Κόρμακ ΜακΚάρθι δεν έχει πάψει να «κεντά» σκοτεινές αστυνομικές ιστορίες με τον αμοραλιστικό λόγο του.

Όπως στο «Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους», έτσι και στον «Συνήγορο», το πρώτο του καθαρόαιμο σενάριο απευθείας γραμμένο για τη μεγάλη οθόνη, οι επιλογές ζωής από ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι να διαχειριστούν την ευθύνη που τους αναλογεί, αποδεικνύονται επιλογές ολικού αφανισμού.

Ο ουδέποτε κατονομαζόμενος συνήγορος του τίτλου, ικανός νομικός του Ελ Πάσο με γνωριμίες στον υπόκοσμο, συνεταιρίζεται με δύο πελάτες του σε ένα ακριβό κόλπο λαθρεμπορίας κοκαΐνης που θεωρεί πως θα εξασφαλίσει αυτόν και την αθώα, παντελώς ανίδεη για τις δραστηριότητές του, μνηστή του διά βίου.

Όμως το κόλπο «στραβώνει» με μαθηματική ακρίβεια και ο ίδιος, παρά τις προειδοποιήσεις ακόμα και των ίδιων των εμπλεκομένων, μένει έκθετος στα πυρά.

Τα οποία θα πέσουν αμετάκλητα, όπως αρμόζει σε ένα νουάρ χρονικό προαναγγελθείσας αποτυχίας, με άντρες-υποχείρια της τύχης που τους επιφυλάσσουν τα λάθη και η απληστία τους και μοιραίες γυναίκες που κινούν σαν αρπαχτικά τα νήματα από την κορυφή της τροφικής αλυσίδας.

Η κοινωνία των ανθρώπων νοούμενη ως ζούγκλα (της ασφάλτου;), στις επιταγές και στο έλεος της ίδιας της ανθρώπινης φύσης.

Μπορεί ο έντεχνος υπαρξιστικός λόγος του Κόρμακ ΜακΚάρθι, έτσι όπως εκφέρεται ακόμα και από τον πιο τυχαίο... μπάρμαν, να περιορίζει τους χαρακτήρες σε απλά σύμβολα μπροστά στον φακό του Ρίντλεϊ Σκοτ (και όχι να τους «ψωμώνει», όπως στους «Μελλοθάνατους» των Κοέν), κατά τα λοιπά, πάντως, σημεία, πρόσωπα και δράση εναρμονίζονται άψογα σε τούτη τη χωρίς ψευδαισθήσεις σπουδή πάνω στην ανθρώπινη ματαιότητα