Ξαναβρίσκοντας ένα δημιουργικό μονοπάτι από το οποίο φαίνεται να είχε ξεστρατίσει εδώ και μερικές ταινίες, ο δημιουργός του «The Squid and the Whale» (ή «Δεσμοί Διαζυγίου», όπως ήταν ο ελληνικός τίτλος) συνεργάστηκε στο σενάριο με την πρωταγωνίστριά του, την αλλοτινή indie βασίλισσα των mumblecore ταινιών η οποία εδώ εμφανίζεται ως μια πλήρως σχηματισμένη και μαγνητική ηθοποιός.
Μαζί έφτιαξαν σχεδόν από το τίποτα ένα γλυκύτατο και ακαταμάχητο μικρό φιλμ πάνω στις ελπίδες και τις διαψεύσεις μιας ονειροπαρμένης 27χρονης που προσπαθεί να βρει νόημα στην ενήλικη ζωή της και παράλληλα να επιβιώσει σε μια σημερινή, ασπρόμαυρη Νέα Υόρκη όταν απομένει χωρίς δουλειά, χωρίς σχέση και χωρίς την αγαπημένη της φιλενάδα.
Πάμφθηνο και σχεδόν χειροποίητο ως παραγωγή, γεμάτο αυτοβιογραφικά στοιχεία, το φιλμ, που άνοιξε το 19ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, διατηρεί μια ευπρόσδεκτη ανάλαφρη διάθεση ακόμη και στις πιο μελαγχολικές του στιγμές, είναι σκηνοθετημένο και ερμηνευμένο με έναν αφοπλιστικό παιχνιδιάρικο τρόπο και περιέχει μερικά από τα πιο ρεαλιστικά και ζωντανά κομμάτια διαλόγου που έχουν ακουστεί τελευταία στο σινεμά.
Οι περισσότεροι θεατές είναι αναπόφευκτο να συγκρίνουν το φιλμ με τις Νεοϋορκέζικες κομεντί του Γούντι Αλεν, η αλήθεια όμως είναι ότι το κεφάτο «Frances Ha» αποτελεί στην ουσία ένα φόρο τιμής στο γαλλικό σινεμά του '60, στη φρεσκάδα που είχαν οι ταινίες του Φρανσουά Τριφό με τον Ζαν Πιέρ Λεό, στη νεανική ορμή που δονούσε το «Bande a Part» του Γκοντάρ και στις υπέροχες μουσικές του Ζορζ Ντελρί από εκείνη την εποχή.
Κυρίως, όμως, το αξιαγάπητο φιλμ απευθύνει ένα ερωτικό γράμμα στην πρωταγωνίστριά του. Φανερώνοντας ένα φυσικό ταλέντο στην κωμωδία και έναν αυθορμητισμό που είναι βέβαιο ότι δεν βασίζεται σε κάποιο σεναριακό σκάρφισμα αλλά πηγάζει από μέσα της, η Γκρέτα Γκέργουιγκ είναι μια ηθοποιός που χαίρεσαι να βλέπεις.
Στο «Frances Ha», μέσα από την γοητευτική ατσαλιά της, την απρόβλεπτη κινησιολογία της, την άγαρμπη σεξουαλικότητα, τις άφθονες στιγμές αμηχανίας και το διαρκώς καλοπροαίρετο βλέμμα της πλάθει μια ηρωίδα που απολαμβάνεις να παρακολουθείς. Και που εύχεσαι να μπορούσες να συναντούσες και στην κανονική σου ζωή.
