Στα 23 του χρόνια, το παδί-θαύμα από τον Καναδά που είχε ήδη βρει στοργική αγκαλιά στο Φεστιβάλ των Καννών με τις δύο προηγούμενες ταινίες του («Σκότωσα τη μητέρα μου», «Φανταστικές αγάπες»), αποδεικνύει ότι είναι κάτι παραπάνω από ένα εντυπωσιακό ποπ πυροτέχνημα. Με το «Λόρενς για πάντα», ο νεαρός Ξαβιέ Ντολάν αγγίζει μια πρόωρη όσο κι εντυπωσιακή δημιουργική ωριμότητα, αγγίζοντας μάλιστα ένα θέμα που καίει απ’όπου κι αν το αγγίξεις.
Στον Καναδά του τέλους της δεκαετίας του 80, ένας άνδρας και μια γυναίκα ζουν μαζί και αγαπιούνται τρελά. Εκείνος λέγεται Λόρενς, εκείνη Φρεντ. Την ευτυχία τους θα κλονίσει μια ανακοίνωση-βόμβα του Λόρενς: εδώ και χρόνια νιώθει εγκλωβισμένος στην αντρική του εμφάνιση.
Δεν θέλει να κάνει αλλαγή φύλου, ούτε είναι ομοφυλόφιλος, αλλά διεκδικεί το δικαίωμα να ντύνεται γυναίκα απο δω και πέρα. Πρόκειται για το, γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων, σύνδρομο της παρενδυσίας.
Η ταινία του Ντολάν θα σκιαγραφήσει το πορτραίτο αυτού του «διαφορετικού» άντρα, αλλά και μιας σχέσης που πρέπει να αντέξει τους κλυδωνισμούς, τις επικρίσεις και τους πειρασμούς μιας πιο «κανονικής» ζωής.
Απλωμένο σε μια επική διάρκεια που συνολικά μοιάζει απολύτως δικαιολογημένη, το «Λόρενς για πάντα» μετατρέπεται σε κάτι πολύ περισσότερο από μια ωδή στο αλλόκοτο: μαζί με τον Λόρενς και τη Φρεντ βιώνουμε σε έντονους, νοσταλγικούς και μελοδραματικούς τόνους όλα τα εμπόδια που ο χρόνος και το βλέμμα των άλλων βάζουν σε έναν μεγάλο έρωτα.
Με τη συνδρομή δύο πρωταγωνιστών που ίσως να μείνουν στην ιστορία ως ένα από τα κλασικά ζευγάρια της μεγάλης οθόνης, ο Ξαβιέ Ντολάν υπογράφει ένα εμπνευσμένο και συναρπαστικό χρονικό ωρίμανσης και μεταμόρφωσης, που αφορά όλους όσοι κάποτε δεν ένιωσαν καλά με τον ίδιο τους τον εαυτό. Δηλαδή όλους.
