Όταν ο Τζέικομπ Σίνγκερ αρχίζει να οραματίζεται δαίμονες και εικόνες που μοιάζουν να έρχονται κατευθείαν από την κόλαση, τις συνδέει με τις φρικτές αναμνήσεις του από τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Δέσμιος ανάμεσα σε εναλλακτικές πραγματικότητες που μπορεί να είναι ή να μην είναι αποτέλεσμα ουσιών που χρησιμοποιήθηκαν πάνω του όταν βρισκόταν στο μέτωπο, δεν έχει παρά μία επιλογή: να ξετυλίξει το κουβάρι του μυαλού του που θα τον οδηγήσει σε μια ανακάλυψη πέρα από κάθε φαντασία.

Πέρα από την τελική ανατροπή που χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια από δεκάδες άλλες ταινίες, ο Λάιν μεγαλουργεί οπτικοποιώντας τις παραισθήσεις του Τζέικομπ με το αλάνθαστο ένστικτο ενός πραγματικού μετρ του τρόμου, ταλέντο που ποτέ ως τότε δεν είχε επιδείξει. Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία που παραπαίει διαρκώς ανάμεσα στο παρόν, το παρελθόν και το μέλλον, την πραγματικότητα και την οδυνηρή φαντασία, βυθίζοντας το θεατή σε ένα παρανοϊκό τριπάκι άνευ προηγουμένου.