Τις πραγματικά κλασικές κωμωδίες μπορείς να τις εξακριβώσεις στην πράξη: όταν μια ολόκληρη σκοτεινή αίθουσα γελάει εν έτει 2012 με μια ταινία που γυρίστηκε εκατό χρόνια πριν, τότε μάλλον δεν χωρά αμφιβολία για την διαχρονικότητά της. Αυτό είναι το στοίχημα της επανέκδοσης του «Safety Last!» και φαίνεται εξαρχής κερδισμένο. Εκτός του ότι η ταινία αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες, αν και λιγότερο ξακουστές, στο είδος της, θα συστήσει τώρα σε ένα νεώτερο κοινό την φιγούρα ενός έξοχου μα παραγνωρισμένου κωμικού που άκουγε στο όνομα Χάρολντ Λόιντ και ο οποίος ουδέποτε απήλαυσε της εκτενούς αναγνώρισης ενός Μπάστερ Κίτον και ενός Τσάπλιν.
Πνευματικό του τέκνο εξ ολοκλήρου, το «Safety Last!» (που επανακυκλοφορεί στην Ελλάδα με τον ανόητο τίτλο «Μωρέ, Κουράγιο!») αντλεί το παιχνιδιάρικο χιούμορ του από τα παθήματα ενός καθημερινού και καλοκάγαθου ήρωα κατά την επαφή του με έναν κόσμο που δεν είναι φτιαγμένος για ανθρώπους όπως αυτός και κορυφώνεται σε μια από τις διασημότερες σεκάνς του σινεμά: έναν αξέχαστο συνδυασμό γέλιου και αγωνίας καθώς ο ηθοποιός κρέμεται από τους δείχτες ενός γιγαντιαίου ρολογιού, αρκετούς ορόφους πάνω από τη γη και με την πόλη να δεσπόζει κάτω από τα πόδια του.
Λουκάς Κατσίκας