Πρωτότυπος τίτλος: Man on a Ledge
Σκηνοθεσία: Ασγκέρ Λεθ
Πρωταγωνιστούν: Σαμ Γουόρθινγκτον, Ελίζαμπεθ Μπανκς, Τζέιμι Μπελ
Πλοκή: Ο Νικ Κάσιντι, πρώην αστυνομικός, προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά του για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε από το περβάζι του 25ου ορόφου ενός νεοϋορκέζικου ουρανοξύστη. Εκεί που ένα λάθος βήμα σημαίνει θάνατο, ο κυνηγημένος Νικ θα καταστρώσει το πιο απίστευτο σχέδιο για τη σωτηρία του.
Γνώμη: Περιπέτεια με συμπαθητική αφετηρία, η οποία θυμίζει το φετινό “Tower Heist”, αλλά άστοχο υλικό. Τελικά βουλιάζει κάτω από το βάρος του (ακουσίως) αστείου σεναρίου.
Θα περίμενε κανείς ότι ο Σαμ Γουέρδινγκτον θα προσγειωνόταν σε πιο αβανταδόρικους ρόλους μετά την ασύλληπτη επιτυχία του “Άβαταρ”, ωστόσο ο Αυστραλός ηθοποιός μάλλον δεν έχει μάθει ακόμη τη διαφορά ανάμεσα στην κακή και την τόσο-κακή-που-γίνεται-καλή περιπέτεια. Στα “Στενά Περιθώρια”, ο πρωταγωνιστής Νικ Κάσιντι (Γουέρδινγκτον) στριμώχνεται -όπως υπονοεί ο τίτλος- σε μερικά τετραγωνικά εκατοστά έξω από ένα παράθυρο ουρανοξύστη και καθώς τα μίντια μαζεύονται από κάτω, ο ίδιος απειλεί με το σάλτο μορτάλε. Γιατί όμως η διαπραγματεύτρια που στέλνουν (Ελίζαμπεθ Μπανκς) για να τον αποτρέψει διαισθάνεται πως ο Νικ δεν προτίθεται να πηδήξει;
Η απάντηση μπορεί να διαφύγει και στην πιο ζωηρή φαντασία, αφού περιλαμβάνει μία μεγάλη κομπίνα, έναν δισεκατομμυριούχο με αδυναμία στα διαμάντια (Εντ Χάρις) και, φυσικά, την απαιτούμενη εξιλέωση. Και παρότι η σπιντάτη αφήγηση κρατάει τον θεατή σε ενάργεια, οι χιλιοακουσμένοι διάλογοι και το overdose δράσης κάποια στιγμή γίνονται κουραστικά - ακριβώς σαν τον Γουέρδινγκτον τον οποίο θα προτιμούσαμε να βλέπουμε στην τρεχάλα, και όχι με την πλάτη στον (CGI) τοίχο.
Φαίδρα Βόκαλη
