9. Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν (We Need to Talk About Kevin) της Λιν Ράμσεϊ

Τι και πώς;
Η πολυαναμενόμενη επιστροφή της Λιν Ράμσεϊ στη μεγάλη οθόνη, σχεδόν δέκα χρόνια μετά το αριστουργηματικό “Morvern Callar”, είναι ένα συναισθηματικό tour de force, που εκπλήσσει με τα δάνειά του από το σινεμά του τρόμου. Σε αυτή τη μεταφορά του ομώνυμου μπεστ-σέλερ της Λάιονελ Σράιβερ, η Εύα είναι η αμαρτωλή γυναίκα που έφερε στον κόσμο τον Κέβιν, ένα παιδί που, μεγαλώνοντας, έμελλε να προξενήσει τόσο κακό όσο η μητέρα του ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί. Η σκηνοθετική δεξιοτεχνία της Ράμσεϊ αγγίζει εδώ ανεξερεύνητες περιοχές, καθώς μπολιάζει την ταινία με στιγμές γνήσιας ανατριχίλας, θυμίζοντας πολλές φορές ταινία τρόμου: το εμμονοληπτικό sound design, τα βίαια cuts και οι παρατεταμένες σιωπές μεταξύ του Κέβιν και της μητέρας του δημιουργούν μια κλιμακούμενη ένταση, της οποίας το βίαιο ξέσπασμα περιμένει με μαθηματική ακρίβεια ο θεατής.

Όλα τα λεφτά
Ο μικρούλης Κέβιν τη στιγμή που παίζει πιάσε-την-μπάλα με τη μαμά του. Ο Διάβολος θα ήταν περήφανος γι’ αυτό το πιτσιρίκι.

Σοφά λόγια
“H φάση έχει καταντήσει τόσο χάλια που οι μισοί άνθρωποι στην τηλεόραση, μέσα στην τηλεόραση, παρακολουθούν τηλεόραση.” (Κέβιν)