3. Το Αλογο του Τορίνο (A Torinói Ló) του Μπέλα Ταρ

Τι και πώς;
Ίσως αυτή να είναι η τελευταία ταινία του Μπέλα Ταρ, όπως ο ίδιος υποστήριξε. Σίγουρα όμως είναι μια συμβολική κατάθεση για το τέλος της ανθρωπότητας και του πολιτισμού της. Με αφετηρία την ιστορία του αλόγου που αγκάλιασε κλαίγοντας ο Νίτσε, για να το προστατεύσει από το μαστίγωμα του αφεντικού του, ο Ταρ αποκαλύπτει την δωρική καθημερινότητα ενός πατέρα και μιας κόρης – αταίριαστο, άγονο ζευγάρι Αδάμ και Εύας, που έρχεται αντιμέτωπο με την ανυπαρξία, καθώς το άλογο αργοπεθαίνει, το πηγάδι στερεύει, τα ξύλα και το πετρέλαιο παύουν να καίνε, ο αέρας δε λέει να σταματήσει…

Όλα τα λεφτά
Θέλει αρετή και υπομονή το σινεμά του Ούγγρου γητευτή της σιωπής. Είναι από εκείνα που δεν παρακολουθούνται. Βιώνονται. Ως βραδυφλεγείς, αναπάντεχα γεμάτες εμπειρίες. Αρκεί να υπομείνεις τον άγρια ασπρόμαυρο λυρισμό, τους αργούς, σχεδόν αμοντάριστους, ρυθμούς, την χωρίς εξόδους κινδύνου ρουτίνα και την αμετάκλητη αλληγορία του.

Σοφά λόγια
“Είναι δική τους η στιγμή... φύση, αιώνια σιωπή.” (Μπέρναρντ)