Ο νεαρός Γιουσούφ ζει με τη μητέρα του σε μια αγροτική κοινότητα της επαρχίας Τίρε, ανατολικά της Σμύρνης. Εχοντας μόλις εγκαταλείψει το λύκειο, βοηθά στην πώληση του γάλακτος και του τυριού που παράγουν στο σπίτι, όμως το αληθινό του πάθος είναι η ποίηση, κάτι που μοιράζεται μ' έναν φίλο του εργάτη στις υπό ανέγερση γειτονικές οικοδομές.
Η δημοσίευση ενός ποιήματός του σ' ένα μικρό λογοτεχνικό περιοδικό, το δειλό φλερτ της μητέρας με τον τοπικό σταθμάρχη, οι ιατρικές εξετάσεις που πρέπει να κάνει μετά την πρώτη κλήση για στρατολόγηση και η σύντομη γνωριμία του με μια ανάλογων λογοτεχνικών γούστων κοπελίτσα στη Σμύρνη είναι γεγονότα που θα αναστατώσουν την καθημερινή του ρουτίνα, ώσπου ένα τραγικό περιστατικό θα τον κάνει να δει τον κόσμο διαφορετικά...
Γυρισμένο το 2008, το "Γάλα" είναι το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Γιουσούφ, της ημιαυτοβιογραφικής σειράς ταινιών του Τούρκου Σεμίχ Καπλάνογλου που κινείται ανάποδα στον χρόνο, έχοντας εγκαινιαστεί με το "Αυγό", το ενήλικο, σημερινό πορτρέτο του ήρωα, και καταλήξει στο "Μέλι", πάνω στα παιδικά του χρόνια στην Τίρε.
Κι επειδή ακριβώς καταπιάνεται με τη μεταβατική περίοδο του Γιουσούφ από την εφηβεία στην ενηλικίωση, στο πλαίσιο μιας υπό ταχύτατη εκβιομηχάνιση επαρχίας, θα λέγαμε πως είναι και το πιο καίρια εκφραστικό, εκ των τριών φιλμ της μόνιμης θεματολογίας του Καπλάνογλου, του τερατώδους εκσυγχρονισμού της αγροτικής Ανατολής.
Τα στοιχεία της φύσης -πρωτίστως τα ζωικά- λειτουργούν και πάλι ως σύμβολα του δηλωτικού του σινεμά και στην υπηρεσία, σταθερά, των αργών ρυθμών και της ελεγειακής διάθεσης που στόχο έχουν περισσότερο να σου υποβάλουν την αίσθηση παρά να σου επιβάλουν το συναίσθημα.
Κρίμα, ωστόσο, που είναι μάλλον η επιβολή που νιώθεις πιο έντονα στο τελευταίο μισοονειρικό κομμάτι του φιλμ, με την έως τότε ευθύγραμμη αφήγηση να χάνεται (ανεπιστρεπτί) και τη σημειολογία να πυκνώνει χειμαρρωδώς σε βάρος όλων των εκκρεμοτήτων που άφησε πίσω της η ιστορία και που ποτέ δεν θα εξηγηθούν. Εστω κι έτσι, πρέπει να ομολογήσουμε πως το σινεμά του Καπλάνογλου είναι από τα λίγα αυτήν τη στιγμή σε παγκόσμιο επίπεδο που κινείται με τόση προσοχή, κομψότητα και μαζί ουσία ανάμεσα στο αφηγηματικό και το ποιητικό.
Ρόμπυ Εκσιέλ
